سرپرستی امام علی

مقدمه

رسول خدا (ص) پس از ازدواج با خدیجه، سرپرستی علی (ع) را که در آن زمان سه سال داشت برعهده گرفت و تا دوازده سالگی او، یعنی اوان رسالت خود، غیر از علی مصاحبی برنگزید و در دامن خویش او را با سجایای بلند اخلاقی‌اش تربیت و با اعماق وجودش آشنا کرد و از سرچشمه زلال دانش خویش سیراب نمود ^[۱].

شهید مطهری^[۲] در این باره گوید: در میان همه مردم مکه، کسی که لیاقت همفکری و هم روحی و هم افقی او را داشته باشد، غیر از این کودک نیست. امام علی (ع) می‌فرماید: "من کودک بودم. وقتی رسول خدا (ص) به صحرا می‌رفت، مرا روی دوش خود سوار می‌کرد و می‌برد".

خطبه قاصعه^[۳] که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، اطلاعات منحصر به فردی درباره کودکی امام علی (ع) در کنار رسول الله (ص) دارد. آن حضرت در بخشی از خطبه ۹۲ درباره کودکی خود در کنار رسول خدا (ص) می‌فرماید: "من در پی او بودم؛ چنان که شتر بچه کنار مادر. هر روز برای من از اخلاق خود نشانه‌ای بر پا می‌داشت و مرا به پیروی از آن می‌گماشت. هر سال در حرا خلوت می‌گزید. من او را می‌دیدم و جز من کسی وی را نمی‌دید". با این همه، اطلاعات تاریخی درباره کودکی امام علی (ع) در کنار رسول خدا (ص) سخت اندک است و برخی در روایتی بی اهمیت و بدون هیچ شاهدی تاریخی، پنداشته‌اند که رسول خدا (ص) سرپرستی امام علی (ع) را به دلیل تنگدستی ابوطالب بر عهده گرفت^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

محمدی، رمضان، مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ ابن سعد، ج۲، ص۲۳۸؛ ابونعیم، ج۱، ص۶۸؛ اربلی، ج۱، ص۱۳۲؛ همچنین ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، خطبه قاصعه.
↑ شهید مطهری، ص۹۶.
↑ خطبه قاصعه، خطبه ۹۲.
↑ ابن کثیر، البدایه، ج۷، ص۲۲۲.
↑ محمدی، رمضان، مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۰.

[1] ابن سعد، ج۲، ص۲۳۸؛ ابونعیم، ج۱، ص۶۸؛ اربلی، ج۱، ص۱۳۲؛ همچنین ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، خطبه قاصعه.

[2] شهید مطهری، ص۹۶.

[3] خطبه قاصعه، خطبه ۹۲.

[4] ابن کثیر، البدایه، ج۷، ص۲۲۲.

[5] محمدی، رمضان، مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]