محبت اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
*در [[محبت]] به [[اهل بیت]]{{عم}} نمی‌توان [[تبعیض]] قائل شد. [[رسول خدا]]{{صل}}[[دست]] [[علی]]{{ع}} را گرفته و فرمودند: هر کس [[گمان]] کند که من را [[دوست]] دارد و [[علی]]{{ع}} را [[دوست]] نداشته باشد دروغگوست <ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} وَ هُوَ آخِذٌ بِيَدِ عَلِيٍّ{{ع}}: مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ لَا يُحِبُّ هَذَا فَقَدْ كَذَبَ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۰.</ref>. | *در [[محبت]] به [[اهل بیت]]{{عم}} نمی‌توان [[تبعیض]] قائل شد. [[رسول خدا]]{{صل}}[[دست]] [[علی]]{{ع}} را گرفته و فرمودند: هر کس [[گمان]] کند که من را [[دوست]] دارد و [[علی]]{{ع}} را [[دوست]] نداشته باشد دروغگوست <ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} وَ هُوَ آخِذٌ بِيَدِ عَلِيٍّ{{ع}}: مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ لَا يُحِبُّ هَذَا فَقَدْ كَذَبَ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۰.</ref>. | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: نخستین چیزی که در [[قیامت]] از [[بنده]] سؤال می‌شود، [[دوستی]] ما [[اهل بیت]]{{عم}} است <ref>{{متن حدیث|أَوَّلُ مَا يُسْأَلُ عَنْهُ الْعَبْدُ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۲.</ref>. | *[[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: نخستین چیزی که در [[قیامت]] از [[بنده]] سؤال می‌شود، [[دوستی]] ما [[اهل بیت]]{{عم}} است <ref>{{متن حدیث|أَوَّلُ مَا يُسْأَلُ عَنْهُ الْعَبْدُ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۲.</ref>. | ||
* | *[[محبّت]] [[پیامبر]] و [[خاندان]] او{{عم}} با [[عمل]] [[انسان‌ها]] به [[دستورات الهی]] و [[پیروی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} پیوند خورده است، به گونه‌ای که [[محبّت]] بی‌تبعیت، کارساز نخواهد بود: {{متن قرآن|قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ}}<ref>«بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد» سوره آل عمران، آیه ۳۱.</ref>. | ||
*[[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: ای [[جابر]]! [[سلام]] من را به شیعیانم برسان و به آنان اعلام کن که میان ما و [[خدا]] [[قرابت]] [[خویشاوندی]] نیست و راه [[تقرب به خدا]] فقط [[اطاعت]] و [[فرمانبری]] از اوست. ای [[جابر]] هر کس که [[اطاعت خدا]] نموده و ما را [[دوست]] بدارد، ولی ماست و کسی که [[معصیت خدا]] را کند، [[محبّت]] ما سودی به حالش ندارد<ref>{{متن حدیث|يَا جَابِرُ، بَلِّغْ شِيعَتِي عَنِّي السَّلَامَ، وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ)، وَ لَا يُتَقَرَّبُ إِلَيْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ. يَا جَابِرُ، مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِيُّنَا، وَ مَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ يَنْفَعْهُ حُبُّنَا}}؛ طوسی، الأمالی، النص، ص۲۹۶.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۷۸.</ref>. | *[[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: ای [[جابر]]! [[سلام]] من را به شیعیانم برسان و به آنان اعلام کن که میان ما و [[خدا]] [[قرابت]] [[خویشاوندی]] نیست و راه [[تقرب به خدا]] فقط [[اطاعت]] و [[فرمانبری]] از اوست. ای [[جابر]] هر کس که [[اطاعت خدا]] نموده و ما را [[دوست]] بدارد، ولی ماست و کسی که [[معصیت خدا]] را کند، [[محبّت]] ما سودی به حالش ندارد<ref>{{متن حدیث|يَا جَابِرُ، بَلِّغْ شِيعَتِي عَنِّي السَّلَامَ، وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ)، وَ لَا يُتَقَرَّبُ إِلَيْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ. يَا جَابِرُ، مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِيُّنَا، وَ مَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ يَنْفَعْهُ حُبُّنَا}}؛ طوسی، الأمالی، النص، ص۲۹۶.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۷۸.</ref>. | ||
*[[محبّت]]، از یک‌سو معلول [[معرفت]] و از سویی دیگر، علّت [[تبعیت]] و [[تسلیم]] است؛ پس هرچه [[معرفت]] بیشتر باشد، [[محبت]] بیشتر می‌شود و در نتیجه، اطاعتِ افزون‌تری را به دنبال دارد. | *[[محبّت]]، از یک‌سو معلول [[معرفت]] و از سویی دیگر، علّت [[تبعیت]] و [[تسلیم]] است؛ پس هرچه [[معرفت]] بیشتر باشد، [[محبت]] بیشتر می‌شود و در نتیجه، اطاعتِ افزون‌تری را به دنبال دارد. | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۱۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف قلبی و عاطفی امت نسبت به اهل بیت است. "محبت اهل بیت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل محبت اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- محبت، به معنای دوست داشتن و امری قلبی و در برابر بغض است [۱].
- امیر مؤمنان(ع) محبّت به خاندان پیامبر(ص) را حق خدا بر انسان می‌داند: [۲] و از سویی محبّت اهل بیت(ع) با محبّت خدا گره خورده است: «فَمَنْ أَحَبَّنَا فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ»[۳].
- تأثیر و جایگاه محبّت اهل بیت(ع) در ایمان انسان به گونه‌ای است که بدون محبّت اهل بیت(ع) ایمان انسان تمام و کمال نمی‌یابد، رسول خدا(ص) می‌فرمایند: ایمان تمام و کمال نمی‌یابد مگر به محبت با ما اهل بیت(ع): [۴]
- دوستدار اهل بیت(ع) نیست، مگر مؤمن متقی. دشمن اهل بیت(ع) نیست، مگر منافق شقی [۵][۶].
- در محبت به اهل بیت(ع) نمی‌توان تبعیض قائل شد. رسول خدا(ص)دست علی(ع) را گرفته و فرمودند: هر کس گمان کند که من را دوست دارد و علی(ع) را دوست نداشته باشد دروغگوست [۷].
- رسول خدا(ص) فرمودند: نخستین چیزی که در قیامت از بنده سؤال می‌شود، دوستی ما اهل بیت(ع) است [۸].
- محبّت پیامبر و خاندان او(ع) با عمل انسان‌ها به دستورات الهی و پیروی از رسول خدا(ص) پیوند خورده است، به گونه‌ای که محبّت بی‌تبعیت، کارساز نخواهد بود: ﴿قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ﴾[۹].
- امام باقر(ع) فرمودند: ای جابر! سلام من را به شیعیانم برسان و به آنان اعلام کن که میان ما و خدا قرابت خویشاوندی نیست و راه تقرب به خدا فقط اطاعت و فرمانبری از اوست. ای جابر هر کس که اطاعت خدا نموده و ما را دوست بدارد، ولی ماست و کسی که معصیت خدا را کند، محبّت ما سودی به حالش ندارد[۱۰][۱۱].
- محبّت، از یک‌سو معلول معرفت و از سویی دیگر، علّت تبعیت و تسلیم است؛ پس هرچه معرفت بیشتر باشد، محبت بیشتر می‌شود و در نتیجه، اطاعتِ افزون‌تری را به دنبال دارد.
- رهبر معظم انقلاب می‌فرماید: مسأله اهل بیت(ع)، یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین مسائل اسلام و در ردیف مسائل درجه اول این دین مقدس است. محبت اهل بیت(ع)، فریضه‌یی است که مسلمانان عالم از هر فرقه و وابسته به هر جریان و گروهی، آن را پذیرفته‌اند و به آن مباهات می‌کنند. ما که مفتخر به پیروی از فقه اهل بیت مکرّم(ع) هستیم و دین را اصولاً و فروعاً از آنها آموخته‌ایم، نباید گمان کنیم که محبت اهل بیت(ع)، مخصوص ماست و نباید اشتباه کنیم و فکر کنیم که اهل بیت(ع)، فقط متعلق به ما هستند. اهل بیت(ع) متعلق به اسلام‌اند؛ همچنان که جدشان نبی اکرم، متعلق به اسلام بود. اهل بیت(ع) متعلق به جهان و تاریخ‌اند؛ همچنان که جدشان نبی اکرم(ص) متعلق به بشریت و تاریخ بود[۱۲].
- و در جایی دیگر می‌فرماید: من به همه علاقه‌مندان و عشّاق گسترش اسلام عرض کنم که درست نقطه مقابل این پیروزی، آن است که کسانی خرافات را به نام اسلام بیان کنند. بزرگ‌ترین دشمنی در این قسمت با اسلام، همین است که کسانی به نام اسلام، به نام دین خدا و به نام محبّت اهل بیت(ع)، خرافاتی را اشاعه دهند که وقتی کسانی از این خرافات اطلاع پیدا می‌کنند، بگویند "اگر اسلام این است، ما این اسلام را نمی‌خواهیم!" این، ضربه بزرگی است[۱۳][۱۴].
- اگر محبت اهل بیت(ع) و عشق جوشان به این عناصر الهی و ربانی نمی‌بود، مسلماً جریان شیعه با همه معارف مستحکم آن، در طول زمان و تاریخ، در میان این همه دشمنی باقی نمی‌ماند[۱۵].[۱۶].
منابع
جستارهای وابسته
منبع‌شناسی جامع اهل بیت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «وَ الْحُبُّ وَ ضِدَّهُ الْبُغْضَ»؛کافی، ج۱، ص۲۰.
- ↑ «عَلَيْكُمْ بِحُبِّ آلِ نَبِيِّكُمْ فَإِنَّهُ حَقُّ اللَّهِ عَلَيْكُمْ»؛ غررالحکم، ص۱۱۷.
- ↑ صدوق، أمالی، ص۴۷۶.
- ↑ «لَا يَتِمُّ الْإِيمَانُ إِلَّا بِمَحَبَّتِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ»؛ قمی‌خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص۱۱۰.
- ↑ «وَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَهِدَ إِلَيَّ أَنَّهُ لَا يُحِبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَّا مُؤْمِنٌ تَقِيٌّ وَ لَا يُبْغِضُنَا إِلَّا مُنَافِقٌ شَقِيٌّ»؛بحارالأنوار، ج۳۶، ص۳۲۳.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۷.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ هُوَ آخِذٌ بِيَدِ عَلِيٍّ(ع): مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ لَا يُحِبُّ هَذَا فَقَدْ كَذَبَ»؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۰.
- ↑ «أَوَّلُ مَا يُسْأَلُ عَنْهُ الْعَبْدُ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ»؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۲.
- ↑ «بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد» سوره آل عمران، آیه ۳۱.
- ↑ «يَا جَابِرُ، بَلِّغْ شِيعَتِي عَنِّي السَّلَامَ، وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ)، وَ لَا يُتَقَرَّبُ إِلَيْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ. يَا جَابِرُ، مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِيُّنَا، وَ مَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ يَنْفَعْهُ حُبُّنَا»؛ طوسی، الأمالی، النص، ص۲۹۶.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۸.
- ↑ سخنرانی رهبر معظم انقلاب در دیدار با میهمانان و شرکت‌کنندگان کنفرانس جهانی اهل بیت(ع) ۴/۳/۱۳۶۹.
- ↑ بیانات رهبر معظم انقلاب در اجتماع بزرگ مردم در صحن امام خمینی، مشهد مقدس ۱/۱/۱۳۷۶.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۹-۸۰.
- ↑ بیانات رهبر معظم انقلاب در سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا در دیدار مداحان اهل بیت(ع) ۱۳/۳/۱۳۸۹.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۸۰.
