عمار بن یاسر

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عمار بن یاسر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

عمار بن یاسر در گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین

ابو یقظان، عمار بن یاسر بن عامر مَذحِجی که مادرش (سُمیه) نخستین شهید راه خدا بود، از پیشتازان در ایمان و هجرت و از استوار گامانِ راست قامتی است که در آغازین روزهای جلوه اسلام، همراه پدر و مادرش شکنجه‌های مشرکان را با همه توان، تاب آورد و در طریق حق، لحظه‌ای تردید بر جانش ننشست. او از پاک سرشتانی است که پیامبر خدا به حق مداری، پاک طینتی و آکندگی جانش از ایمان، گواهی داد و تأکید کرد که آتش دوزخ، هرگز به این جان منور، نزدیک نخواهد شد. او از معدود کسانی است که پس از پیامبر خدا، "حق خلافت" و "خلافت حق" را پاس داشت و هرگز از صراط مستقیم، کناره نگرفت. با علی(ع) بر پیکر پاک فاطمه(س) نماز خواند و همچنان همگام علی(ع) باقی ماند. او به روزگار عمر، مدتی فرماندار کوفه شد و در فتح برخی از سرزمین‌ها، فرماندهی رزمندگان را به عهده داشت. به هنگام حاکمیت عثمان، در صف مخالفان جدی او قرار گرفت و بارها از رفتار وی انتقاد کرد تا بدان‌جا که خلیفه آهنگ تبعید او (به رَبَذه) را ساز کرد؛ اما مخالفت علی(ع) وی را از دست یازیدن به این هدف، باز داشت. او را به خاطر صراحتش در گفتارها، به دستور عثمان، کتک زدند. عثمان، خود نیز او را مضروب ساخت و آن بزرگوار تا آخر عمر از آثار آن ضربه‌ها رنج می‌برد. شرکت سختکوشانه او در جنگ جمل و تصدی فرماندهی سواره نظام لشکر علی(ع) جلوه بسیار داشت. در صِفین نیز مسئولیت پیاده نظام کوفه و نیز قاریان را به عهده داشت. او بارها با عمروعاص و دیگر مخالفان امام(ع) سخن گفت و با منطقی استوار و استدلال‌هایی متین، حق را نمایاند. این چهره درخشان و صحابی بزرگوار، در جنگ صِفین، شهد شهادت نوشید و بدین‌سان، پیشگویی شگفت پیامبر خدا که فرموده بود: "تو را گروه متجاوز می‌کشند"[۲]، به واقعیتْ پیوست. عمار، در هنگام شهادت، ۹۳ سال داشت[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۴.
  2. تاریخ بغداد، ج ۱۳، ص ۱۸۷ ش ۷۱۶۵.
  3. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۵۰.