بنی مجر بن ابوکرب

مقدمه

این طایفه را در شمار اعراب کهلانی^[۱] و از شاخه‌های بنی معاویة بن کنده گفته‌اند و نسب کاملش را مُجِرّ بن عمرو بن ابوکرب بن ربیعة بن معاویة بن حارث بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثور بن مرتّع بن معاویة بن کندة بن عفیر عنوان کرده‌اند.^[۲] نام اصلی مجر را - که برخی با تشدید «راء»^[۳] و بعضی دیگر با تخفیف^[۴]، خوانده‌اند،- «سلمه» گفته‌اند^[۵]. او را مجر گفتند چون نیزه‌ای بر مردی زد و آن نیزه بر گودی گلوی آن مرد نشست. از آنجا که عرب در این باب، اصطلاح «أجره الرمح» را به کار برده است، از این روی، از آن پس به سلمه،«مجر» گفته می‌‌شد^[۶]. بنی مجر اصالتی یمنی داشتند و به احتمال، همراه با دیگر اقوام کندی خود در حضرموت ساکن بودند. پس از اسلام و انجام فتوحات اسلامی، جمعی از آنان به مناطق دیگر از جمله کوفه مهاجرت کردند و در این شهر رحل اقامت افکندند. آنان در این شهر مسجدی مختص به خود داشتند^[۷] که نشان از جمعیت بسیار آنان در این شهر دارد. از معدود اخبار این قوم می‌‌توان به حضور سمرة بن معاویة بن عمرو بن سلمة المجر بن ابی کرب بن ربیع کندی در وفد کنده به مدینه و حضور نزد پیامبر اکرم(ص) یاد کرد^[۸].^[۹]

منابع

حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

پانویس

↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۴۰.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸. نیز ر.ک: ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ج۱، ص۷۸؛ ابن درید، الاشتقاق، ص۳۶۶. این نسب در کتاب «معجم قبائل العرب» به نقل از کتاب «المشتبه» ذهبی، به اشتباه «المجر بن سلمه» عنوان گردیده است. (عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۴۰)
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۴۰.
↑ ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ج۱، ص۷۸؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ج۱، ص۷۸. نیز ر.ک: ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.
↑ يقال له المجر، لأنّه طعن رجلا فأجره الرمح أي نزل في نحره (ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.)
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

[1] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۴۰.

[2] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸. نیز ر.ک: ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ج۱، ص۷۸؛ ابن درید، الاشتقاق، ص۳۶۶. این نسب در کتاب «معجم قبائل العرب» به نقل از کتاب «المشتبه» ذهبی، به اشتباه «المجر بن سلمه» عنوان گردیده است. (عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۴۰)

[3] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۴۰.

[4] ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ج۱، ص۷۸؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴.

[5] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل و مؤتلفها، ج۱، ص۷۸. نیز ر.ک: ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.

[6] يقال له المجر، لأنّه طعن رجلا فأجره الرمح أي نزل في نحره (ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.)

[7] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.

[8] هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۰۴؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۱۵۲.

[9] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]