دلایل پیروزی قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | |||
| تصویر | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[عصر ظهور امام مهدی]] / [[قیام امام مهدی]] / [[ماهیت قیام امام مهدی]] | ||
| مدخل اصلی = | |||
| مدخل بالاتر | | مدخل وابسته = | ||
| مدخل اصلی | | تعداد پاسخ = ۱ | ||
| مدخل وابسته | |||
| | |||
}} | }} | ||
'''[[دلایل]] [[پیروزی]] [[قیام امام مهدی]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''[[دلایل]] [[پیروزی]] [[قیام امام مهدی]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
== | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:1368171.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[سید محمد صدر]]]] | |||
[[آیت الله]] [[شهید]] '''[[سید محمد صدر]]''' در کتاب ''«[[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
«درباره روش و شیوه‌ای که [[خداوند]] بزرگ برای [[پیروزی]] آن [[حضرت]] اتخاذ می‌فرماید، چند احتمال مطرح است: | |||
* '''احتمال نخست:''' [[پیروزی]] از راهی کاملا [[اعجازآمیز]]: این احتمال بطور سنتی در میان [[مسلمانان]] پذیرفته شده است. آنها بر این باورند که [[امام]] {{ع}} از راه [[معجزه]]، [[سلاح]] به دست خواهد آورد و هیچ سلاحی بر ضد [[سپاه]] او کارگر نخواهد افتاد و [[دشمنان]] نخواهند توانست علیه او اقدامی نمایند؛ به این صورت که [[فکر]] آنها از به‌کارگیری راه‌های مؤثر نظامی یا غیر نظامی بر ضد [[نهضت مهدوی]] منصرف خواهد شد. البته نمی‌توان این احتمال را پذیرفت زیرا [[دلیل قطعی]] و صحیح در رد آن وجود دارد. در اینجا به دو اشکال مهم آن می‌پردازیم: | |||
'''اشکال:''' اگر [[معجزه]] راه درستی برای [[دعوت الهی]] بود، پس [[امام مهدی]] {{ع}} باید می‌توانست در [[زمان غیبت صغرا]] بر خلاف خواست حکومت‌های مستبد آن روزگار ([[عباسیان]]، [[ایرانیان]] و [[رومیان]]) بر سراسر [[جهان]] چیره گردد و آن را از [[عدل و داد]] لبریز سازد. حتی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} نیز باید می‌توانست به این [[هدف]] آرمانی نایل آید و دیگر نیازی به [[تلاش]] و [[مجاهدت]] در راه نشر [[هدایت]] و [[عدل]] و [[مبارزه]] با [[مشرکان]] نداشته باشد؛ در آن صورت کار به حادثه جانسوز [[عاشورا]] نمی‌انجامید و [[امام حسین]] {{ع}} و [[خانواده]] و یارانش مظلومانه به [[شهادت]] نمی‌رسیدند. هرگاه نیل به این [[هدف]] بزرگ انسانی در سریع‌ترین زمان ممکن باشد، به تأخیر انداختن آن [[ظلم]] به [[بشریت]] است؛ حال آن که [[ظلم]] از ساحت الهی دور است. پس باید این زمان به مقدار ممکن جلو بیفتد. ولی [[راز]] این تأخیر آن است که [[دعوت الهی]] بر [[معجزه]] استوار نیست؛ زیرا [[هدایت]] و عدالتی که از راه [[معجزه]] حاصل می‌شود، کم‌عمق‌تر از [[هدایت]] و عدالتی است که از راه‌های طبیعی به دست می‌آید. از این رو هرگاه بتوان نتیجه‌ای را از راه‌های طبیعی به دست آورد، دیگر راهی برای حصول آن از طریق [[معجزه]] باقی نمی‌ماند بلکه باید تحقق آن را به راه‌های طبیعی وانهاد هر چند که زمان درازی به طول انجامد. این موضوع، استثنایی ندارد مگر آنجا که چاره‌ای جز آوردن [[معجزه]] وجود نداشته باشد<ref>ر.ک: الصدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الکبری؛ ص ۲۲۴ به بعد.</ref>. در مورد [[هدف]] کلی [[بشریت]] در رسیدن به روز [[موعود]] نیز امر چنین است و تا زمان تحقق آن از راه طبیعی، به تأخیر می‌افتد. این قانون کلی که [[دعوت الهی]] از راه [[معجزه]] سامان نمی‌یابد، منحصر به دوره [[پیش از ظهور]] نبوده بلکه عصر [[پس از ظهور]] را نیز در بر می‌گیرد؛ زیرا [[سنت]] [[پروردگار]] در [[نظام آفرینش]] هیچ‌گاه تغییر نخواهد کرد. خلاصه آن که نمی‌توان به تسلط کاملا [[اعجازآمیز]] [[امام]] {{ع}} بر [[جهان]] پایبند بود و آن را پذیرفت. | |||
* '''احتمال دوم:''' [[خداوند]] فرآیند [[پیروزی امام]] {{ع}} را به طور کامل و بدون اندک [[حمایت]] یا ارائه برنامه‌ای، به [[قوانین طبیعی]] وانهاده است. [[پروردگار]] متعال همان طور که مخلوقات خویش را در [[نظام آفرینش]] کمک می‌فرماید، به [[امام]] {{ع}} هم در همان حد و نه بیشتر [[یاری]] و مدد می‌رساند. به این احتمال نیز نمی‌توان به طور کامل گردن نهاد؛ هر چند باید گفت شیوه کلی در [[رفتار امام مهدی]] {{ع}} بر طبق [[قوانین]] [[جهان]] طبیعت است اما اینکه در این موضوع، یکسره [[عنایت خاص الهی]] و [[حمایت]] ویژه او را نسبت به [[امام]] {{ع}} نادیده بینگاریم، خود موجب پدید آمدن اشکالاتی به شرح زیر می‌گردد: | |||
'''اشکال:''' [[تاریخ]] [[پیش از ظهور]] به روشنی [[گواه]] وجود عنایت و [[حمایت]] ویژه [[پروردگار]] از [[امام مهدی]] {{ع}} و روز [[ظهور]] آن بزرگوار است؛ زیرا شرط اول از شرایط پدیدار شدن روز [[موعود]]<ref>ر.ک: الصدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الکبری؛ ص ۲۶۱ و پس از آن.</ref> که عبارت است از "برنامه کامل و عادلانه‌ای که بین [[مردم]] شناخته شده باشد"، با [[اراده]] و [[عنایت خداوند]] در قالب [[دین اسلام]] ایجاد گردیده است. همچنین شرط سوم که "فراهم آمدن شماری کافی از [[مؤمنان]] برای [[فتح]] عادلانه [[جهان]] می‌باشد"، با [[آزمایش]] [[انسان‌ها]] و گذشتن آنها از شرایط سخت و دشوار تحقق پیدا می‌نماید. و نیز شرط دوم که عبارت است از "[[رهبری]] [[برتر]] و نمونه جهانی" که در شخص [[مهدی موعود]] {{ع}} جلوه‌گر است، با فرآیند طولانی مدت [[غیبت]] و [[طول عمر]] [[امام]] {{ع}} نسبتی نزدیک و تأثیرگذار دارد. و اساسا طراحی [[غیبت]] از سوی [[پروردگار]]، به منظور پاسداری از [[جان]] شریف آن [[حضرت]] که [[ذخیره خداوند]] برای روز [[موعود]] است، می‌باشد. همچنین [[نشانه‌های نزدیک ظهور]] که مهم‌ترین آنها [[فرو رفتن در بیدا]] و [[خورشید و ماه گرفتگی نابهنگام]] می‌باشد، نشانه‌هایی [[اعجازآمیز]] هستند. اگر اشکال شود که بیشتر این امور حتی غیبت<ref>مراد از غیبت در اینجا آن است که امام {{ع}} در بین مردم به صورت ناشناس حضور دارند.</ref> در واقع اموری طبیعی‌اند که طبق [[قوانین]] کلی [[جهان هستی]] پدیدار می‌شود و [[اعجاز]] را در آنها راهی نیست و در نتیجه بر عنایت و [[حمایت]] الهی دلالت نمی‌کنند، در پاسخ باید گفت درست است که این امور کاملا طبیعی‌اند اما از سویی دیگر بیانگر عنایت و [[حمایت پروردگار]] می‌باشند؛ زیرا اساسا [[قوانین]] [[نظام آفرینش]]، ضرورتا این امور را در پی خویش نمی‌آورند و اقتضای آن را ندارند تا آن که آنها را موضوعاتی کاملا طبیعی بپنداریم بلکه به [[برنامه‌ریزی]]، طراحی خاص و عنایت ویژه نیازمندند. این بدان منظور است که [[هدف]] نهایی از [[آفرینش]] عالم و به ویژه [[آدم]] - که [[پرستش]] خالصانه [[پروردگار]] است - محقق گردد. [[اراده خداوند]] و [[قدرت]] لا یزال او می‌تواند سمت‌گیری [[قوانین]] هستی را به هر سو که بخواهد تغییر دهد، بی‌آن که تغییری در اصالت و دقت آن [[قوانین]] پدید آورد. در نتیجه [[خداوند]] آن [[قوانین]] را به سمت و سوی تحقق [[هدف]] غایی [[خلقت]] معطوف ساخته است. از اینجاست که [[اندیشه]] "[[برنامه‌ریزی]]، طراحی خاص و [[عنایت ویژه پروردگار]]" مطرح می‌گردد. در این صورت این امور، طبیعی بوده و در عین حال بر عنایت و [[تأیید الهی]] نیز دلالت می‌نماید. | |||
* '''احتمال سوم:''' [[امام عصر]] {{ع}} از راه‌های طبیعی به [[پیروزی]] دست خواهد یافت و [[معجزه]] علت قهری پیروزی‌های آن [[حضرت]] نیست. ناگفته نماند که همین راه طبیعی نیز با حمایت‌های جزئی و غیر قهری [[پروردگار]] پیوند خورده است. حکمتش نیز آن است که تأسیس [[دولت جهانی]]، مهم‌ترین و بزرگترین ثمره [[آفرینش انسان]] و [[تلاش]] و فداکاریهای اوست. این موضوع شباهت بسیار زیادی به [[حمایت]] [[پروردگار]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} دارد. روشن‌ترین نمونه آن، [[فتح]] سرزمین‌هایی وسیع در زمانی کمتر از نیم قرن، توسط سپاهی کم شمار و کم تجهیزات می‌باشد. هم اینک نیز [[اسلام]] به رغم تلاش‌های نیرنگ‌آمیز بین المللی به رشد و گسترش خود - هر چند با آهنگی کند - ادامه می‌دهد. تازه همه این‌ها در صورتی است که از پیروزی‌های [[پیامبر]] {{صل}} در همه جنگ‌ها و پشتیبانی [[فرشتگان]] از او چشم‌پوشی نماییم. پس از این مقدمه لازم است به موضوع اصلی این فصل، یعنی بررسی ضمانت‌های [[پیروزی امام]] {{ع}} بپردازیم؛<ref>ر.ک: تاریخ پس از ظهور، ص۲۸۷-۳۱۸</ref> همان ضمانت‌هایی که با ایجاد زمینه مناسب، به روند تسلط عادلانه [[امام]] {{ع}} بر [[جهان]] سرعت و سهولت می‌بخشد. البته از روش‌های [[امام]] {{ع}} در امور نظامی و نیز اندیشه‌هایی که آن [[حضرت]] عملی خواهد نمود، جز افراد معاصر [[دوران ظهور]]، کس دیگری [[آگاه]] نیست؛ این به استثنای برخی موارد محدود است»<ref>[[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۸۳-۲۸۷.</ref>. | |||
== پرسش‌های وابسته == | |||
{{پرسمان ماهیت قیام امام مهدی}} | {{پرسمان ماهیت قیام امام مهدی}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:پرسمان مهدویت]] | [[رده:پرسمان مهدویت]] | ||
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:پرسش‌های مربوط به ماهیت قیام امام مهدی]] | [[رده:پرسش‌های مربوط به ماهیت قیام امام مهدی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۳
| دلایل پیروزی قیام امام مهدی چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / عصر ظهور امام مهدی / قیام امام مهدی / ماهیت قیام امام مهدی |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
دلایل پیروزی قیام امام مهدی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آیت الله شهید سید محمد صدر در کتاب «تاریخ پس از ظهور» در این‌باره گفته است:
«درباره روش و شیوه‌ای که خداوند بزرگ برای پیروزی آن حضرت اتخاذ می‌فرماید، چند احتمال مطرح است:
- احتمال نخست: پیروزی از راهی کاملا اعجازآمیز: این احتمال بطور سنتی در میان مسلمانان پذیرفته شده است. آنها بر این باورند که امام (ع) از راه معجزه، سلاح به دست خواهد آورد و هیچ سلاحی بر ضد سپاه او کارگر نخواهد افتاد و دشمنان نخواهند توانست علیه او اقدامی نمایند؛ به این صورت که فکر آنها از به‌کارگیری راه‌های مؤثر نظامی یا غیر نظامی بر ضد نهضت مهدوی منصرف خواهد شد. البته نمی‌توان این احتمال را پذیرفت زیرا دلیل قطعی و صحیح در رد آن وجود دارد. در اینجا به دو اشکال مهم آن می‌پردازیم:
اشکال: اگر معجزه راه درستی برای دعوت الهی بود، پس امام مهدی (ع) باید می‌توانست در زمان غیبت صغرا بر خلاف خواست حکومت‌های مستبد آن روزگار (عباسیان، ایرانیان و رومیان) بر سراسر جهان چیره گردد و آن را از عدل و داد لبریز سازد. حتی پیامبر اکرم (ص) نیز باید می‌توانست به این هدف آرمانی نایل آید و دیگر نیازی به تلاش و مجاهدت در راه نشر هدایت و عدل و مبارزه با مشرکان نداشته باشد؛ در آن صورت کار به حادثه جانسوز عاشورا نمی‌انجامید و امام حسین (ع) و خانواده و یارانش مظلومانه به شهادت نمی‌رسیدند. هرگاه نیل به این هدف بزرگ انسانی در سریع‌ترین زمان ممکن باشد، به تأخیر انداختن آن ظلم به بشریت است؛ حال آن که ظلم از ساحت الهی دور است. پس باید این زمان به مقدار ممکن جلو بیفتد. ولی راز این تأخیر آن است که دعوت الهی بر معجزه استوار نیست؛ زیرا هدایت و عدالتی که از راه معجزه حاصل می‌شود، کم‌عمق‌تر از هدایت و عدالتی است که از راه‌های طبیعی به دست می‌آید. از این رو هرگاه بتوان نتیجه‌ای را از راه‌های طبیعی به دست آورد، دیگر راهی برای حصول آن از طریق معجزه باقی نمی‌ماند بلکه باید تحقق آن را به راه‌های طبیعی وانهاد هر چند که زمان درازی به طول انجامد. این موضوع، استثنایی ندارد مگر آنجا که چاره‌ای جز آوردن معجزه وجود نداشته باشد[۱]. در مورد هدف کلی بشریت در رسیدن به روز موعود نیز امر چنین است و تا زمان تحقق آن از راه طبیعی، به تأخیر می‌افتد. این قانون کلی که دعوت الهی از راه معجزه سامان نمی‌یابد، منحصر به دوره پیش از ظهور نبوده بلکه عصر پس از ظهور را نیز در بر می‌گیرد؛ زیرا سنت پروردگار در نظام آفرینش هیچ‌گاه تغییر نخواهد کرد. خلاصه آن که نمی‌توان به تسلط کاملا اعجازآمیز امام (ع) بر جهان پایبند بود و آن را پذیرفت.
- احتمال دوم: خداوند فرآیند پیروزی امام (ع) را به طور کامل و بدون اندک حمایت یا ارائه برنامه‌ای، به قوانین طبیعی وانهاده است. پروردگار متعال همان طور که مخلوقات خویش را در نظام آفرینش کمک می‌فرماید، به امام (ع) هم در همان حد و نه بیشتر یاری و مدد می‌رساند. به این احتمال نیز نمی‌توان به طور کامل گردن نهاد؛ هر چند باید گفت شیوه کلی در رفتار امام مهدی (ع) بر طبق قوانین جهان طبیعت است اما اینکه در این موضوع، یکسره عنایت خاص الهی و حمایت ویژه او را نسبت به امام (ع) نادیده بینگاریم، خود موجب پدید آمدن اشکالاتی به شرح زیر می‌گردد:
اشکال: تاریخ پیش از ظهور به روشنی گواه وجود عنایت و حمایت ویژه پروردگار از امام مهدی (ع) و روز ظهور آن بزرگوار است؛ زیرا شرط اول از شرایط پدیدار شدن روز موعود[۲] که عبارت است از "برنامه کامل و عادلانه‌ای که بین مردم شناخته شده باشد"، با اراده و عنایت خداوند در قالب دین اسلام ایجاد گردیده است. همچنین شرط سوم که "فراهم آمدن شماری کافی از مؤمنان برای فتح عادلانه جهان می‌باشد"، با آزمایش انسان‌ها و گذشتن آنها از شرایط سخت و دشوار تحقق پیدا می‌نماید. و نیز شرط دوم که عبارت است از "رهبری برتر و نمونه جهانی" که در شخص مهدی موعود (ع) جلوه‌گر است، با فرآیند طولانی مدت غیبت و طول عمر امام (ع) نسبتی نزدیک و تأثیرگذار دارد. و اساسا طراحی غیبت از سوی پروردگار، به منظور پاسداری از جان شریف آن حضرت که ذخیره خداوند برای روز موعود است، می‌باشد. همچنین نشانه‌های نزدیک ظهور که مهم‌ترین آنها فرو رفتن در بیدا و خورشید و ماه گرفتگی نابهنگام می‌باشد، نشانه‌هایی اعجازآمیز هستند. اگر اشکال شود که بیشتر این امور حتی غیبت[۳] در واقع اموری طبیعی‌اند که طبق قوانین کلی جهان هستی پدیدار می‌شود و اعجاز را در آنها راهی نیست و در نتیجه بر عنایت و حمایت الهی دلالت نمی‌کنند، در پاسخ باید گفت درست است که این امور کاملا طبیعی‌اند اما از سویی دیگر بیانگر عنایت و حمایت پروردگار می‌باشند؛ زیرا اساسا قوانین نظام آفرینش، ضرورتا این امور را در پی خویش نمی‌آورند و اقتضای آن را ندارند تا آن که آنها را موضوعاتی کاملا طبیعی بپنداریم بلکه به برنامه‌ریزی، طراحی خاص و عنایت ویژه نیازمندند. این بدان منظور است که هدف نهایی از آفرینش عالم و به ویژه آدم - که پرستش خالصانه پروردگار است - محقق گردد. اراده خداوند و قدرت لا یزال او می‌تواند سمت‌گیری قوانین هستی را به هر سو که بخواهد تغییر دهد، بی‌آن که تغییری در اصالت و دقت آن قوانین پدید آورد. در نتیجه خداوند آن قوانین را به سمت و سوی تحقق هدف غایی خلقت معطوف ساخته است. از اینجاست که اندیشه "برنامه‌ریزی، طراحی خاص و عنایت ویژه پروردگار" مطرح می‌گردد. در این صورت این امور، طبیعی بوده و در عین حال بر عنایت و تأیید الهی نیز دلالت می‌نماید.
- احتمال سوم: امام عصر (ع) از راه‌های طبیعی به پیروزی دست خواهد یافت و معجزه علت قهری پیروزی‌های آن حضرت نیست. ناگفته نماند که همین راه طبیعی نیز با حمایت‌های جزئی و غیر قهری پروردگار پیوند خورده است. حکمتش نیز آن است که تأسیس دولت جهانی، مهم‌ترین و بزرگترین ثمره آفرینش انسان و تلاش و فداکاریهای اوست. این موضوع شباهت بسیار زیادی به حمایت پروردگار از پیامبر اکرم (ص) دارد. روشن‌ترین نمونه آن، فتح سرزمین‌هایی وسیع در زمانی کمتر از نیم قرن، توسط سپاهی کم شمار و کم تجهیزات می‌باشد. هم اینک نیز اسلام به رغم تلاش‌های نیرنگ‌آمیز بین المللی به رشد و گسترش خود - هر چند با آهنگی کند - ادامه می‌دهد. تازه همه این‌ها در صورتی است که از پیروزی‌های پیامبر (ص) در همه جنگ‌ها و پشتیبانی فرشتگان از او چشم‌پوشی نماییم. پس از این مقدمه لازم است به موضوع اصلی این فصل، یعنی بررسی ضمانت‌های پیروزی امام (ع) بپردازیم؛[۴] همان ضمانت‌هایی که با ایجاد زمینه مناسب، به روند تسلط عادلانه امام (ع) بر جهان سرعت و سهولت می‌بخشد. البته از روش‌های امام (ع) در امور نظامی و نیز اندیشه‌هایی که آن حضرت عملی خواهد نمود، جز افراد معاصر دوران ظهور، کس دیگری آگاه نیست؛ این به استثنای برخی موارد محدود است»[۵].
پرسش‌های وابسته
- ماهیت قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- اهداف قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- برنامه‌های امام مهدی برای قیام چیست؟ (پرسش)
- شیوه قیام امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)
- آیا قیام امام مهدی حتمی است؟ (پرسش)
- عناصر قیام امام مهدی چیستند؟ (پرسش)
- گستره فتوحات قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- اساس و بنیان حرکت و نهضت حضرت مهدی آیا بر پایه معجزه است یا روندی عادی و طبیعی مانند انقلاب‌های دیگر جهان دارد؟ (پرسش)
- آیا هنگامی که امام مهدی ظهور می‌کنند تجهیزات امروزی به همین شکل باقی میمانند؟ (پرسش)
- بعضی میگویند وقتی که امام مهدی ظهور میفرمایند خیلی از علماء به مخالفت با ایشان برمیخیزند آیا سند روایی دارد؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی پس از ظهور از قاتلان امام حسین انتقام خواهد گرفت؟ (پرسش)
- آیا قیام مسلحانه امام مهدی با آیه لا اکراه فی الدین منافات ندارد؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی با اجبار اسلام را در جهان برپا می‌کند یا عملکرد ایشان است که اسلام را جهانگیر می‌کند؟ (پرسش)
- حضور و آمادگی چه تعدادی از یاران امام مهدی برای قیام وی کفایت می‌کند؟ (پرسش)
- موانع قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- موانع قیام امام مهدی چگونه رفع می‌شود؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی هنگام قیام سوار بر اسب است؟ (پرسش)
- چه گروه‌هایی از مشرق زمین برای یاری امام مهدی قیام می‌کنند؟ (پرسش)
- پس از ظهور دشمنان چگونه به جنگ با امام مهدی می‌روند؟ (پرسش)
- گستره فتوحات قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- امام مهدی از چه گروه‌هایی انتقام می‌گیرد؟ (پرسش)
- چه بشارت‌هایی در ادیان گوناگون به قیام امام مهدی داده شده است؟ (پرسش)
- پاداش کشته شدن در رکاب امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- علل گرایش عمومی مردم به قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- دلایل پیروزی قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ ر.ک: الصدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الکبری؛ ص ۲۲۴ به بعد.
- ↑ ر.ک: الصدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الکبری؛ ص ۲۶۱ و پس از آن.
- ↑ مراد از غیبت در اینجا آن است که امام (ع) در بین مردم به صورت ناشناس حضور دارند.
- ↑ ر.ک: تاریخ پس از ظهور، ص۲۸۷-۳۱۸
- ↑ صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور، ص۲۸۳-۲۸۷.