بنی خمر بن عمرو
بنی خمر[۱] بن عمرو
این طایفه - که برخی آن را «خَمَر»[۲] و بعضی دیگر «خَمُر»[۳] تلفظ کرده‌اند، - در شمار اعراب کهلانی[۴] و از شعب بنی معاویة بن کنده هستند که نسب از خمر بن عمرو بن وهب بن ربیعة بن معاویة بن حارث بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثور بن مرتّع بن معاویة بن کندة بن عفیر می‌‌برند.[۵]خمر بن عمرو، فرزندانی به نام‌های قیس، عزیز[۶] و قبس[۷] داشت که نسل او از طریق آنان تداوم یافت. از نقش بنی خمر در حوادث بزرگ جاهلی و اسلامی اطلاعی در دست نیست؛ اما در ذکر شخصیت‌ها و معاریف بزرگ آن، به نام رجال مشهوری چون ابو شمر بن قیس بن خمر از اشراف شاعر در جاهلیت و اسلام - [۸] سوادة بن حجر بن کابس بن قیس بن خمر - از اشراف اسلامی این قوم در رهاء -[۹]-[۱۰] و صباح بن سواده[۱۱] اشاره شده است.[۱۲]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ در کتاب نسب معد و الیمن الکبیر (ابن کلبی، تصحیح حسن ناجی، بیروت، عالم الکتب، ج۱، ص۱۴۸) از او با نام «حمر» یاد شده که -با توجه به این که خود او در بخش دیگر کتاب خود (ج۱، ص۱۵۱) و نیز دیگر منابع، بالاتفاق از او با نام «خمر بن عمرو» یاد کرده اند- می‌‌توان درج نام «حمر» را ناشی از اشتباه چاپی دانست.
- ↑ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۱، ص۴۶۰.
- ↑ زبیدی، تاج العروس، ج۶، ص۳۶۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۸. نیز ر.ک: ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۱، ص۴۶۰؛ زبیدی، تاج العروس، ج۶، ص۳۶۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۱؛ ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۷، ص۱۳۱.
- ↑ ابن ماکولا، اکمال الکمال، ج۷، ص۱۳۱.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۱؛ زبیدی، تاج العروس، ج۶، ص۳۶۹. نیز ر.ک: ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۱، ص۴۶۰.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۱.
- ↑ شهری است در جزیره بین موصل و شام. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۶)
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۱، ص۴۶۰.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت