اخلاق فردی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۷ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

اخلاق فردی، ارزش‌های اخلاقی مربوط به حیات فردی انسان‌هاست که آدمی را فارغ از رابطه با غیر در نظر می‌گیرد؛ فضیلت‌هایی مانند صبر، حکمت، حزم (دوراندیشی و احتیاط)، و رذائلی مانند پرخوری، شتاب‌زدگی و سبک‌مغزی از موارد اخلاق فردی به شمار می‌آیند. اخلاق هر فرد روح دین‌داری او به شمار می‌آید و مکارم اخلاق در سخن رسول خدا (ص) که «بُعِثْتُ‏ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاقِ‏»[۱] رفتاری همچون صبر، متانت، انصاف، خوش‌ذاتی، خیرخواهی نسبت به مردم می‌باشد[۲].

نمونه‌هایی از ارزش‌های اخلاقی در حوزه اخلاق فردی عبارت‌اند از: خودباوری. خودباوری از ارکان مهم سازنده شخصیت فرد و جامعه و عاملی تعیین کننده در رسیدن انسان به اهداف خویش است[۳]. وجود این خصلت در هر فرد و جامعه نشانه پیشرفت و کمال و فقدان آن منشأ خواری و ذلت است. یک ملت وقتی که انجام کاری را باور داشت، اسباب و توانایی آن نیز برای وی فراهم می‌گردد[۴].

صبر و پایداری. صبر، خویشتن‌داری و شکیبایی در مقابله با حوادث و ناملایماتی است که انسان را بی‌تاب و پریشان می‌سازد[۵]. صبر و استقامت از مهمترین عوامل تحقق اخلاق‌مداری در یک جامعه است. قرآن کریم، پیامبر (ص) را به صبر، ایستادگی و استقامت فرمان می‌دهد فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ[۶] و بر اساس روایتی، سوره هود رسول خدا (ص) را پیر کرد[۷] که پیامبر (ص) افزون بر استقامت خود، مؤمنان را نیز در این راه به ایستادگی وادار کند. چرا که آنان از یک سو در معرض هجوم بلایا و مشکلات زندگی و از سوی دیگر مورد تهاجم هواهای نفسانی خودشان هستند. از این‌رو ایستادگی و مقاومت در برابر این دو نیرو و حفظ مؤمنان و نگه داشتن آنان در خط مستقیم کاری بسیار دشوار است[۸]. صبر یکی از عوامل مهم در پیروزی یا ناکامی جوامع است[۹].

قناعت و ساده‌زیستی. قناعت، اکتفا کردن به امکاناتی است که در اختیار است. به بیان دقیق‌تر پایین آوردن سطح توقع است در حدی که با امکانات موجود تطبیق کند[۱۰]. منظور از قناعت بهره نبردن از نعمت‌های الهی نیست بلکه مقصود حفظ حد و اندازه و پرهیز از زیاده‌روی و اسراف و ضایع نساختن نعمت‌هاست[۱۱]. قناعت سرافرازانه، تدبیر صحیح در زندگی و اقتصاد است تا مسئولان بتوانند تدابیر صحیحی در اداره کشور بیابند[۱۲].[۱۳]

منابع

پانویس

  1. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۱۰.
  2. خامنه‌ای حسینی، سید علی، ۱۷/۱۰/۱۳۹۲.
  3. خامنه‌ای حسینی، سید علی، ۱۱/۵/۱۳۸۰.
  4. ر.ک: امام خمینی صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۱۷ و ۳۰۸؛ خودباوری.
  5. امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۶۰.
  6. «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.
  7. متقی هندی، علی، کنز العمال، تحقیق بکری حیانی، ج۱، ص۵۷۳.
  8. خامنه‌ای حسینی، سید علی، ۶/۱/۱۳۸۵.
  9. خامنه‌ای حسینی، سید علی، ۱۲/۸/۱۳۷۷.
  10. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۸۵؛ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۳۲۶-۳۲۷.
  11. خامنه‌ای حسینی، سید علی، ۴/۱/۱۳۷۲؛ ۱/۱/۱۳۷۶.
  12. خامنه‌ای حسینی، سید علی، مکتوبات، ۱/۱/۱۳۷۷.
  13. گرامی، علی، مقاله «اخلاق»، مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی، ص ۶۳.