توحید در فقه اسلامی

اعتقادات شیعه
خداشناسی
توحیدتوحید ذاتیتوحید صفاتیتوحید افعالیتوحید عبادیصفات ذات و صفات فعل
فروعتوسلشفاعتتبرکاستغاثه
عدل الهی
حُسن و قُبحبداءامر بین الامرین
نبوت
عصمت پیامبرانخاتمیتپیامبر اسلاممعجزهعدم تحریف قرآن
امامت
باورهاعصمت امامانولایت تكوینیعلم غیبخلیفة‌اللهغیبتمهدویتانتظار فرجظهوررجعت
امامانامام علیامام حسنامام حسینامام سجادامام باقرامام صادقامام کاظمامام رضاامام جوادامام هادیامام عسکریامام مهدی
معاد
برزخمعاد جسمانیحشرصراطتطایر کتبمیزان
مسائل برجسته
اهل‌بیتچهارده معصومکرامتتقیهمرجعیتولایت فقیه

مقدمه

توحید، یگانه دانستن خداوند متعال و نفی هرگونه شریک برای اوست. توحید از ارکان و اصول اسلام بلکه همه ادیان آسمانی می‏‌باشد و کسی که آن را انکار نماید و برای خداوند شریک قائل شود، مشرک و نجس است[۱].

شهادت به وحدانیّت خداوند متعال از ارکان تشهّد نماز است و بدون آن تشهّد تحقق نمی‌‏یابد[۲]؛ چنان‏که دو بار شهادت به توحید از فصول اذان و اقامه است[۳].

تلقین توحید، همراه دیگر معارف اعتقادی به محتضر و میّت مستحب است[۴]. مستحب است مریض هنگام عیادت مؤمنان از او نزد آنان به توحید، نبوّت، امامت و جز آن از عقاید دینی اقرار کند[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. العروة الوثقی، ج۱، ص۶۷؛ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۸۴ م ۱۰۶
  2. مهذب البارع، ج۱، ص۳۹۰؛ الرسائل العشر، ص۱۵۵
  3. الروضة البهیة، ج۱، ص۵۷۲
  4. تحریر الوسیلة، ج۱، ص۹۲.
  5. العروة الوثقی، ج۱، ص۳۷۲.
  6. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، ص ۶۵۷-۶۵۸.