نسخهای که میبینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۱ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان میدهد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۱ توسط Bahmani(بحث | مشارکتها)
«قَالَ (ع): مَنِ اسْتَغْنَى بِاللَّهِ افْتَقَرَ النَّاسُ إِلَيْهِ وَ مَنِ اتَّقَى اللَّهَ أَحَبَّهُ النَّاسُ وَ إِنْ كَرِهُوا». فرمود: هرکس خود را در کنار خدا بینیاز بداند؛ مردم محتاج و نیازمند او شوند و هرکس با تقوا باشد، مردم او را دوست خواهند داشت؛ اگرچه نخواهند[۱].
امام جواد (ع) در پاسخ کسی که تقاضا نمود تا پند و موعظهای جامع و کوتاه به وی بیاموزد، فرمود: «صن نفسك عن عار العاجلة، و نار الآجلة». جان خویش را از ننگ و عار دنیا و آتشآخرتحفظ کن[۲].
«قَالَ (ع): التَّحَفُّظُ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ، وَ الطَّمَعُ عَلَى قَدْرِ السَّبِيلِ». فرمود: حفظ خویشتن به اندازه احساسترس و آرزو به اندازه باقی مانده راه است[۳].
«قال (ع): لو کانت السماوات و الأرض رتقا على عبد ثمّ اتّقى اللّه تعالى لجعل منها مخرجا». فرمود: اگر درهای آسمانها و زمین بر کسی بسته شود، با پرهیزگاری و خوف از خدا، راهی برای نجاتش گشوده میشود[۴].[۵]