نیایش بیست و ششم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = صحیفه سجادیه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
این نیایشی است که [[حضرت]] برای [[همسایگان]] و دوستانش نموده است. | این نیایشی است که [[حضرت سجاد]] {{ع}} برای [[همسایگان]] و دوستانش نموده است. [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} رساله‌ای دارد به نام "[[رساله حقوق]]". آن حضرت در این رساله [[انسان]] را موجودی [[متعهد]] و [[مسئول]] معرفی می‌کند که اگر به وظایفش عمل کند به [[رشد]] [[حقیقی]] خواهد رسید. سپس بیش از پنجاه [[حق]] را بیان می‌کند و پایه تمام [[حقوق]] را بر "[[حق خدا]]" بنا می‌گذارد. | ||
[[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} رساله‌ای دارد به نام "[[رساله حقوق]]". آن حضرت در این رساله [[انسان]] را موجودی [[متعهد]] و [[مسئول]] معرفی می‌کند که اگر به وظایفش عمل کند به [[رشد]] [[حقیقی]] خواهد رسید. سپس بیش از پنجاه [[حق]] را بیان می‌کند و پایه تمام [[حقوق]] را بر "[[حق خدا]]" بنا می‌گذارد | |||
در این [[دعا]]، [[امام سجاد]]{{ع}} نخست برای خود دعا می‌کند که نسبت به [[مردم]] همسایه خوبی باشد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِي فِي جِيرَانِي وَ مَوَالِيَّ}}؛ «بارخدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و مرا [[یاری]] فرما که حق آن گروه از همسایگان و [[دوستان]] خود را که حق ما را می‌شناسند و با [[دشمنان]] ما [[دشمنی]] می‌ورزند به وجهی نیکوتر بگزارم». | از جمله [[حقوقی]] که ادای آن بر عهده ماست حق همسایگان است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ}}<ref>«و به پدر و مادر و به خویشاوند و یتیمان و تهیدستان و همسایه خویشاوند و همسایه دور و همراه همنشین و در راه مانده و بردگانتان نکویی ورزید» سوره نساء، آیه ۳۶.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: «آن‌قدر [[جبرئیل]] درباره همسایگان سفارش کرد که من [[احساس]] کردم [[همسایه]] از همسایه [[ارث]] می‌برد»<ref>بحارالانوار، ج۷۱، ص۹۴.</ref>. | ||
در این [[دعا]]، [[امام سجاد]] {{ع}} نخست برای خود دعا می‌کند که نسبت به [[مردم]] همسایه خوبی باشد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِي فِي جِيرَانِي وَ مَوَالِيَّ}}؛ «بارخدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و مرا [[یاری]] فرما که حق آن گروه از همسایگان و [[دوستان]] خود را که حق ما را می‌شناسند و با [[دشمنان]] ما [[دشمنی]] می‌ورزند به وجهی نیکوتر بگزارم». | |||
در ادامه، با [[تبیین]] [[وظایف]] همسایه‌داری، به همه دعا می‌کند: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که [[سنّت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و [[عیادت]] بیمارانشان و [[راهنمایی]] ره‌جویانشان و [[اندرز]] به مشورت‌کنندگانشان و [[دیدار]] مسافرانشان به هنگامی که بازمی‌گردند و نهان‌داشتن اسرارشان و [[پوشیدن]] عیب‌هایشان و یاری ستمدیدگانشان و [[دستگیری]] از ایشان به [[اطعام]] و سود رسانیدن به ایشان به [[عطایا]] و بخشش‌ها و برآوردن نیازهایشان زان پیش که لب به سؤال بگشایند». | در ادامه، با [[تبیین]] [[وظایف]] همسایه‌داری، به همه دعا می‌کند: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که [[سنّت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و [[عیادت]] بیمارانشان و [[راهنمایی]] ره‌جویانشان و [[اندرز]] به مشورت‌کنندگانشان و [[دیدار]] مسافرانشان به هنگامی که بازمی‌گردند و نهان‌داشتن اسرارشان و [[پوشیدن]] عیب‌هایشان و یاری ستمدیدگانشان و [[دستگیری]] از ایشان به [[اطعام]] و سود رسانیدن به ایشان به [[عطایا]] و بخشش‌ها و برآوردن نیازهایشان زان پیش که لب به سؤال بگشایند». | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۷: | ||
آن حضرت، همچنین از [[خداوند]] درخواست می‌کند که رفتارش را در مواجهه با [[رفتار]] [[همسایگان]] [[نیکو]] گرداند: «بارخدایا، مرا برگمار که همسایگان و [[دوستان]] [[بدکردار]] خود را به [[نیکی]] [[پاداش]] دهم و از ستمکارشان درگذرم و از [[بدگمانی]] در [[حق]] ایشان بپرهیزم و با همگان [[مشفق]] و [[مهربان]] باشم و پاس [[پاکدامنی]] را دیده از نگریستن بربندم و با آنان از روی [[تواضع]]، به [[نرمی]] سر کنم و بر دردمندانشان به [[رحمت]] نظر کنم و در [[غیبت]] ایشان [[مودّت]] خویش نشان دهم و از روی [[خیرخواهی]] خواستار دوام نعمتشان باشم و هرچه برای [[خویشاوندان]] خود می‌خواهم برای ایشان بخواهم و هرچه برای خاصّان خود منظور می‌دارم برای ایشان منظور دارم». | آن حضرت، همچنین از [[خداوند]] درخواست می‌کند که رفتارش را در مواجهه با [[رفتار]] [[همسایگان]] [[نیکو]] گرداند: «بارخدایا، مرا برگمار که همسایگان و [[دوستان]] [[بدکردار]] خود را به [[نیکی]] [[پاداش]] دهم و از ستمکارشان درگذرم و از [[بدگمانی]] در [[حق]] ایشان بپرهیزم و با همگان [[مشفق]] و [[مهربان]] باشم و پاس [[پاکدامنی]] را دیده از نگریستن بربندم و با آنان از روی [[تواضع]]، به [[نرمی]] سر کنم و بر دردمندانشان به [[رحمت]] نظر کنم و در [[غیبت]] ایشان [[مودّت]] خویش نشان دهم و از روی [[خیرخواهی]] خواستار دوام نعمتشان باشم و هرچه برای [[خویشاوندان]] خود می‌خواهم برای ایشان بخواهم و هرچه برای خاصّان خود منظور می‌دارم برای ایشان منظور دارم». | ||
[[امام]]{{ع}} دعای خود را با [[صلوات]] آغاز می‌کند و با صلوات به پایان می‌برد و عرض می‌کند: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و آنچه من برای ایشان خواسته‌ام، مرا نیز از سوی ایشان، همانند آن، روزی ده. به فراوانی از ایشان بهره‌مند گردان؛ و بر بصیرتشان بیفزای که حق مرا رعایت کنند و [[فضل]] مرا بشناسند، تا ایشان به من نیکبخت شوند و من به ایشان. {{متن حدیث|آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ}}» | [[امام]] {{ع}} دعای خود را با [[صلوات]] آغاز می‌کند و با صلوات به پایان می‌برد و عرض می‌کند: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و آنچه من برای ایشان خواسته‌ام، مرا نیز از سوی ایشان، همانند آن، روزی ده. به فراوانی از ایشان بهره‌مند گردان؛ و بر بصیرتشان بیفزای که حق مرا رعایت کنند و [[فضل]] مرا بشناسند، تا ایشان به من نیکبخت شوند و من به ایشان. {{متن حدیث|آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ}}»<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۷۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[همسایه]] | * [[همسایه]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «نیایش بیست و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «نیایش بیست و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:صحیفه سجادیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۷
مقدمه
این نیایشی است که حضرت سجاد (ع) برای همسایگان و دوستانش نموده است. امام زین العابدین (ع) رساله‌ای دارد به نام "رساله حقوق". آن حضرت در این رساله انسان را موجودی متعهد و مسئول معرفی می‌کند که اگر به وظایفش عمل کند به رشد حقیقی خواهد رسید. سپس بیش از پنجاه حق را بیان می‌کند و پایه تمام حقوق را بر "حق خدا" بنا می‌گذارد.
از جمله حقوقی که ادای آن بر عهده ماست حق همسایگان است. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ﴾[۱]. رسول خدا (ص) فرمود: «آن‌قدر جبرئیل درباره همسایگان سفارش کرد که من احساس کردم همسایه از همسایه ارث می‌برد»[۲].
در این دعا، امام سجاد (ع) نخست برای خود دعا می‌کند که نسبت به مردم همسایه خوبی باشد: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِي فِي جِيرَانِي وَ مَوَالِيَّ»؛ «بارخدایا درود بفرست بر محمد و خاندانش و مرا یاری فرما که حق آن گروه از همسایگان و دوستان خود را که حق ما را می‌شناسند و با دشمنان ما دشمنی می‌ورزند به وجهی نیکوتر بگزارم».
در ادامه، با تبیین وظایف همسایه‌داری، به همه دعا می‌کند: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که سنّت تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و عیادت بیمارانشان و راهنمایی ره‌جویانشان و اندرز به مشورت‌کنندگانشان و دیدار مسافرانشان به هنگامی که بازمی‌گردند و نهان‌داشتن اسرارشان و پوشیدن عیب‌هایشان و یاری ستمدیدگانشان و دستگیری از ایشان به اطعام و سود رسانیدن به ایشان به عطایا و بخشش‌ها و برآوردن نیازهایشان زان پیش که لب به سؤال بگشایند».
آن حضرت، همچنین از خداوند درخواست می‌کند که رفتارش را در مواجهه با رفتار همسایگان نیکو گرداند: «بارخدایا، مرا برگمار که همسایگان و دوستان بدکردار خود را به نیکی پاداش دهم و از ستمکارشان درگذرم و از بدگمانی در حق ایشان بپرهیزم و با همگان مشفق و مهربان باشم و پاس پاکدامنی را دیده از نگریستن بربندم و با آنان از روی تواضع، به نرمی سر کنم و بر دردمندانشان به رحمت نظر کنم و در غیبت ایشان مودّت خویش نشان دهم و از روی خیرخواهی خواستار دوام نعمتشان باشم و هرچه برای خویشاوندان خود می‌خواهم برای ایشان بخواهم و هرچه برای خاصّان خود منظور می‌دارم برای ایشان منظور دارم».
امام (ع) دعای خود را با صلوات آغاز می‌کند و با صلوات به پایان می‌برد و عرض می‌کند: «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آنچه من برای ایشان خواسته‌ام، مرا نیز از سوی ایشان، همانند آن، روزی ده. به فراوانی از ایشان بهره‌مند گردان؛ و بر بصیرتشان بیفزای که حق مرا رعایت کنند و فضل مرا بشناسند، تا ایشان به من نیکبخت شوند و من به ایشان. «آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ»»[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «و به پدر و مادر و به خویشاوند و یتیمان و تهیدستان و همسایه خویشاوند و همسایه دور و همراه همنشین و در راه مانده و بردگانتان نکویی ورزید» سوره نساء، آیه ۳۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۷۱، ص۹۴.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش بیست و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۷۴.