نقش باورداشت آموزه مهدویت در احیای فرهنگ و تمدن اسلامی (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نقش باورداشت آموزه مهدویت در احیای فرهنگ و تمدن اسلامی
زبانفارسی
نویسندهامیر محسن عرفان
موضوعمهدویت
مذهبشیعه
ناشرانتشارات معارف (نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها)
محل نشرقم، ایران
سال نشر۱۳۹۳ ش
تعداد صفحه۲۷۱
شابک‭۹۷۸-۹۶۴-۵۳۱-۶۱۶-۵‬
شماره ملی‎۳۴۱۳۳۳۸

نقش باورداشت آموزه مهدویت در احیای فرهنگ و تمدن اسلامی، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی و پژوهش در زمینه نقش اعتقاد به امام مهدی (ع) و غیبت و ظهور آن امام در شکل‌گیری فرهنگ و تمدن اسلامی و پویایی می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر امیر محسن عرفان است و انتشارات معارف (نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها) انتشار آن را به عهده داشته است.

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «در این اثر ظرفیت‌های مقوله مهدویت در تمدن‌سازی و تبیین آموزه‌های اصلی دین اسلام، مورد بحث و بررسی قرار گرفته و پیوند بین آموزه‌های مهدوی و احیای تمدن اسلامی بررسی شده است. نویسنده از منظری قرآنی و روایی به بررسی اندیشه منجی موعود پرداخته و دیدگاه اسلام و سایر ادیان توحیدی را در زمینه منجی موعود بیان كرده است. وی آنگاه به بازخوانی تاثیر آموزه‌های دینی در تمدن‌سازی پرداخته و بازتاب اعتقاد به مهدویت در فرایند تكوین فرهنگ و تمدن اسلامی را منعكس كرده است. وی تعالیم مربوط به مهدویت را تحول‌آفرین، تمدن‌ساز، پویا و نافذ معرفی كرده و معتقد است كه این تعالیم عطش گرایش به معنویت و خلاهای موجود در این زمینه را به خوبی پر می‌كند زیرا از جامعیت بالایی برخوردار بوده و موافق با فطرت و گرایش‌های ذاتی انسان‌ها بوده اغلب گرایش‌های درونی بشر را پوشش داده است. وی بر شناخت ظرفیت‌های مختلف مهدویت تاكید ورزیده و معیارهای ارزشی و عقلانی آن را تبیین نموده است».

فهرست کتاب

  • مقدمه

فصل اول: کلیات

  • کلیات تحقیق
یک. بیان مسئله
دو. ضرورت تحقیق
سه. اهداف تحقیق
۱. اهداف علمی
۲. اهداف کاربردی
چهار. پرسش‌های تحقیق
پنج. روش تحقیق
شش. پیشینه تحقیق
یک. معناشناسی تمدن
دو. چیستی فرهنگ
سه. نسبت‌سنجی فرهنگ و تمدن
چهار. معناشناسی فرهنگ و تمدن اسلامی
پنج. معناشناسی مهدی
۱. واژه مهدی در قرآن کریم
۲. واژه مهدی در احادیث
۳. کاربرد تاریخی لقب مهدی
شش. اصطلاح‌شناسی آموزه مهدویت
یک. یهودیت
دو. مسیحیت
سه. آئین بودا
چهار. آئین زرتشت و زرتشتی‌گری
پنج. آئین هندو
یک. آموزه مهدویت از نظرگاه قرآن‌کریم
دو. آموزه مهدویت از دیدگاه اهل‌سنت
سه. آموزه مهدویت در اندیشه شیعه امامی

فصل دوم: بازخوانی نقش آموزه‌های دینی در تمدن‌سازی

یک. رویکرد هم‌گرایی دین و تمدن
دو. رویکرد تردیدگرایانه
سه. رویکرد سکولار
یک. چیستی تمدن از نظرگاه اسلام
دو. اندیشه‌های بنیادین تمدن اسلامی
سه. مبانی فکری تمدن اسلامی
۱. جهان‌بینی ارزشی
۲. انسان‌شناسی دینی
۳.ایده امت اسلامی
چهار. شاخصه‌ها و ملاک‌های تمدن‌سازی آموزه‌های دین اسلام
۱. هماهنگی با فطرت انسانی
۲. انطباق بر معیارهای عقلانی
۳. سهولت و سادگی
۴. انسجام و استحکام درونی آموزه‌های اسلام
۵. جامعیت آموزه‌های اسلام
۶. ترویج روحیه مدارا
۷. فرایند اجتهاد و پاسخ‌گویی به نیازهای زمانه
۸. نفی قومیت‌مداری و از بین بردن تبعیضات نژادی
۹. انعطاف‌پذیری

فصل سوم: بازتاب باورداشت مهدویت در فرایند تکوین فرهنگ و تمدن اسلامی

یک. مهدویت‌گراییِ ابزاری در گستره تاریخ اسلام
۱. روزگار حضور ائمه (ع)
۲. روزگار غیبت صغرا
۳. روزگار غیبت کبرا
دو. رویکرد نجات‌بخشی صرف به آموزه مهدویت
سه. نگاه سطحی، عاطفی و آرمان‌گرایانه به آموزه مهدویت
یک. شکل‌گیری میراث مکتوب مهدوی شیعه
دو. بالندگی و پویایی کانون‌های علمی شیعه
سه. شکل‌گیری مکتب اجتهادی شیعه
چهار. گسترش اختیارات فقها

فصل چهارم: آموزه مهدویت و احیای فرهنگ و تمدن اسلامی

یک. بازاندیشی در مطالعات تمدنی براساس نظرگاه اسلام
دو. رویکرد برون‌نگر به اندیشه مهدویت
سه. توجه به جامعیت دین در عرصه حیات بشری
چهار. توجه به تحقیقات بنیادین در عرصه اندیشه مهدویت
یک. عطش معنویت در جهان
دو. شکست مکاتب فکری جهان
سه. جهانی‌شدن و فهم‌پذیری جنبه جهانی آموزه مهدویت
چهار. پیامدهای منفی جهانی‌سازی (نامطلوب بودن وضعیت موجود جهانی)
پنج. نفوذ اندیشه و آرمان‌های انقلاب اسلامی
هفت. همگانی بودن اندیشه موعودگرایی
هشت. به بیراهه کشیده شدن منجی‌گرایی
نه. فهم‌های ناقص از آموزه مهدویت
ده. پیشتازی رقبا در عرصه موعودباوری
  • ملاک‌های تمدن‌سازی آموزه مهدویت (قابلیت آموزه مهدویت در عرصه تمدن‌سازی)
یک. آموزه مهدویت و تکیه بر مبانی فطرت
دو. حضور منجی، ویژگی منحصر به فرد موعود اسلام
سه. جهان شمولی آموزه مهدویت
چهار. پیوند و (...) آموزه مهدویت و آینده‌نگری
پنج. غنای محتوایی منابع مهدوی
شش. فضیلت محور بودن و معنویت‌گرا بودن آموزه مهدویت
یک. تقویت بعد فرجام‌گرایانه و آرمان‌گرایانه
دو. الگوبرداری از تمدن مهدوی و سامان‌دهی و شبیه‌سازی رویکردها
سه. آموزه مهدویت و ایجاد هویت غایی برای تحولات سیاسی واجتماعی
چهار. آموزه مهدویت و بسیج اراده‌های عمومی و ایجاد نوعی انتظار فعال
۱. اثبات زمینه‌سازی از منظر سنت‌های تاریخی در قرآن
۲. اثبات زمینه‌سازی از دریچه فلسفه غیبت
۳. زنده‌بودن موعود شیعه و ضرورت زمینه‌سازی
پنج. آموزه مهدویت و معنابخشی به حیات جمعی در تاریخ
یک. موانع و آسیب‌های محتوایی
۱. کهنه‌گرایی (ساختارزدگی)
۲. عدم بازپیرایی معارف مهدوی
۳. زمانه‌زدگی
۴. غیرتخصصی بودن مطالعات مهدوی
۵. طرح مباحث غیرضروری و انحرافی
۶. عدم تمییز مسئله‌ها از مسئله‌نماها
دو. آسیب‌های رویکردی و روشی
۱. تعارض و تناقض نهادها و مراکز در رویکرد به آموزه مهدویت
۲. فقدان ارزیابی‌های مستمر
۳. شخصیت‌زدگی
۴. رویکرد کمیت‌گرایی و سطحی‌گرایی به جای کیفیت‌گرایی
۵. رویکرد عاطفی و احساسی به آموزه مهدویت
۶. فقدان رویکرد راهبردی
۷. احساس امنیت کاذب و عدم دشمن‌شناسی
سه. موانع و آسیب‌های تدبیری و اجرایی
۱. عدم مدیریت مواجهه
۲. عدم مسئولیت‌پذیری
۳. فقدان زمانه‌آگاهی
۴.مدیریت‌های لحظه‌ای و مناسبتی
۵. فقدان نگاه مشارکتی
۶. سیطره نااهلان بر امور مطالعات مهدوی
۷. کنترل‌ناشدگی مباحث مهدویت
۸. عدم تبیین نقش، جایگاه و مسئولیت علما و خواص در احیا و نشر فرهنگ مهدویت
۹. نمادگرایی افراطی
  • نتیجه‌گیری
  • پیشنهادها
  • منابع و مآخذ
  • کتاب‌ها
  • مقالات

دربارهٔ پدیدآورنده

امیر محسن عرفان
حجت الاسلام و المسلمین دکتر امیر محسن عرفان (متولد ۱۳۶۲ش، قم)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حمید جزایری، اکبر ترابی و سید جواد ورعی به اتمام رساند. تدریس در مرکز تخصصی مهدویت و نیز دانشگاه معارف اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «قبیله تزویر»، «دولت خدا»، «مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت»، «نقش باورداشت آموزه مهدویت در احیای فرهنگ و تمدن اسلامی»، «بازنمایی آموزه منجی موعود در اسلام از منظر اندیشه رضوی»، «رسانه و آموزه مهدویت»، «نقش باورداشت غیبت در پویایی حیات علمی و فكری شیعیان در قرن سوم و چهارم»، «بررسی تحلیلی جایگاه آموزه مهدویت در اندیشه نبوی» و «تبیین نقش گفتمان انتظار در مهندسی فرهنگ مقاومت» برخی از این آثار است.[۱]

پانویس