بنی‌بندقه
بنی بندقة بن مَظَّه
این طایفه از اعراب قحطانی[۱] و از شاخه‌های قبیله سعدالعشیره‌اند که نسب از بُندقة بن مَظَّة بن سلهم بن الحکم بن سعد العشیرة بن مالک (مذحج) بن ادد می‌برند[۲]. خاستگاه آنان را یمن گفته‌اند[۳]. از معدود خبرهای جاهلی آنها می‌توان به غارت بنی حدأ بن نمرة بن سعدالعشیره بر بنی بندقه و کشتار جمعی از آنان اشاره کرد. این حمله بلافاصله حمله بنی بندقه به بنی حدأ و نابودی آنها را در پی داشت[۴]. عکس العمل سریع بنی بندقه در قبال این عمل و نابودی طایفه بنی حدأ، در عرب مثل شد چندان که گفتند: «حدأ حدأ وراءك بندقة»[۵] برخی منابع از عبدالله بن سعد بن جابر همسر آمنه بنت عفان و خواهر عثمان در شمار رجال بنی بندقه یاد کرده از سکونت نسل او در مدینه و بصره خبر داده‌اند[۶]. خَلِج (عبدالله) شاعر هم از دیگر رجال معروف این قوم برشمرده شده است[۷].[۸]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۱۰۸.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۱؛ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۰۸.
- ↑ ر.ک: جوهری، الصحاح، ج۴، ص۱۴۵۲.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۵؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۱۰۸. نیز ر.ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۰۸.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۱؛ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۱۸۱؛ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۱.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۳۳. اما دیگر منابع او را از فرزندان حدقة بن مظه یاد کردند. ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۱-۳۰۲؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ج۶، ص۱۵۳.
- ↑ ابن درید، الاشتقاق، ص۴۰۹.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.