کیفیت ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
| کیفیت ظهور امام مهدی چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
کیفیت ظهور امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
- «براساس ظاهر روایات چند ماه قبل از قیام اصلاحی حضرت مهدی (ع) خروجی صورت می‌گیرد از طرف شام که فرماندهی آن را شخصی به نام سفیانی به عهده دارد، این شخص دامنه تصرف لشکر خود را به عراق و مقداری از ترکیه گسترش می‌دهد. با این خروج، افرادی به مقابله با وی برمی‌‌‌خیزند. در همین ایام فردی نیز به نام یمانی به دفاع از حق به پا می‌خیزد. اوضاع غیر عادی می‌گردد. در این هنگام ندای آسمانی (که گویا در ماه رمضان است) ظهور را نوید می‌دهد. سفیانی لشکری را به طرف مدینه و مکه گسیل می‌دارد که با حضرت مبارزه کنند. اینان در بیابانی بین مدینه و مکه به نام بیداء به قدرت الهی به زمین فرو می‌روند و فقط دو نفر از ایشان نجات می‌یابند که یکی به سوی مکه می‌آید و یکی به سوی عراق تا خبر این واقعه را به گوش حضرت مهدی (ع) در مکه و سفیانی در عراق برسانند. در همین ایام گروهی از یاوران (حدود ۴۰ نفر) به مکه وارد شده و پس از ملاقات با نماینده امام، به دیدار حضرت نایل شده و در کنار آن حضرت قرار می‌گیرند.
- وقتی یاوران اولیه (۳۱۳) نفر کامل شدند ظهور حضرت تحقّق می‌پذیرد و حضرت با یاران به مسجدالحرام وارد شده و سخنان خودش را به گوش مردم می‌رسانند و از آنان بیعت می‌خواهد. به فرمان خداوند جبرئیل و تعدادی از ملائکه نیز به یاری حضرت می‌شتابند. اولین کسی که با آن حضرت بیعت می‌کند جبرئیل و ملائکه‌اند و بعد یاوران بیعت تازه‌ای با حضرت می‌بندند. در این هنگام حضرت لباس پیامبر (ص) را به تن نموده و پرچمی را به نام پرچم فتح به دست دارند. گفته شده این پرچم هنگامی باز می‌شود نصرت و پیروزی را به همراه دارد. حضرت در مکه می‌مانند تا مقدار یاوران به ده هزار و یا پانزده هزار نفر می‌رسد سپس قیام صورت می‌گیرد و حضرت مکه را فتح می‌کنند. پس از تسلط به مکه و اصلاحات لازم به طرف مدینه حرکت می‌کنند. گفته شده بعد از خروج حضرت از مکه عده‌ای شورش کرده و نماینده حضرت را به شهادت می‌رسانند. خبر به حضرت می‌رسد. ایشان اقدامات لازم را اعمال کرده و پس از دفع شورش و برقراری امنیت به سوی مدینه رهسپار می‌شوند. با تسلط بر مدینه و برقراری و انجام اقدامات مورد نیاز حضرت و یاران به طرف ایران و عراق حرکت می‌کنند. البته ناگفته نماند که در این بین مردم عاشق به لشکر حضرت اضافه می‌شوند. با حضور حضرت در عراق و تسلط بر کوفه، درگیری بزرگی بین ایشان و لشکر سفیانی رخ می‌دهد. عده‌ای هلاک شده و گروهی دیگر به طرف فلسطین می‌گریزند. در حین این برخوردها، گورهی دیگر به نام دین با حضرت وارد مبارزه می‌شوند (شبیه گروه خوارج در زمان حضرت علی (ع)) و همگی کشته می‌شوند.
- حضرت پس از تسلط بر عراق به طرف فلسطین حرکت می‌کند. لشکر سفیانی را تار و مار می‌کند. مسیحیان می‌خواهند به مقابله برخیزند در این هنگام حضرت عیسی (ع) از آسمان نزول می‌کند و با نماز خواندن پشت سر حضرت، امامت و ولایت و رهبری ایشان را اعلام می‌کند. با همین اقدام گروهی از مسیحیان به حضرت می‌گروند، و عده‌ای دیگر پس از مدتی به اسلام می‌پیوندند.
- گروه دیگری که به مبارزه برمی‌‌‌خیزند یهودیان هستند. حضرت قطعه‌های تورات را که در بعضی کوه‌ها قرار دارد می‌آورند و برای یهودیان حق را تبیین می‌کنند.
- از طرف دیگر یاوران ویژه حضرت با لشکریانی به نقاط مختلف جهان رفته و مردم را به دین اسلام فرا می‌خواندند. زمانی طولانی نمی‌گذرد که جهان تحت حاکمیت حضرت درمی‌اید و در همه جا صدای روح‌‌‌بخش گلبانگ توحید طنین‌انداز می‌شود»[۱].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین علی‌پور؛ |
|---|
|
| ۲. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۱۶۶-۱۶۸.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۳۲۶.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵ و شیخ علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج۵، ص ۲۰۷
- ↑ محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبه، ج ۲، ص ۲۳۸ و شیخ علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۳،ص ۲۴۸.
- ↑ علی‌پور، مهدی، ظهور، ص: ۲۷۵-۲۷۶.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۴۸.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۷.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۸.
- ↑ رحیمی، عباس، امید فردا، ص:۴۷.