توحید در فقه اسلامی
خداشناسی | |
---|---|
توحید | توحید ذاتی • توحید صفاتی • توحید افعالی • توحید عبادی • صفات ذات و صفات فعل |
فروع | توسل • شفاعت • تبرک • استغاثه |
عدل الهی | |
حُسن و قُبح • بداء • امر بین الامرین | |
نبوت | |
عصمت پیامبران • خاتمیت • پیامبر اسلام • معجزه • عدم تحریف قرآن | |
امامت | |
باورها | عصمت امامان • ولایت تكوینی • علم غیب • خلیفةالله • غیبت • مهدویت • انتظار فرج • ظهور • رجعت |
امامان | امام علی • امام حسن • امام حسین • امام سجاد • امام باقر • امام صادق • امام کاظم • امام رضا • امام جواد • امام هادی • امام عسکری • امام مهدی |
معاد | |
برزخ • معاد جسمانی • حشر • صراط • تطایر کتب • میزان | |
مسائل برجسته | |
اهلبیت • چهارده معصوم • کرامت • تقیه • مرجعیت • ولایت فقیه | |
مقدمه
توحید، یگانه دانستن خداوند متعال و نفی هرگونه شریک برای اوست. توحید از ارکان و اصول اسلام بلکه همه ادیان آسمانی میباشد و کسی که آن را انکار نماید و برای خداوند شریک قائل شود، مشرک و نجس است[۱].
شهادت به وحدانیّت خداوند متعال از ارکان تشهّد نماز است و بدون آن تشهّد تحقق نمییابد[۲]؛ چنانکه دو بار شهادت به توحید از فصول اذان و اقامه است[۳].
تلقین توحید، همراه دیگر معارف اعتقادی به محتضر و میّت مستحب است[۴]. مستحب است مریض هنگام عیادت مؤمنان از او نزد آنان به توحید، نبوّت، امامت و جز آن از عقاید دینی اقرار کند[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ العروة الوثقی، ج۱، ص۶۷؛ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۸۴ م ۱۰۶
- ↑ مهذب البارع، ج۱، ص۳۹۰؛ الرسائل العشر، ص۱۵۵
- ↑ الروضة البهیة، ج۱، ص۵۷۲
- ↑ تحریر الوسیلة، ج۱، ص۹۲.
- ↑ العروة الوثقی، ج۱، ص۳۷۲.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، ص ۶۵۷-۶۵۸.