سعد بن ربیع انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از سعد‌‌ بن ربیع نقیب)

مقدمه

ابوالربیع سعد فرزند ربیع بن عمرو از تیره بنو مالک الاَغَر از قبیله خزرج است.[۱] مادرش هُزَیْله دختر عتبة بن عمرو خزرجی [۲] و همسرش عُمْره دختر حزم بن زید از خزرج بود.[۳] با اینکه دو دختر داشت، منابع تنها به یکی از دخترانش به نام ام‌جمیله اشاره کرده‌اند.[۴] سعد از ثروتمندان مدینه و از معدود کسانی بود که خواندن و نوشتن می‌دانست.[۵] وی از نخستین مسلمانان مدینه است که در بیعت عقبه دوم در سال ۱۳ بعثت در مکه حضور داشت و به عنوان یکی از نقبای دوازده‌گانه انصار انتخاب شد [۶] که بیانگر جایگاه والای اجتماعی وی در میان انصار است. برخی منابع در قولی نادر وی را در شمار بیعت‌کنندگان بیعت عقبه اول نیز دانسته‌اند [۷] که به نظر درست نمی‌نماید.

پس از هجرت مهاجران به مدینه، سعد بن ربیع، عبدالرحمن بن عوف را به همراه گروهی دیگر از مهاجران در منزل خود جای داد [۸] و مدتی بعد در جریان پیمان مؤاخات، در سال دوم هجری به دستور پیامبر (ص) این دو با یکدیگر پیمان برادری بستند.[۹] سعد پس از این پیمان به عبدالرحمن پیشنهاد کرد اموال و حتی همسرانش را با وی قسمت کند که عبدالرحمن نپذیرفت.[۱۰] سعد در همان سال در جنگ بدر حاضر بود [۱۱] و یکی از مشرکان به نام رفاعة بن ابی رفاعه مخزومی را به قتل رساند.[۱۲] سعد بن ربیع در سال بعد هنگامی که پیامبر نامه‌ای از مکه دریافت کرد که در آن به اقدامات قریش برای آمادگی حمله به مسلمانان اشاره شده بود، در خانه خود از پیامبر پذیرایی کرد و ایشان را دلداری داد و امیدوارانه این اتفاق را موجب خیر و نیکی دانست.[۱۳]

سعد در نبرد احد نیز از کسانی بود که تا آخرین نفس از پیامبر اکرم (ص) دفاع کرد و به شهادت رسید.[۱۴] در انتهای نبرد، آن حضرت جویای حال سعد شد. یکی از اصحاب (ابی بن کعب یا محمد بن مسلمه) در جست‌وجوی او روانه شد و چون سعد را در حالی که ۱۲ ضربه نیزه خورده بود، در نفس‌های آخر عمرش یافت، خبر سلامتی پیامبر (ص) را به وی داد. سعد در پاسخ از او خواست پیام او را به انصار برساند که پیمان خویش با پیامبر در عقبه را فراموش نکنند و آن حضرت را تا آخرین نفس یاری کنند و سپس به شهادت رسید و آن صحابی، خبر شهادتش را برای رسول خدا برد. پیامبر (ص) نیز رو به قبله برای وی چنین دعا کرد: خدایا! سعد را در حالی که از او راضی هستی ملاقات کن![۱۵] سعد با پسر عموی پدرش، خارجة بن زید در یک قبر به خاک سپرده شدند.[۱۶].[۱۷]

سعد در شأن نزول

منابع

پانویس

  1. انساب الاشراف، ج۱، ص۴۰۳؛ جمهرة انساب العرب، ص۳۶۳.
  2. المحبر، ص۴۲۱.
  3. الطبقات، ج۸، ص۳۳۰.
  4. الطبقات، ج۸، ص۲۶۸.
  5. الطبقات، ج۳، ص۳۹۶.
  6. انساب الاشراف، ج۱، ص۲۹۳.
  7. الاستیعاب، ج۲، ص۵۹۰.
  8. السیرة النبویه، ج۱، ص۴۷۹.
  9. المحبر، ص۷۲؛ الاصابه، ج۳، ص۴۹.
  10. صحیح البخاری، ج۳، ص۳؛ انساب الاشراف، ج۱۰، ص۳۱.
  11. المغازی، ج۱، ص۱۶۵؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۶۹۱.
  12. المغازی، ج۱، ص۱۵۰؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۷۱۱.
  13. المغازی، ج۱، ص۲۰۴؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۳۸۳.
  14. السیرة النبویه، ج۲، ص۱۲۵؛ سبل الهدی، ج۴، ص۱۹۳.
  15. المغازی، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۳.
  16. انساب الاشراف، ج۱، ص۴۰۳.
  17. قلیج، رسول، مقاله «سعد بن ربیع انصاری»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۱۳.