مواقع زیارت حضرت امیر

برای تداوم رابطه با امام عدالت و قطب ولایت، همواره باید خدمت امام، سلام گفت و به زیارت مرقدش شتافت، وقت و بی‌وقت، در هر مناسبتی و موقعیتی. نام این، زیارت مطلقه است. در کتب دعا و زیارات، زیارتنامه‌های مطلقه‌ای نقل شده که اختصاص به زمان خاصی ندارد و هر وقت می‌توان به قصد زیارت مولا، آنها را خواند. ولی یک سری زیارت‌ها هم مخصوص مواقع خاص است که فضیلت بیشتری دارد. طالبین به کتاب‌های دعا مراجعه کنند^[۱].
مرحوم علامه مجلسی می‌گوید: "زیارت آن حضرت، در ایام دیگر هم فضیلت دارد، غیر از آن مواقعی که زیارت مخصوص به آنها وارد شده است. به خصوص ایامی که به‌گونه‌ای اختصاص به آن حضرت دارد، یا در آن روز، برای او کرامت و فضیلت و منقبتی آشکار شده است. مانند:

روز ۱۳رجب، میلاد امام علی (ع)؛
روز ۲۱رمضان، روز شهادت حضرت؛
شب اول ربیع الاول، شب خفتن آن حضرت در بستر پیامبر (ص) هنگام هجرت (لیله المبیت)؛
روز ۱۷رمضان، روز فتح جنگ بدر؛
روز ۱۷شوّال، روز مواسات حضرت در جنگ احد؛
روز ۲۷رجب، روز فتح خیبر به دست آن حضرت؛
روز ۲۰رمضان، روز بالا رفتن او بر دوش پیامبر (ص)، برای پایین کشیدن بت‌های کعبه.
روز ۱۵جمادی الأولی، روز فتح بصره؛
روز ۱۷شوّال، روز ردّ الشمس؛
روز ۱ ذی حجه، روز مأموریت یافتن حضرت برای تلاوت آیات سوره برائت بر مشرکین؛
روز ۹ ذی حجه، روز بسته شدن درهای دیگر و بازماندن در خانه او به مسجد پیامبر (ص)؛
روز ۲۴ذی حجه، روز مباهله و روز صدقه دادن انگشتر در نماز؛
روز ۲۵ ذی حجه، روز نزول سوره "هل أتی" در شأن او و اهل بیت پاکش؛
روز ازدواجش با فاطمه (س)، روز به خلافت رسیدنش، روز بیعت مردم با او پس از کشته شدن عثمان، و... روزهای دیگر»^[۲]^[۳].

تأکید روی زیارت، همیشه و همه جا، به خصوص زیارت از نزدیک و تشرف به مرقد مطهر علوی، احیای فضیلت‌های آن حضرت و پاسداری از حریم حق است و... بالأخره، زیارت، احیای حق مکتوم است، جلوگیری از فراموش شدن تاریخ انسانیت‌ها و ارزش‌ها و کرامت‌هاست و در سایه همین تجلیل‌ها و زیارت‌ها، آثار اهل بیت (ع) باقی مانده و فرهنگشان سرچشمه آموزش و تربیت انسان‌هاست و مزارشان کانون تهذیب نفوس و تزکیه انسان‌های مستعدّ^[۴].

منابع