سیره تبلیغی پیامبر خاتم

سیره پیامبر خاتم (ص) در امر تبلیغ بر سهل‌گیری بود و بشارت دادن نه سخت‌گیری و ترس و تهدید.

مقدمه

در تبلیغ اسلام سهل‌گیر بود نه سخت‌گیر. بیشتر بر بشارت و امید تکیه می‌کرد تا بر ترس و تهدید. به یکی از اصحابش که برای تبلیغ اسلام به یمن فرستاد دستور داد: آسان بگیر و سخت نگیر، نوید بده (میل‌ها را تحریک کن) و مردم را متنفر نساز^[۱]. در کار تبلیغ اسلام تحرک داشت، به طائف سفر کرد. در ایام حج در میان قبایل می‌گشت و تبلیغ می‌کرد. یک بار علی (ع) و بار دیگر معاذ بن جبل را برای تبلیغ به یمن فرستاد. مصعب بن عمیر را پیش از آمدن خودش برای تبلیغ به مدینه فرستاد. گروه فراوانی از یارانش را به حبشه فرستاد. آنها ضمن نجات از آزار مکیان، اسلام را تبلیغ کردند و زمینه اسلام نجاشی، پادشاه حبشه و نیمی از مردم حبشه را فراهم کردند. در سال ششم هجری به سران کشورهای جهان نامه نوشت و نبوت و رسالت خویش را به آنها اعلام کرد. در حدود صد نامه از او باقی است که به شخصیت‌های مختلف نوشته است^[۲]. کشیش‌های مسیحی، اسلام را دین شمشیر می‌دانند. بی‌شک اسلام دین شمشیر هم هست و این کمالی است در اسلام، نه نقص. ولی آنها که می‌گویند "اسلام دین شمشیر است" می‌خواهند بگویند اسلام در دعوت خودش تنها ابزاری که به کار می‌برد شمشیر است. قرآن می‌فرماید: ﴿ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ﴾^[۳] آنها می‌خواهند این جور وانمود کنند که دستور پیامبر اسلام این بوده است: اذغ بالسیف "با شمشیر دعوت کن"؛ در حالی که سیره پیامبر خلاف این ادعا بوده است^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پورامینی، محمد باقر، پیامبر اسلام؛ چلچراغ حکمت

پانویس

↑ صحیح بخاری، ج ۵، ص۲۶۴.
↑ مطهری، مرتضی، وحی و نبوت، مجموعه آثار، ج ۲، ص۲۶۳.
↑ با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به شیوه‌ای که نیکوتر است مجادله نمای؛ سوره نحل، آیه۱۲۵.
↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص۱۸۰.
↑ پورامینی، محمد باقر، پیامبر اسلام؛ چلچراغ حکمت، صفحه ۴۵ تا ۷۳.

[1] صحیح بخاری، ج ۵، ص۲۶۴.

[2] مطهری، مرتضی، وحی و نبوت، مجموعه آثار، ج ۲، ص۲۶۳.

[3] با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به شیوه‌ای که نیکوتر است مجادله نمای؛ سوره نحل، آیه۱۲۵.

[4] مطهری، مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص۱۸۰.

[5] پورامینی، محمد باقر، پیامبر اسلام؛ چلچراغ حکمت، صفحه ۴۵ تا ۷۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]