آداب زیارت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}} ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* [[زیارت قبر سید الشهدا]]{{ع}} [[آداب]] ویژه‌تری دارد، از قبیل: [[نماز خواندن]]، [[حاجت]] خواستن، بی آلایش و [[غمگین]] و غبار آلود، راه [[زیارت]] را پیمودن، پیاده رفتن، [[غسل زیارت]] کردن، [[تکبیر]] گفتن، [[وداع]] کردن.<ref>بحار ج۹۸ ص ۱۴۰</ref>[[شهید ثانی]] در کتاب دروس، چهارده [[آداب]] برای [[زیارت]] می‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: [[غسل]]، پیش از ورود به [[حرم]]، با [[طهارت]] بودن و با [[لباس تمیز]] و [[خشوع]] وارد شدن. دوم: بر آستانه [[حرم]] ایستادن، [[دعا خواندن]] و [[اذن]] ورود‌طلبیدن. سوم: کنار [[ضریح]] [[مطهر]] ایستادن و خود را به [[قبر]] نزدیک ساختن. چهارم: رو به [[حرم]] و پشت به [[قبله]] ایستادن در حال [[زیارت]]، سپس صورت بر [[قبر]] نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارت‌های وارده را | * [[زیارت قبر سید الشهدا]]{{ع}} [[آداب]] ویژه‌تری دارد، از قبیل: [[نماز خواندن]]، [[حاجت]] خواستن، بی آلایش و [[غمگین]] و غبار آلود، راه [[زیارت]] را پیمودن، پیاده رفتن، [[غسل زیارت]] کردن، [[تکبیر]] گفتن، [[وداع]] کردن.<ref>بحار ج۹۸ ص ۱۴۰</ref>[[شهید ثانی]] در کتاب دروس، چهارده [[آداب]] برای [[زیارت]] می‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: [[غسل]]، پیش از ورود به [[حرم]]، با [[طهارت]] بودن و با [[لباس تمیز]] و [[خشوع]] وارد شدن. دوم: بر آستانه [[حرم]] ایستادن، [[دعا خواندن]] و [[اذن]] ورود‌طلبیدن. سوم: کنار [[ضریح]] [[مطهر]] ایستادن و خود را به [[قبر]] نزدیک ساختن. چهارم: رو به [[حرم]] و پشت به [[قبله]] ایستادن در حال [[زیارت]]، سپس صورت بر [[قبر]] نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارت‌های وارده را خواندن و [[سلام]] گفتن. ششم: پس از [[زیارت]]، دو رکعت [[نماز خواندن]]. هفتم: پس از [[نماز]]، [[دعا کردن]] و [[حاجت]] خواستن. هشتم: کنار [[ضریح]] مقداری [[قرآن]] خواندن و [[ثواب]] آن را هدیه به [[امام]] کردن. نهم: در همه حال، [[حضور قلب]] داشتن و [[استغفار]] کردن از [[گناه]]. دهم: به نگهبانان و [[خادمان]] [[حرم]] [[احسان]] و [[احترام]] کردن. یازدهم: پس از بازگشت به [[خانه]]، دوباره به [[حرم]] و [[زیارت]] رفتن و در آخرین [[زیارت]]، دعای [[وداع]] خواندن. دوازدهم: پس از [[زیارت]]، بهتر از قبل از [[زیارت]] بودن. سیزدهم: بعد از تمام شدن [[زیارت]]، زود از [[حرم]] بیرون آمدن تا [[شوق]]، افزون‌تر شود، وهنگام [[خروج]]، عقب عقب بیرون آمدن. چهاردهم: [[صدقه دادن]] به [[نیازمندان]] آن [[شهر]] و آستانه، به‌ویژه به تنگدستان از دودمان [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] [[احسان]] کردن.<ref>بحار ج۹۷ ص ۱۳۴</ref> رعایت این [[آداب]]، [[قرب روحی]] و [[معنوی]] می‌آورد و [[سازندگی]] [[زیارت]] را افزون می‌سازد و [[فلسفه]] [[تشریع]] [[زیارت]] نیز، همین بهره‌وری از معنویات مزارات [[اولیاء]] خداست.<ref>در این زمینه ر.ک. زیارت به قلم مؤلف</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث آداب زیارت معصوم و مرتبط با مدخل امام حسین است. "امام حسین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
تشرف به دیدار امام معصوم چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه(ع) آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا می‌کند رعایت طهارت، ادب، متانت، توجه، حضور قلب از جمله این آداب است.[۱][۲]
مقدمه
- زیارت قبر سید الشهدا(ع) آداب ویژه‌تری دارد، از قبیل: نماز خواندن، حاجت خواستن، بی آلایش و غمگین و غبار آلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.[۳]شهید ثانی در کتاب دروس، چهارده آداب برای زیارت می‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: غسل، پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن. دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود‌طلبیدن. سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن. چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارت‌های وارده را خواندن و سلام گفتن. ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن. هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن. هشتم: کنار ضریح مقداری قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن. نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه. دهم: به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن. یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعای وداع خواندن. دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، وهنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، به‌ویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.[۴] رعایت این آداب، قرب روحی و معنوی می‌آورد و سازندگی زیارت را افزون می‌سازد و فلسفه تشریع زیارت نیز، همین بهره‌وری از معنویات مزارات اولیاء خداست.[۵][۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۲۴
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.
- ↑ بحار ج۹۸ ص ۱۴۰
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۳۴
- ↑ در این زمینه ر.ک. زیارت به قلم مؤلف
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.
| زیارات خاص |  | |
|---|---|---|
| زیارات جامعه | ||
| مرتبط | ||