بنی غیلان بن ربیعه
مقدمه
این طایفه را از قحطانیان[۱] و از شاخه‌های بنی بکیل بن همدان گفته‌اند که نسب از غیلان بن ربیعة بن حارث بن ربیعة بن مرهبة بن دعام بن مالک بن معاویة بن صعب بن دومان بن بکیل بن جشم می‌برند[۲]. از غیلان پسرانی به نام عوسجه و مالک متولد شدند که هر یک از آنها سرشاخه طایفه‌ای به همین نام - یعنی بنی عوسجة بن غیلان و بنی مالک بن غیلان - شدند[۳]. این قوم اصالتی یمن داشتند و در این سرزمین در مناطقی به نام صاع و صلفاع سکونت داشتند[۴] اما در دوره‌های اسلامی جمعی از آنان از تبار بنی مالک بن غیلان به غزّه در فلسطین مهاجرت کردند[۵]. غیلانی‌ها، در تیراندازی سرآمد عرب بودند[۶]. از معروف‌ترین و ماهرترین این تیراندازان، - که در کتاب «الیعسوب» نیز به نامش پرداخته شده است - می‌توان به نام عمرو بن مالک بن مدرک بن مالک بن شهاب بن مالک بن غیلان بن عمرو بن مالک بن غیلان اشاره کرد[۷].[۸]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۰۴.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۲۸؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰.
- ↑ بامطرف، الجامع (جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۳، ص۲۶۱.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.