بنی جوب بن شهاب
مقدمه
بنی جوب را از شاخه‌های بنی بکیل بن همدان و از منتسبان به جَوب بن شهاب بن مالک بن معاویة بن دومان بن بکیل بن جشم گفته‌اند[۱]. منابع، نام اصلی جوب را «مالک»[۲] و از بنی جوب با نسبت «الجَوبیّ»[۳] و از آنان تحت عنوان «جوبیون»[۴] یاد کرده‌اند. جوبی‌ها در یمن، در دیار همدانیان در منطقه «البون» در موضعی به نام «جوب» که نامش را از ساکنان خود – بنی جوب - گرفته بود، سکونت داشتند[۵]. از بزرگ‌ترین و معروف‌ترین شاخه‌های این طایفه می‌توان به «السخابر» اشاره کرد[۶] و از مشاهیر و معاریف این قوم نیز از عمرو ذو النفرة بن مالک بن رزام بن سخبر یاد نمود[۷].[۸]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۲۳؛ ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ص۶۴؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۸. این نسب در برخی منابع «جوب بن شهاب بن مالک بن معاویة بن صعب بن دومان بن بکیل بن جشم» عنوان شده است. (ر.ک: دار قطنی، المؤتلف و المختلف، ج۲، ص۷۹۴؛ سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۸۴؛ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۳۹؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱، ص۳۸۶).
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۲۳؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۸.
- ↑ سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۸۴.
- ↑ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۳، ص۳۳۹.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۸؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۰۶.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۸.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۸.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.