الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

فلسفه انتظار مانند یک عامل حیاتی مهم در تمام ادیان آسمانی وجود داشته و رمز بقا و موجودیت آنان بوده است و اکنون هم مسلمانان عموماً و شیعیان خصوصاً منتظرند سراسر گیتی را عدل و علم و ایمان و برابری فرا گیرد و آن رهبری که وعدۀ ظهور او در قرآن و احادیث داده شده ظاهر شود و آئین توحیدی اسلام را در شرق و غرب جهان گسترش دهد و امت و حکومت واحد تشکیل دهد.

عقیده به ظهور مصلح و انتظار فرج، یکی از بزرگ‌ترین عوامل مقاومت و پایداری است که مسلمانان و به ویژه شیعیان را در برابر ظلم‌ها، فسادها، زورگویی‌ها و انواع بلاها و سختی‌ها، ثابت و پابرجا نگه می‌‌دارد و به آنان جرأت می‌‌دهد تا در برابر تهدیدها، تطمیع‌ها و سختگیری‌های دشمنان اسلام خود را نبازند و از هیچ‌کس نترسند و مقاومت و پایداری خود را از دست ندهند و در عقیدۀ خود استوار و ثابت قدم بمانند. سبک‌ زندگی انتظار به دلیل ایجاد نگرشی مثبت نسبت به ادامۀ حیات و آیندۀ بشر، موجب‌ تقویت‌ روحیۀ مقاومت فرد در برابر مشکلات می‌شود.

امید داشتن به ظهور یک قیام الهی و روحانی و اجتماعی در سطح جهان، به منتظران دید وسیعی می‌‌بخشد و به آنها دلگرمی می‌‌دهد و صفوف حق را در برابر ناحق فشرده‌تر می‌‌کند و حق‌طلبان و مصلحان و مؤمنان را به ادامۀ راه حق و عدل، در برابر فسادها و بی‌عدالتی‌ها مقاوم می‌‌نماید، و سرانجام از آنان انسان‌هایی پولادین می‌‌سازد. از همین‌رو در روایات اسلامی "انتظار فرج" از بزرگ‌ترین عبادات به شمار آمده است. رسول گرامی اسلام‏ دربارۀ ایمان و اعتقاد شیعیان‏ آخرالزمان، به امیرمؤمنان(ع) می‌‌‏فرماید: «یاعلی! شگفت انگیزترین مردمان از نظر ایمان و والاترین آنان از نظر یقین، کسانی‌‏اند که در آخرالزمان می‏‌باشند؛ پیامبر را درک نکرده‌‏اند و حجّت خدا از آنها پنهان‏ گردیده و آنان به مرکّب سیاه روی کاغذ سفید (نوشته‏‌های روی کاغذ) ایمان‏ آورده‌‏اند».