بنی‌نمره

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۴ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

«بنی‌نَمِره» را از شاخه‌های قبیله بنی مراد مذحج و از نسل نمرة بن ناجیة بن مراد گفته‌اند[۱]. از نمره، پسرانی به اسامی حداء و سلهم متولد شدند[۲] که هر یک از آنها، بعدها سرشاخه‌های طوایف بنی حداء[۳] و بنی سلهم[۴] - مهمترین طوایف بنی نمرة بن ناجیه - را تشکیل دادند. فرزندان بنی سلهم نقش مؤثری در فتوحات اسلامی بخصوص در فتوحات مصر داشتند[۵]. آنان پس از فتح این سرزمین، در مناطقی از آن، از جمله در شرق فسطاط و نزدیک حصن [بابلیون][۶] و صعید[۷]سکونت گزیدند. گفته شده برخی از طوایف آن در مصر، خطّه‌ای خاص خود داشتند[۸]. این خطه بین محدوده اختصاصی بنی عامر و بنی غطیف و قبایل مراد و بین صحرا واقع بود[۹]. ابن کلبی از اختصاص مسجدی در مصر به بنی سلهم - از شاخه‌های اصلی بنی نمره - خبر داده است[۱۰]. همچنین برخی از منابع، از سکونت برخی از مردم بنی نمره در کوفه خبر داده‌اند[۱۱].

از شخصیت‌های نامی بسیار این طایفه می‌توان از مالک بن قدامة بن مالک بن خارجه سهلمی و پدرش قدامة بن مالک بن خارجه سهلمی - از حاضران در فتح مصر -[۱۲]، ابوثور حبیب بن ابی ملیکه حدئی[۱۳]، عمار بن سعد سلهمی[۱۴] و پسرش عبدالکریم بن عمار بن سعد سلهمی[۱۵]، حجاج بن زبان[۱۶] و احمد بن زبان[۱۷] - از موالیان بنی سهلم - جملگی از محدثین و راویان اهل سنت یاد کرد.[۱۸]

منابع

پانویس

  1. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۳۴؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۰۶.
  2. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۳۴.
  3. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۳۴؛ سمعانی، الانساب، ج۴، ص۸۶؛ ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۲، ص۴۰۷؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۳۴۷.
  4. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۳۴.
  5. ر.ک: ابن یونس، تاریخ ابن یونس، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۲۱۶.
  6. ابن ابی الحکم، فتوح مصر و اخبارها، ص۲۲۷-۲۲۸؛
  7. ابن یونس، تاریخ ابن یونس، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۲۱۶.
  8. محمد عبد القادر بامطرف، الجامع (جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۲، ص۵۳۳.
  9. ابن ابی الحکم، فتوح مصر و اخبارها، ص۲۲۴ و۲۲۷-۲۲۸؛
  10. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۳۴.
  11. سمعانی، الانساب، ج۴، ص۸۶.
  12. ابن یونس، تاریخ ابن یونس، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۲۱۶.
  13. سمعانی، الانساب، ج۴، ص۸۶.
  14. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۲۷؛ ابن حبان، الثقات، ج۷، ص۲۸۴-۲۸۵؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۲۱، ص۱۹۲.
  15. ابن یونس، تاریخ ابن یونس، ج۱، ص۳۲۳؛ سمعانی، الانساب، ج۷، ص۱۹۱.
  16. ابن یونس، تاریخ ابن یونس، ج۱، ص۱۱؛ ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۴، ص۱۱۹؛ سمعانی، الانساب، ج۷، ص۱۹۱.
  17. ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۴، ص۱۱۹؛ ابن یونس، تاریخ ابن یونس، ج۱، ص۱۱.
  18. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.