غزوه بدر

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام علی(ع) است. "امام علی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بدر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

جنگی که در سال دوم هجرت میان مسلمانان و مشرکین پیش آمد و به پیروزی مسلمین انجامید. در این جنگ که در قرآن نیز یاد شده، مسلمانان ۳۱۳ نفر و کفّار حدود ۱۰۰۰ نفر بودند. سلاح و تجهیزات مسلمین اندک بود، ولی کافران مسلح و مجهّز بودند، با این حال، مسلمانان با ایمان و فداکاری و مقاومت و با امدادهای غیبی خداوند، به پیروزی رسیدند. "بدر"، نام منطقه‌ای بیرون مدینه بود که تعدادی چاه آب آنجا بود، این جنگ را به جهت وقوعش در آن منطقه، جنگ بدر نامیده‌اند. در این نبرد، چهارده مسلمان شهید شدند، امّا از کفّار، ۷۰ نفر کشته و ۷۰ نفر اسیر گشتند. برخی از سران قریش مانند ابوجهل، جزو کشته‌شدگان بودند. این پیروزی، مسلمانان را قدرتمند ساخت و در دل مشرکین هراس انداخت. شرکت‌کنندگان در جنگ بدر را که فضیلت بسیار دارند، "بدریّون" گویند^[۱].

مقدمه

بدر، آبی و محلی معروف در حجاز، میان مکه و مدینه است. می‌گویند این محل منسوب است به "بدر بن یخلد بن نضر بن کنانه". نیز آورده‌اند: بدر، نام چاهی است که در اطراف آن، نبرد میان مسلمانان و مشرکان شعله‌ور گردید و پس از پایان نبرد، کشته‌های مشرکین در آن افکنده شدند^[۲].
در این غزوه که نخستین مقابله سپاه اسلام با کفر و نبرد اهل توحید با اهل شرک بود، مشرکان و کفار در آن، از جنبه ساز وبرگ نظامی بر مسلمانان برتری داشتند و نفرات آنان سه برابر سپاه اسلام بود. شمار اصحاب پیامبر در این غزوه سیصد و سیزده نفر بودند^[۳].^[۴].

امام صادق(ع) فرمودند: هنگامی که قائم(ع) قیام کند، فرشتگانی که به صورت گروه پنج هزار نفری در بدر به یاری پیامبر آمدند، فرود خواهند آمد^[۵].
امام سجاد(ع) فرمود: کسی که در زمان غیبت قائم بر ولایت ما استوار بماند، خداوند به او پاداش هزاران شهید از شهیدان بدر و اُحد عطا می‌فرماید^[۶].
امام باقر(ع) در تعداد یاران حضرت و محل بیعت آنان با حضرت می‌فرماید: سیصد و اندی نفر به تعداد اهل بدر، در میان رکن و مقام با قائم(ع) بیعت می‌کنند^[۷]. و نیز فرمود: او همراه سیصد و سیزده نفر به تعداد اهل بدر، شتابان چون قطعه‌های ابر پاییزی ظاهر می‌شود^[۸]^[۹].