بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امنیت | |||
| عنوان مدخل = امنیت | |||
| مداخل مرتبط = [[امنیت در لغت]] - [[امنیت در قرآن]] - [[امنیت در معارف دعا و زیارات]] - [[امنیت در فقه اسلامی]] - [[امنیت در فقه سیاسی]] - [[امنیت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[امنیت در معارف و سیره نبوی]] - [[امنیت در معارف و سیره علوی]] - [[امنیت در معارف و سیره حسینی]] - [[امنیت در معارف و سیره سجادی]] - [[امنیت در معارف مهدویت]] - [[امنیت در حقوق اسلامی]] - [[امنیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
واژه [[امنیت]] در لغت به معنای سکونت، [[آرامش]]، نبود [[ترس]] و فقدان [[وحشت]] و [[اضطراب]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. | واژه «[[امنیت]]» در لغت به معنای سکونت، [[آرامش]]، نبود [[ترس]] و فقدان [[وحشت]] و [[اضطراب]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از این واژه در موارد مختلفی استفاده کرده است. ایشان امنیت را یک | [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از این واژه در موارد مختلفی استفاده کرده است. ایشان امنیت را یک موهبت الهی دانسته و این‌گونه عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|وَ امْنُنْ عَلَيَ بِالصِّحَّةِ وَ الْأَمْنِ}}؛ «ای [[خداوند]]، بر من [[احسان]] نمای به اعطای تندرستی و امنیت» <ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>. سیدالساجدین {{ع}} امنیت را نه تنها لازمه [[زندگی]] شیرین [[دنیا]] دانسته، بلکه راحتی [[آخرت]] را نیز در گرو امنیت از [[عذاب الهی]] می‌داند<ref>نیایش‌های بیستم و چهل‌و‌هشتم.</ref>. | ||
مهم‌ترین [[تهدید]] | مهم‌ترین [[تهدید]] در دنیا، تهدید [[دشمنان]] است که حضرت در نجوای خود بیان می‌دارد: «خدایا! بدل بفرمای... تلخی [[بیم]] از [[ستمکاران]] را به شیرینی [[ایمنی]] از [[تجاوز]] ایشان»<ref>نیایش بیستم.</ref>. و نیز می‌گوید: «بارخدایا، آرامش از دلشان ([[مشرکان]]) و نیرومندی از تنشان دور کن»<ref>نیایش بیست‌و‌هفتم.</ref>. | ||
همچنین از [[خدای متعال]] نداشتن امنیت [[ستمگر]] را این‌گونه تقاضا دارد و آن را که بر من [[ستم]] روا می‌دارد... آن‌چنان ایمن مگردان که [[کیفر]] تو از یاد ببرد، و در ستم بر من پای فشرده و بر [[حق]] من دست تطاول دراز کند<ref>نیایش چهاردهم.</ref>. | همچنین از [[خدای متعال]] نداشتن امنیت [[ستمگر]] را این‌گونه تقاضا دارد و آن را که بر من [[ستم]] روا می‌دارد... آن‌چنان ایمن مگردان که [[کیفر]] تو از یاد ببرد، و در ستم بر من پای فشرده و بر [[حق]] من دست تطاول دراز کند<ref>نیایش چهاردهم.</ref>. | ||
با این حال در [[راز و نیاز]] خود امنیت [[اخروی]] و [[روز قیامت]] را از [[خالق]] خواستار است و عرضه می‌دارد: «پروردگارا! از تو خواهم که مرا از [[عذاب]] خود در [[امان]] داری»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref> و به | با این حال در [[راز و نیاز]] خود امنیت [[اخروی]] و [[روز قیامت]] را از [[خالق]] خواستار است و عرضه می‌دارد: «پروردگارا! از تو خواهم که مرا از [[عذاب]] خود در [[امان]] داری»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref> و به جایگاه [[امن]] و آرامش که [[پرهیزگاران]] راست روانه گردانی<ref>نیایش چهارم.</ref>. «بارخدایا! در [[روز رستاخیز]] ـ [[روز]] وحشت بزرگ ـ بر پیکر ما [[جامه]] ایمنی بپوش»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref> «و از [[خشم]] خود [[نامه]] امانم ده»<ref>نیایش‌های شانزدهم و سی‌و‌دوم.</ref> «و ایمنی روز رستاخیز نصیب من فرمای» <ref>نیایش بیستم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، چاپ سوم، ۱۴۳۰ ه.ق؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد {{ع}}، (۱۴۱۸ق)، قم، الهادی، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، چاپ دوم:۱۳۷۵.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امنیت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امنیت | [[رده:امنیت]] | ||