بنی اشفع بن ایفع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

این طایفه، قومی قحطانی[۱] از شاخه‌های بنی حاشد بن همدان هستند که نسب از أشوع بن أیفع بن مرثد بن مالک بن زید بن مالک بن کثیر بن عمرو بن مالک (خَیوان) می‌برند[۲]. از مهمترین شخصیت‌های منتسب به این طایفه می‌توان از محمّد بن مالک بن زبید (رسة) بن جبلة بن فضل بن أشوع بن أیفع[۳] و زید ذو ذیم بن قیس بن مالک بن محمد بن مالک بن رسة (زبید) بن جبلة بن فضل بن أشوع بن أیفع - از اشراف این قوم - یاد کرد[۴].[۵].

منابع

پانویس

  1. عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۳۱.
  2. ر.ک: هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۱۴؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۱۲. برخی منابع هم تنها به ذکر نام این طایفه بسنده کرده‌اند: ر.ک: ابن درید، الاشتقاق، ص۴۲۳؛ عوتبی صحاری، الانساب، ج۲، ص۴۹۲.
  3. هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۱۴؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۱۲. ابن درید، الاشتقاق، ص۴۲۳.
  4. حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۱۲؛ ابن درید، الاشتقاق، ص۴۲۳.
  5. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.