علم معصوم به مرگ خود

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

اگر امام حسین با علم و آگاهی اقدام به قیام نموده باشد با نهی از القاء در تهلکه منافات دارد در صورتی که با توجه به شرائط زمان حتی نیاز به علم غیب هم نبود و با تصمیم سید الشهداء (ع) برای حرکت به سوی کربلا جمعی از مشایخ او را از این سفر منع کرده و عواقب آن را گوشزد نمودند بعضی از نویسندگان برای فرار از شبهه القاء در تهلکه، دست به توجیهاتی زده‌اند و حتی علم و آگاهی امام به سرانجام شهادت را انکار کرده‌اند[۱].

پاسخ: باید توجه داشت که قیام امام حسین (ع) در واقع سری است از اسرار الهی و آنچه در پاسخ به این سؤال به نظر می‌رسد آن است که بر اساس روایات زیاد و معتبر در حادثه کربلا سیدالشهداء (ع) از سرانجام خود خبر داشت و ما در مباحث دیگر با عنوان گستره و شبهات علم امام به تفصیل پاسخ این گونه شبهات را بیان کردیم که علم قطعی امام به حادثه‌ای، با واقع نشدن آن و تحرز از آن سازگاری ندار[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. ر.ک: شهادت نامه امام حسین (ع)، ص ۶۴.
  2. درس دوازدهم از امامت عامه. برای آگاهی بیشتر ر. ک: لطف الله صافی کتاب شهید آگاه و کتاب پرتوی از عظمت حسین (ع)، ص ۳۶۶.
  3. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۳۳.