وزارت تفویض
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل وزارت تفویض (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
وزارت تفویض، نقطه مقابل وزارت تنفیذ، به مقامی گفته می‌شد که از سوی خلیفه به شخصی با عنوان وزیر اعطا و بخشی از تدبیر امور جامعه به رأی و امضای او واگذار می‌گردید[۱]. این وزیر، جز در سه مورد از اختیارات تام برخوردار بود:
- ولایت‌عهدی؛
- عزل وزیر؛
- عدم استفاده از حق استعفا.
از وزرای تفویض، می‌توان به آل برمک "یحیی بن اکثم" و "ابن الفرات" در دولت عباسی اشاره کرد[۲]. پیشینه وزیر تفویض در قرآن کریم، به درخواست حضرت موسی(ع) از خداوند برای وزارت هارون باز می‌گردد. ﴿وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي﴾[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۲؛ ر.ک: وزارت تنفیذ. تاریخ طبری، ج۳، ص۴۲۰؛ طبقات الکبری، ج۳، ص۲۰۲.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۵۴.
- ↑ «و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار» سوره طه، آیه ۲۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۱.