سوره ص: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۸

مقدمه

محور این سوره، دعوت پیامبر به توحید و اخلاص در عبودیت است. از این طریق نیز به موضع موافقان و مخالفان و رویارویی جبهه حق و باطل و سرانجام دو گروه اشاره شده است. قیامت و مسئله خلقت از مسائل دیگر این سوره است.

ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ^[۱] (آیه نخست سوره) «ص» و نام سوره برگرفته از آن است. نام دیگر آن «داوود» است؛ چون از آیه اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ^[۲] به بعد، به بخشی از تاریخ زندگی حضرت داوود (ع) پرداخته است.

در این سوره گفتار پیرامون رسول خدا (ص) دور می‌زند و اینکه آن جناب با ذکری از ناحیه خدا که بر او نازل شده مردم را انذار می‌کند و به سوی توحید و اخلاص در بندگی خدای تعالی دعوت می‌کند.

و لذا مطلب را از اینجا شروع می‌کند که کفار به عزت خیالی خود می‌بالند و به همین جهت دست از دشمنی با تو برنداشته از پیروی و ایمان به تو استکبار می‌ورزند، و مردم را هم از این که به تو ایمان بیاورند جلوگیری کرده، به این منظور سخنانی باطل می‌گویند، و آن گاه آن سخنان را در فصلی جداگانه رد می‌کند.

و پس از آن رسول گرامی خود را امر به صبر نموده و سرگذشت بندگان اواب خود را در یک فصل به یادش می‌آورد، و آن گاه عاقبت کار مردم با تقوی و سرانجام طاغیان را در فصلی خاطرنشان نموده. سپس آن جناب را دستور می‌دهد به اینکه ماموریت خود را در انذار انجام دهد و مردم را به سوی توحید دعوت کند. و نیز در فصلی دیگر می‌فرماید: که خدا از همان روز نخست که به ملائکه امر کرد تا برای آدم سجده کنند و شیطان امتناع کرد، این قضای حتمی را راند که سرانجام پیروان شیطان و خود او به آتش منتهی شود. گفته شده: این سوره به شهادت سیاق آیاتش در مکه نازل شده است.

ویژگی‌های سوره ص

دارای ۸۸ آیه به عدد کوفی، ۸۶ آیه به عدد حجازی، شامی و بصری، ۷۳۲ یا ۷۳۵ کلمه و ۳۰۲۹ یا ۳۰۶۱ حرف است.
در ترتیب نزول و در مصحف شریف، سی و هشتمین سوره است که پس از سوره قمر و پیش از سوره اعراف نازل شد.
پیش از هجرت در مکه فرود آمد.
از سور مثانی و شامل حدود یک حزب قرآن است.
گفته شده است دو آیه و بنا به قولی هفت آیه منسوخ دارد.
چهاردهمین سوره دارای حروف مقطعه است و آیه قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ^[۳] سجده مستحبی دارد.

مطالب مهم سوره ص

نزول قرآن، احوال منکران قرآن، و لزوم تدبّر در قرآن؛
خداشناسی؛
بخش‌هایی از تاریخ اقوام و ملل گذشته همچون قوم عاد، ثمود، لوط، فرعون، و اصحاب ایکه، و لزوم عبرت‌گیری از سرنوشت آنان؛
فرازهایی از تاریخ زندگی حضرت داوود و حضرت سلیمان (ع) و تجلیل از انبیای بزرگ همچون ابراهیم، اسحاق، یعقوب، اسماعیل، الیسع و ذوالکفل (ع) و قسمت‌هایی از تاریخ زندگی حضرت ایوب (ع)؛
خلقت آدم و حوا^[۴].^[۵]

منابع

فرهنگ‌نامه علوم قرآنی

پانویس

↑ «صاد، سوگند به قرآن بیانگر (که تو از پیامبرانی)» سوره ص، آیه ۱.
↑ «بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.
↑ «(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.
↑ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱،صفحه ۱۸۱؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۷، صفحه ۱۸۱؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۳و۴۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۹، صفحه ۲۰۲؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۳۲۳؛ حمد، غانم قدوری، رسم المصحف دراسة لغویه تاریخیه، جلد۱، صفحه ۳۹۹.
↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۹۶۰.

[1] «صاد، سوگند به قرآن بیانگر (که تو از پیامبرانی)» سوره ص، آیه ۱.

[2] «بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.

[3] «(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.

[4] سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱،صفحه ۱۸۱؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۷، صفحه ۱۸۱؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۳و۴۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۹، صفحه ۲۰۲؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۳۲۳؛ حمد، غانم قدوری، رسم المصحف دراسة لغویه تاریخیه، جلد۱، صفحه ۳۹۹.

[5] فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۹۶۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سوره ص در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سوره | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سوره ص در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}
 == مقدمه ==
-محور این [[سوره]]، [[دعوت پیامبر]] به [[توحید]] و [[اخلاص]] در [[عبودیت]] است. از این طریق نیز به موضع موافقان و [[مخالفان]] و [[رویارویی]] [[جبهه]] [[حق و باطل]] و سرانجام دو گروه اشاره شده است. [[قیامت]] و مسئله [[خلقت]] از مسائل دیگر این سوره است.
+محور این [[سوره]]، [[دعوت پیامبر]] به [[توحید]] و [[اخلاص]] در [[عبودیت]] است. از این طریق نیز به موضع موافقان و [[مخالفان]] و رویارویی جبهه [[حق و باطل]] و سرانجام دو گروه اشاره شده است. [[قیامت]] و مسئله [[خلقت]] از مسائل دیگر این سوره است.
 {{متن قرآن|ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ}}<ref>«صاد، سوگند به قرآن بیانگر (که تو از پیامبرانی)» سوره ص، آیه ۱.</ref> ([[آیه]] نخست سوره) «ص» و نام سوره برگرفته از آن است. نام دیگر آن «[[داوود]]» است؛ چون از آیه {{متن قرآن|اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ}}<ref>«بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.</ref> به بعد، به بخشی از [[تاریخ]] [[زندگی]] [[حضرت داوود]] {{ع}} پرداخته است.
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 و پس از آن [[رسول]] گرامی خود را امر به [[صبر]] نموده و سرگذشت [[بندگان]] اواب خود را در یک فصل به یادش می‌آورد، و آن گاه [[عاقبت]] کار مردم با [[تقوی]] و سرانجام [[طاغیان]] را در فصلی خاطرنشان نموده. سپس آن جناب را دستور می‌دهد به اینکه ماموریت خود را در انذار انجام دهد و مردم را به سوی توحید دعوت کند. و نیز در فصلی دیگر می‌فرماید: که خدا از همان [[روز]] نخست که به [[ملائکه]] [[امر]] کرد تا برای [[آدم]] [[سجده]] کنند و [[شیطان]] [[امتناع]] کرد، این قضای حتمی را راند که سرانجام [[پیروان]] [[شیطان]] و خود او به [[آتش]] منتهی شود. گفته شده: این [[سوره]] به [[شهادت]] [[سیاق]] آیاتش در [[مکه]] نازل شده است.
-== ویژگی‌های [[سوره ص]] ==
+== ویژگی‌های سوره ص ==
 # دارای ۸۸ [[آیه]] به عدد [[کوفی]]، ۸۶ آیه به عدد حجازی، شامی و [[بصری]]، ۷۳۲ یا ۷۳۵ کلمه و ۳۰۲۹ یا ۳۰۶۱ حرف است.
-# در [[ترتیب نزول]] و در [[مصحف شریف]]، سی و هشتمین سوره است که پس از [[سوره قمر]] و پیش از [[سوره اعراف]] نازل شد.
+# در ترتیب نزول و در [[مصحف شریف]]، سی و هشتمین سوره است که پس از [[سوره قمر]] و پیش از [[سوره اعراف]] نازل شد.
 # پیش از [[هجرت]] در مکه فرود آمد.
-# از سور [[مثانی]] و شامل حدود یک [[حزب]] [[قرآن]] است.
+# از سور مثانی و شامل حدود یک [[حزب]] [[قرآن]] است.
 # گفته شده است دو آیه و بنا به قولی هفت آیه [[منسوخ]] دارد.
 # چهاردهمین سوره دارای [[حروف مقطعه]] است و آیه {{متن قرآن|قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ}}<ref>«(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.</ref> سجده مستحبی دارد.
@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:سوره ص]]
+[[رده:سوره‌های قرآن]]