خوش‌خلقی در لغت

مفهوم لغوی حسن خلق

برای آگاهی از مفهوم لغوی حسن خلق باید مفهوم لغوی اجزای آن به طور مستقل ملاحظه شود. حُسن در لغت نقیض قبح^[۱] به معنی نیکی و جمال^[۲] است و خُلق به معنی سرشت و سجیه به کار رفته است^[۳]؛ بنابراین، حسن خُلق به معنی خوش‌خویی، نیکوسیرتی و زیباصفتی است^[۴].

منابع

تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱۴

پانویس

↑ طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۳۵؛ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.
↑ لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۳۵.
↑ لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۹۴.
↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱۴، ص ۱۷۹.

[1] طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۳۵؛ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.

[2] لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۳۵.

[3] لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۹۴.

[4] تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱۴، ص ۱۷۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]