محمد بن نصیر نمیری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت


مقدمه

محمد بن نصیر نمیری در موعودنامه

نایب امام زمان(ع) من هستم، اما خداوند او را رسوا گردانید؛ زیرا الحاد و نادانی وی آشکار گردید. محمد بن عثمان هم او را لعنت کرد و از وی دوری نمود و خود را از او پنهان نگاه داشت. نمیری پس از شریعی به دروغ ادعای نیابت کرد»[۱۰].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته


منابع

پانویس

  1. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص ۴۰۵، رقم ۷ و ص ۴۰۷ رقم ۲۳
  2. علامه حلی، رجال العلامه، ص ۲۵۴ و ۲۵۷
  3. کشی، اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۰۵
  4. کشی، اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۰۵
  5. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۸
  6. جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص ۱۶۹
  7. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۸، ح ۳۷۱؛ کشی، اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۰۵؛ نوبختی، فرق الشیعه، ص ۱۰۳
  8. ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۹، ح ۳۷۳
  9. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۸۵ - ۳۸۶.
  10. غیبة طوسی، ص۳۹۸.
  11. غیبة طوسی، ص۳۹۸؛ فرق الشیعه، ص۱۰۳.
  12. فرق الشیعه، ص۱۰۲.
  13. آخرین امید، داوود الهامی، ص۱۲۵.
  14. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۲۲.