بنی اردان بن قادم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

بنی اردان از قحطانیان[۱] و در شمار طوایف بنی حاشد بن همدان هستند که نسب از اردان بن قادم بن زید بن اسلم بن علیان بن زید بن عَریب بن جُشَم بن حاشد می‌برند[۲]. به نظر می‌رسد تلفظ صحیح این کلمه -همان‌گونه که بسیاری از منابع بدان اشاره داشتند-[۳]، «أدران» باشد که بواسطه اشتباه تایپی، در کتاب ابن کلبی، «اردان» استعمال شده است. پس از اسلام، جمعی از مردم این قوم، همراه با بیست و سه شاخه دیگر از بنی همدان به کوفه کوچیدند و در این سرزمین ساکن شدند[۴].[۵].

منابع

پانویس

  1. عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۲۸۱. نیز ر.ک: ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۳۹۲.
  2. هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۱۱.
  3. ابن درید، الاشتقاق، ص۴۱۹؛ عوتبی صحاری، الأنساب، ج۲، ص۴۹۲؛ اشرف الرسولی، طرفة الاصحاب فی معرفة الانساب، ص۴۷. ضمن این که برخی منابع، از این طایفه با نام «أذران» یاد کرده‌اند. (حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۳؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۲۸۱).
  4. این طوایف عبارتند از: حاشد، بکیل، حجور، قدم، أدران، أهنوم، راهب، شاور، خیوان، غدر، وادعة، یام، شبام، جشم، تغلب، مذکر، هبیرة، العزة، دعام، مرهبة، أرحب، شاکر، سفیان، ذبیان، بنو حریم، بنو صاع، بنو مدلج، بنو حملة، أسلم، الاقروح. (البراقی، تاریخ الکوفه، ص۲۲۶).
  5. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.