جنگ در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

جنگ به معنای پیکار، کارزار و ستیزه[۱]، در اصطلاح به معنای تبدیل شدن کشمکش دایمی بین کشورها به ستیزه‌ای خشونت بار و خونین[۲] است. مقصود از جنگ، مطلق پیکار و درگیری خشونت‌بار بین دو گروه است و چنانچه یکی از این دو گروه، خداپرست و هدفش مقدّس باشد، پیکارش جهاد است[۳].

جنگ در آخرالزمان

آخرالزمان معرکه درگیری‌های فراوان است. در پیش‌بینی‌های اسلامی و غیر آن، وقوع جنگ‌های مختلف در آخرالزمان وجود دارد. در منابع روایی شیعه به جنگ‌هایی قبل از ظهور و جنگ‌هایی پس از آن اشاره شده است. جنگ‌هایی که گاه میان دو دسته باطل و گاه میان حق و باطل است. در آستانه ظهور اوج درگیری این جنگ‌هاست و در احادیث خبر از کشتاری آمده است که دو سوم مردم در آن یا کشته می‌‌شوند یا به علتی خواهند مرد.

رسول خدا(ص) در حدیثی فرمود: "در کنار رود دجله و کنار نخل‌های فراوانی که در حاشیه آن است... جنگی سخت میان مردم بصره و گروه بنی‌قنطورا در خواهد گرفت که کشته‌شدگان در این جنگ شهید محسوب خواهند شد. در حدیث دیگری می‌‌فرماید جنگ سختی میان بنی‌قنطورا و مردمانی از نژاد غیرعرب واقع می‌‌شود که احدی از بنی‌قنطورا باقی نخواهد ماند"[۴]. محمد بن حنفیه می‌‌فرماید: "... گروهی با پرچم‌های سیاه و کلاه سیاه و پیراهن‌های سفید علیه بنی‌العباس قیام می‌‌کنند و پیشاپیش آن شعیب بن صالح است که به سوی سفیانی حرکت می‌‌کند و با او جنگ خواهد نمود..."[۵].

امام صادق(ع) فرمود: "در شام (سه گروه با) سه پرچم قیام نموده، پرچم‌های حسینی، اموی و قیس. در آن زمان سفیانی نیز به پا می‌‌خیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعه‌ای آنان را درو می‌‌کند و آنان را به گونه‌ای بی‌نظیر شکست می‌‌دهد"[۶]. ارطاة روایت می‌‌کند که حضرت مهدی(ع) اولین پرچم جنگ را به گروهی می‌‌دهد و آنان را به جنگ ترک می‌‌فرستد و آن لشکر، ترک‌ها را شکست می‌‌دهند و غنیمت و اسرای زیادی از آنان می‌‌گیرد و سپس به سوی شام می‌‌روند و آنجا را نیز فتح می‌‌کنند...[۷]. در برخی روایات از جنگ میان ترک‌ها و مسلمانان حکایت می‌‌کند که مسلمانان را یارای مقابله با آنان نیست. سپس لشکر ترک‌ها بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد.

امام رضا(ع) در حدیثی فرمود: "... زمانی که حضرت قائم(ع) قیام نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و نبرد با دشمنان) فقط خون و عرق است (که از پیشانی خود پاک خواهند کرد)"[۸].

امام صادق(ع) در ضمن حدیثی فرمود: "زمانی که حضرت قائم(ع) قیام نماید، عمامه و زره رسول خدا را بر تن می‌‌نماید و شمشیر ذوالفقار را به کمر بسته و از نیام می‌‌کشد و بر دوش می‌‌نهد و تا هشت ماه پیاپی جنگ و کشتار خواهد نمود..."[۹].

در روایتی امیرالمؤمنین(ع) از جنگی تمام عیار میان اعراب و یهود در فلسطین خبر می‌‌دهد. جنگی که در دریا گسترش می‌‌یابد و یهود نابود می‌‌شوند و مانند گوسفند سرشان بریده خواهد شد. در حدیثی چنین می‌‌فرماید: "در مکه میان حج‌گذاران در منی جنگی رخ خواهد داد و کشتاری میان آنان صورت می‌‌گیرد که آن گردنه پر از خون خواهد شد و در آن لحظه حضرت مهدی(ع) صورت بر دیوار کعبه نهاده و اشک می‌‌ریزد، مردم نهایتاً به سوی او می‌‌روند و از او خواهش می‌‌کنند که با ایشان بیعت کنند..."[۱۰].[۱۱]

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا، ج ۵، ص ۶۹۱۸ «جنگ».
  2. فرهنگ علوم سیاسی، مرکز اطّلاعات و مدارک علمی ایران، ص ۴۵۵.
  3. فرهنگ قرآن، واژه «جنگ».
  4. ملاحم، ص۹۱ و ۱۷۰.
  5. ملاحم، ص۵۲.
  6. نوائب الدهور، ج۳، ص۳۲.
  7. ملاحم، ص۷۲.
  8. غیبت نعمانی، ص۲۸۵.
  9. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۳۶.
  10. البرهان، ص۱۴۳.
  11. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۰۸.