بنی ابوکرب بن ربیعه
مقدمه
این طایفه در شمار اعراب کهلانی[۱] و از شاخه‌های بنی معاویة بن کنده‌اند که نسب از ابوکرب بن ربیعة بن معاویة بن حارث بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثور بن مرتّع بن معاویة بن کندة بن عفیر می‌‌برند[۲]. ابوکرب فرزندی به نام عمرو داشت. از عمرو هم فرزندانی به نام‌های حجر و سلمه معروف به «مُجِرّ» تولد یافتند[۳] و بدین ترتیب نسل او در زمین گسترش یافت. جمع زیادی از فرزندان سلمه که از آنان با عنوان «بنی مجر» یاد می‌‌شود، پس از اسلام و در پی فتوحات اسلامی به کوفه مهاجرت کردند و این شهر را مسکن و مأوای خود قرار دادند. آنان در این شهر مسجدی مختص به خود داشتند[۴]. معروف‌ترین شخصیت این قوم که نامی از او در تاریخ به ثبت و ضبط رسیده، سمرة بن معاویة بن عمرو بن سلمة المجر بن ابی کرب بن ربیعه کندی است. سمره را در شمار بزرگان کنده که در هیأت اعزامی این قوم به مدینه نزد پیامبر اکرمa شرکت داشتند، گفته‌اند[۵]. از تاریخ جاهلی و اسلامی این قوم جز مورد مذکور، اطلاعی به دست نیامد.[۶]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸. وجود این مسجد اختصاصی، خود، گواه بر جمعیت قابل توجه این قوم در کوفه است.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت