الکافی ج۴ (کتاب)
این کتاب، جلد چهارم از مجموعهٔ پانزده جلدی الکافی است و با زبان عربی حاوی روایات معصومین (ع) در زمینه ایمان و کفر، برخی از مباحث اخلاقی، دعا، قرآن و معاشرت میباشد. پدیدآورندهٔ این اثر شیخ کلینی است و ناشر آن انتشارات دار الحدیث انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
الکافی ج۴ | |
---|---|
از مجموعه | الکافی |
زبان | عربی |
ترجمهٔ کتاب | [[اصول الکافی
الإیمان و الکفر، الدعاء، فضل القرآن، العشرة (کتاب)|اصول الکافی الإیمان و الکفر، الدعاء، فضل القرآن، العشرة]] |
نویسنده | شیخ کلینی |
تحقیق یا تدوین | دار الحدیث |
به کوشش | محمد حسین درایتی |
موضوع | امامت و ولایت، احادیث معصومین، منابع روایی شیعه، کتب اربعه، روایات اعتقادی، قرآن، ایمان و کفر، قرآن از نگاه سنت |
مذهب | شیعه |
ناشر | انتشارات دارالحدیث |
وابسته به | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۹ ش |
تعداد صفحه | ۷۸۸ |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۴۹۳-۳۸۸-۲ |
شماره ملی | ۱۸۸۲۹۲۱ |
دربارهٔ کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
تتمة کتاب الإیمان و الکفر
- ۱۳۱.باب البذاء
- ۱۳۲.باب من یتقی شره
- ۱۳۳.باب البغی
- ۱۳۴.باب الفخر و الکبر
- ۱۳۵.باب القسوة
- ۱۳۶.باب الظلم
- ۱۳۷.باب اتباع الهوی
- ۱۳۸.باب المکر و الغدر و الخدیعة
- ۱۳۹.باب الکذب
- ۱۴۰.باب ذی اللسانین
- ۱۴۱.باب الهجرة
- ۱۴۲.باب قطیعة الرحم
- ۱۴۳.باب العقوق
- ۱۴۴.باب الانتفاء
- ۱۴۵.باب من اذی المسلمین و احتقرهم
- ۱۴۶.باب من طلب عثرات المؤمنین و عوراتهم
- ۱۴۷.باب التعییر
- ۱۴۸.باب الغیبة و البهت
- ۱۴۹.باب الروایة علی المؤمن
- ۱۵۰.باب الشماتة
- ۱۵۱.باب السباب
- ۱۵۲.باب التهمة و سوء الظن
- ۱۵۳.باب من لم یناصح اخاه المؤمن
- ۱۵۴.باب خلف الوعد
- ۱۵۵.باب من حجب اخاه المؤمن
- ۱۵۶.باب من استعان به اخوه فلم یعنه
- ۱۵۷.باب من منع مؤمنا شیئا من عنده أو من عند غیره
- ۱۵۸.باب من اخاف مؤمنا
- ۱۵۹.باب النمیمة
- ۱۶۰.باب الاذاعة
- ۱۶۱.باب من اطاع المخلوق فی معصیة الخالق
- ۱۶۲.باب فی عقوبات المعاصی العاجلة
- ۱۶۳.باب مجالسة اهل المعاصی
- ۱۶۴.باب اصناف الناس
- ۱۶۵.باب الکفر
- ۱۶۶.باب وجوه الکفر
- ۱۶۷.باب دعائم الکفر و شعبه
- ۱۶۸.باب صفة النفاق و المنافق
- ۱۶۹.باب الشرک
- ۱۷۰.باب الشک
- ۱۷۱.باب الضلال
- ۱۷۲.باب المستضعف
- ۱۷۳.باب المرجون لامر الله
- ۱۷۴.باب اصحاب الاعراف
- ۱۷۵.باب فی صنوف اهل الخلاف و ذکر القدریة و الخوارج و المرجئة و اهل البلدان
- ۱۷۶.باب المؤلفة قلوبهم
- ۱۷۷.باب فی ذکر المنافقین و الضلال و ابلیس فی الدعوة
- ۱۷۸.باب فی قوله تعالی: ﴿وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلی حَرْفٍ﴾
- ۱۷۹.باب ادنی ما یکون به العبد مؤمنا أو کافرا أو ضالا
- ۱۸۰.باب
- ۱۸۱.باب ثبوت الایمان و هل یجوز ان ینقله الله
- ۱۸۲.باب المعارین
- ۱۸۳.باب فی علامة المعار
- ۱۸۴.باب سهو القلب
- ۱۸۵.باب فی ظلمة قلب المنافق و ان اعطی اللسان، و نور قلب المؤمن و ان قصر به لسانه
- ۱۸۶.باب فی تنقل احوال القلب
- ۱۸۷.باب الوسوسة و حدیث النفس
- ۱۸۸.باب الاعتراف بالذنوب و الندم علیها
- ۱۸۹.باب ستر الذنوب
- ۱۹۰.باب من یهم بالحسنة أو السیئة
- ۱۹۱.باب التوبة
- ۱۹۲.باب الاستغفار من الذنب
- ۱۹۳.باب فیما اعطی الله عز و جل آدم(ع) وقت التوبة
- ۱۹۴.باب اللمم
- ۱۹۵.باب فی ان الذنوب ثلاثة
- ۱۹۶.باب تعجیل عقوبة الذنب
- ۱۹۷.باب فی تفسیر الذنوب
- ۱۹۸.باب نادر
- ۱۹۹.باب نادر ایضا
- ۲۰۰.باب الدفع عن الشیعة
- ۲۰۱.باب ان ترک الخطیئة ایسر من التوبة
- ۲۰۲.باب الاستدراج
- ۲۰۳.باب محاسبة العمل
- ۲۰۴.باب من یعیب الناس
- ۲۰۵.باب انه لایؤاخذ المسلم بما عمل فی الجاهلیة
- ۲۰۶.باب ان الکفر مع التوبة لایبطل العمل
- ۲۰۷.باب المعافین من البلاء
- ۲۰۸.باب ما رفع عن الامة
- ۲۰۹.باب ان الایمان لایضر معه سیئة، و الکفر لاینفع معه حسنة
کتاب الدعاء
- باب فضل الدعاء و الحث علیه
- باب ان الدعاء سلاح المؤمن
- باب ان الدعاء یرد البلاء و القضاء
- باب ان الدعاء شفاء من کل داء
- باب ان من دعا استجیب له
- باب الهام الدعاء
- باب التقدم فی الدعاء
- باب الیقین فی الدعاء
- باب الاقبال علی الدعاء
- باب الالحاح فی الدعاء و التلبث
- باب تسمیة الحاجة فی الدعاء
- باب اخفاء الدعاء
- باب الاوقات و الحالات التی ترجی فیها الاجابة
- باب الرغبة و الرهبة و التضرع و التبتل و الابتهال و الاستعاذة و المسألة
- باب البکاء
- باب الثناء قبل الدعاء
- باب الاجتماع فی الدعاء
- باب العموم فی الدعاء
- باب من ابطات علیه الاجابة
- باب الصلاة علی النبی محمد و اهل بیته(ع)
- باب ما یجب من ذکر الله عز و جل فی کل مجلس
- باب ذکر الله عز و جل کثیرا
- باب ان الصاعقة لاتصیب ذاکرا
- باب الاشتغال بذکر الله عز و جل
- باب ذکر الله عز و جل فی السر
- باب ذکر الله عز و جل فی الغافلین
- باب التحمید و التمجید
- باب الاستغفار
- باب التسبیح و التهلیل و التکبیر
- باب الدعاء للاخوان بظهر الغیب
- باب من تستجاب دعوته
- باب من لاتستجاب دعوته
- باب الدعاء علی العدو
- باب المباهلة
- باب ما یمجد به الرب -تبارک و تعالی- نفسه
- باب من قال: لا اله الا الله
- باب من قال: لا اله الا الله و الله اکبر
- باب من قال: لا اله الا الله وحده وحده وحده
- باب من قال: لا اله الا الله وحده لاشریک له عشرا
- باب من قال: اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله
- باب من قال عشر مرات فی کل یوم: اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له الها واحدا احدا صمدا لم یتخذ صاحبة و لاولدا
- باب من قال: یا الله یا الله عشر مرات
- باب من قال: لا اله الا الله حقا حقا
- باب من قال: یا رب یا رب
- باب من قال: لا اله الا الله مخلصا
- باب من قال: ما شاء الله لاحول و لاقوة الا بالله
- باب من قال: استغفر الله الذی لا اله الا هو الحی القیوم، ذو الجلال و الاکرام و اتوب الیه
- باب القول عند الاصباح و الامساء
- باب الدعاء عند النوم و الانتباه
- باب الدعاء اذا خرج الانسان من منزله
- باب الدعاء قبل الصلاة
- باب الدعاء فی ادبار الصلوات
- باب الدعاء للرزق
- باب الدعاء للدین
- باب الدعاء للکرب و الهم و الحزن و الخوف
- باب الدعاء للعلل و الامراض
- باب الحرز و العوذه
- باب الدعاء عند قراءة القرآن
- باب الدعاء فی حفظ القرآن
- باب دعوات موجزات لجمیع الحوائج للدنیا و الآخرة
کتاب فضل القرآن
- باب فضل حامل القرآن
- باب من یتعلم القرآن بمشقة
- باب من حفظ القرآن ثم نسیه
- باب فی قراءته
- باب البیوت التی یقرأ فیها القرآن
- باب ثواب قراءة القرآن
- باب قراءة القرآن فی المصحف
- باب ترتیل القرآن بالصوت الحسن
- باب فیمن یظهر الغشیة عند القرآن
- باب فی کم یقرا القرآن و یختم
- باب ان القرآن یرفع کما انزل
- باب فضل القرآن
- باب النوادر
کتاب العشرة
- باب ما یجب من المعاشرة
- باب حسن المعاشرة
- باب من یجب مصادقته و مصاحبته
- باب من تکره مجالسته و مرافقته
- باب التحبب الی الناس و التودد الیهم
- باب اخبار الرجل اخاه بحبه
- باب التسلیم
- باب من یجب ان یبدأ بالسلام
- باب اذا سلم واحد من الجماعة اجزاهم، و اذا رد واحد من الجماعة اجزا عنهم
- باب التسلیم علی النساء
- باب التسلیم علی اهل الملل
- باب مکاتبة اهل الذمة
- باب الاغضاء
- باب نادر
- باب العطاس و التسمیت
- باب وجوب اجلال ذی الشیبة المسلم
- باب اکرام الکریم
- باب حق الداخل
- باب المجالس بالامانة
- باب فی المناجاة
- باب الجلوس
- باب الاتکاء و الاحتباء
- باب الدعابة و الضحک
- باب حق الجوار
- باب حد الجوار
- باب حسن الصحابة و حق الصاحب فی السفر
- باب التکاتب
- باب النوادر
- باب
- باب النهی عن احراق القراطیس المکتوبة
دربارهٔ پدیدآورنده
شیخ کلینی (پدیدآورنده) |
---|
ابو جعفر محمد بن اسحاق کلینی رازی (۲۵۸ق، تهران - ۳۲۸ق، بغداد) مشهور به شیخ کلینی، شیخ مشایخ شیعه و رئیس محدثین علمای امامیه و اوثق و اعدل ایشان و مروج مذهب شیعه در عصر غیبت امام عصر (ع) است. عامه و خاصه در فتاوی به وی مراجعه کردهاند و بدینجهت به ثقة الاسلام شهرت یافت. وی یکی از صاحبان کتب اربعه و صاحب کافی است که در عقاید حقه اسلامیه و استنباط دینی، مرجع اکابر و مورد استفاده فقها و محدثین بزرگ است و به تصدیق شیخ مفید، اجل کتب اسلامی و اعظم مصنفات شیعه و مشتمل بر شانزده هزار و یکصد و نود و نه حدیث است. کلینی از علمای زمان غیبت صغری است و وفات او ۶۹ سال پس از وفات امام عسکری (ع) در ماه شعبان ۳۲۹ هجری اتفاق افتاد و قبرش در بغداد است[۲]. |
کتابهای وابسته
پانویس
- ↑ وبگاه خانه کتاب
- ↑ معارف و معاریف، ج ۸، ص ۵۷۶.