کرامات امام حسین

مقدمه

کرامات و امور خارق العاده که از سید الشهداء (ع) در منابع معتبر به ثبت رسیده هر یک شاهد و گواه بر علو مقام و منزلت آن حضرت نزد خداوند و گواهی بر منصب و مقام امامت و نصب الهی است^[۱]. چند مورد از این معجزات و کرامات را مطرح می‌کنیم:

دعای امام حسین (ع):شیخ طوسی به سند معتبر از امام صادق (ع) روایت کرده است: زنی در مکه طواف می‌کرد که دست خود را از آستین بیرون آورده بود مردی دست خود را روی دست آن زن نامحرم گذاشت و بعد از آن دیگر مرد هر چه سعی کرد نتوانست دستش را جدا کند. خبر به والی مکه رسید، چون والی حاضر شد فقها را طلبید. تمام فقها فتوا دادند که دست آن مرد خائن باید قطع شود، برای این که خلاف اسلام رفتار کرده است. والی گفت: آیا کسی از فرزندان محمد (ص) در این جا هست؟ گفتند: بلی امام حسین (ع) امشب تشریف فرما شده‌اند. والی حضرت را طلبید و عرضه داشت: توجه فرمایید چه بلایی بر سر ایشان آمده است! حضرت این منظره را دیده رو به سوی کعبه گردانید و دست به دعا برداشت و مدتی دعا کرد. پس از دعا به سوی آنها آمد و دست آن مرد را گرفته از دست آن زن جدا کرد. پس از این جریان والی عرضه داشت؛ ای پسر رسول خدا آیا عقاب کنم او را به این کاری که کرده است؟ حضرت فرمودند: نه^[۲].

سرنوشت شوم نفرین شدگان: این دسته از کرامات را علاوه بر منابع شیعی که به سند صحیح نقل کرده‌اند^[۳] حتی منابع اصیل اهل سنت نیز به ثبت رسانده‌اند که از موارد بسیار زیاد فقط برای نمونه به یک نقل از طبری تاریخ نگار معروف اهل سنت اشاره می‌کنیم: عبیدالله بن ابی حصین ازدی زمانی که به دستور عمر سعد آب را بر امام حسین (ع) بست سوگند یاد کرده و خطاب به آن حضرت گفت از این آب ننوشی تا از تشنگی بمیری. امام حسین (ع) او را نفرین کرده که: "اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا". حمید بن مسلم سوگند اکید یاد می‌کند که بعد از حادثه کربلا او را در بستر دیدم از فرط تشنگی مرتب آب می‌نوشید تا شکمش پر شده و قی می‌کرد اما هنوز تشنه بود تا جان سپرد^[۴].

کرامت‌های قبر و تربت مطهر امام حسین (ع): برای قبر مطهر سید الشهدا و تربت آن سالار شهیدان کرامت‌هایی به تواتر نقل شده است حتی بنا بر روایات معتبر خداوند تعالی در تربت آن حضرت شفا عنایت فرموده است: محمد بن مسلم از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نقل می‌کند: "إن الله تعالی عوض الحسین (ع) من قتله أن جعل الإمامة فی ذریته، و الشفاء فی تربته، و إجابة الدعاء عند قبره، و لا تعد أیام زائریه جائیا و راجعا من عمره"^[۵]. در این جا به یک مورد از کرامت‌های قبر مطهر^[۶] اشاره می‌شود: وقتی به فرمان متوکل عباسی و برای تخریب آثار قبر و متفرق ساختن شیعه از تجمع پیرامون آن مرقد مطهر و الهام بخش به آن منطقه آب بستند. آب به نزدیک قبر که می‌رسید از پیشروی باز می‌ماند و انباشته می‌شد و برمی‌گشت و محوطه قبر همچنان خشک بود. چون محل جمع شدن آب را حایر گویند، محدوده قبر آن حضرت حائر نام گرفت^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

آیا امام حسین معجزه و کرامات داشتند؟ (پرسش)

منابع

زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵.

جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع امام حسین

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر.ک: إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص ۳۶، الباب الخامس، عشر معجزات أبی عبدالله الحسین بن علی بن أبی طالب (ع) و بحار، ج ۴۴، ص ۱۸۰.
↑ شاید مراد این بود که همان رسوا شدن میان مردم کیفر رفتارش بوده است. ر.ک: تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۴۷۰ و مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۵۱ و بحار، ج ۴۴، ص ۱۸۳.
↑ ر.ک: الثاقب فی المناقب، ص ۳۴۰ و إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص، ۳۶ و پرتوی از عظمت حسین، ص ۹۲.
↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج ۴، ص ۳۱۲.
↑ الأمالی للطوسی، ص ۳۱۷ و کفایة الأثر، ص ۱۶ و بشارة المصطفی لشیعة المرتضی (ط – القدیمة)، ص ۲۱۱ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال ج ۱۷ – الحسین (ع) ص ۷۱۶ – باب أن الشفاء فی تربته و ما ظهر فی ذلک من معجزته (ع).
↑ برای آگاهی بیشتر ر.ک: جلاء العیون، ص ۴۸۳، فصل ۲۲، معجزات و غرائبی که نزد مرقد مطهر و تربت آن حضرت ظاهر گردیده.
↑ حائر حسینی در فقه در باب نماز مسافر حکم خاص دارد که عبارت است از جواز اتمام در سفر.
↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۳۱-۳۳.

[1] ر.ک: إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص ۳۶، الباب الخامس، عشر معجزات أبی عبدالله الحسین بن علی بن أبی طالب (ع) و بحار، ج ۴۴، ص ۱۸۰.

[2] شاید مراد این بود که همان رسوا شدن میان مردم کیفر رفتارش بوده است. ر.ک: تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۴۷۰ و مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۵۱ و بحار، ج ۴۴، ص ۱۸۳.

[3] ر.ک: الثاقب فی المناقب، ص ۳۴۰ و إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص، ۳۶ و پرتوی از عظمت حسین، ص ۹۲.

[4] ر.ک: تاریخ طبری، ج ۴، ص ۳۱۲.

[5] الأمالی للطوسی، ص ۳۱۷ و کفایة الأثر، ص ۱۶ و بشارة المصطفی لشیعة المرتضی (ط – القدیمة)، ص ۲۱۱ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال ج ۱۷ – الحسین (ع) ص ۷۱۶ – باب أن الشفاء فی تربته و ما ظهر فی ذلک من معجزته (ع).

[6] برای آگاهی بیشتر ر.ک: جلاء العیون، ص ۴۸۳، فصل ۲۲، معجزات و غرائبی که نزد مرقد مطهر و تربت آن حضرت ظاهر گردیده.

[7] حائر حسینی در فقه در باب نماز مسافر حکم خاص دارد که عبارت است از جواز اتمام در سفر.

[8] زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۳۱-۳۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]