بنی ولید بن ربیعه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

این طایفه را از قحطانیان[۱] و از شاخه‌های بنی بکیل بن همدان گفته‌اند که نسب از ولید بن ربیعة بن حارث بن ربیعة بن مُرهبة بن دُعام بن مالک بن معاویة بن صعب بن دومان بن بکیل بن جشم می‌برند[۲]. ولید دو پسر به اسامی عمرو و جهم داشت که نسل بنی ولید بن ربیعه بر پایه آنان –به‌ویژه فرزندان عمرو بن ولید - شکل گرفت[۳]. از معروف‌ترین شعب این قوم می‌توان از بنی نصر بن عمرو بن ولید بن جهم یاد کرد. بنی نصر که متشکل از علی، سالم، ولید و محمد و فرزندانشان بودند، صاحبان مکنت و ثروت به شمار می‌رفتند[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۲۵۳.
  2. هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۲۸؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۲۵۳.
  3. حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰. نیز ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۸، ص۱۲۰.
  4. حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۳۰.
  5. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.