نصرت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۴۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نصرت در قرآن]] | پرسش مرتبط  = }}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نصرت در قرآن]] | [[نصرت در حدیث]] | [[نصرت در کلام اسلامی]] | [[نصرت در فلسفه اسلامی]] | [[نصرت در عرفان اسلامی]]| [[حق نصرت]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[نصرت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه ==
== مقدمه ==
*نصرت به معنی [[یاری]] کردن است؛ [[یاری]] کردن دارای مراتبی است که از مرتبه [[یاری قلبی]] یعنی همفکر بودن و [[همراهی]] [[قلبی]] تا مرتبه [[یاری زبانی]] و در نهایت [[یاری عملی]] در عرصه‌های مختلف [[فرهنگی]]، [[اجتماعی]]، [[اقتصادی]]، [[سیاسی]]؛ به صورت فردی و [[اجتماعی]] را شامل می‌گردد<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۴.</ref>.
«نصرت» به معنای [[یاری دادن]]، [[پیروز]] کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۲۳.</ref>، [[استیلا]] و [[غلبه]] دادن هنگام متعدی شدن به کلمه «علی»<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۴۰.</ref> است. اصل آن به معنای [[یاری]] در مقابل [[مخالف]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۴۰.</ref> و خیر دادن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۹۹-۵۰۰.</ref>


==نصرت در [[قرآن]]==
== نصرت در آیات قرآنی ==
*[[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌دارد» سوره محمد، آیه ۷.</ref>.
{{اصلی|نصرت در قرآن}}
*کمک و [[یاری]] به [[بندگان]] خود را به کمک و [[یاری]] آنها نسبت به خودش قرار داده است و اما [[خداوند]] که [[واجب]] الوجود و [[غنی]] بالذات است و نیازی به غیر ندارد چرا این‌گونه گفته است، شاید به دو [[دلیل]] باشد:
[[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌دارد» سوره محمد، آیه ۷.</ref>.
#[[امتحان]] و ابتلای [[بندگان]] در [[اوامر]] و نواهیش که در [[قرآن]] توسط [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] ایشان مطرح کرده است؛
#به سبب همین [[امتحان]]، قابلیت و [[استحقاق]] [[عنایات]] و [[الطاف]] او را پیدا کنند<ref>ر.ک: میرزا محمد باقر فقیه ایمانی، لواء الانتصار (شیوه‌های یاری رساندن به مهدی قائم آل محمد{{صل}})، ص۳.</ref>.
*از جمله مصادیق [[نصرت خداوند]]، نصرت [[پیامبر]] و اوصیای ایشان در امر [[تبلیغ دین]] است و با توجه به [[براهین]] قطعی [[عقلی]] و [[اخبار متواتره]] [[نقلی]]؛ [[ولایت الهی]] از وجود [[پیامبر]]{{صل}} به [[اهل بیت]] اختصاص دارد، بنابراین؛ اگر کسی بخواهد مورد نصرت و [[یاری]] [[خداوند]] قرار گیرد باید [[سعی]] در [[یاری]] و کمک به وجود [[مقدس]] آن حضرات نماید تا به این [[وسیله]] برای کمک و [[یاری]] از جانب [[خداوند]] قابل و لایق شود.
*هر [[قدر]] نصرت و [[یاری]] [[انسان]] نسبت به [[اهل بیت]] بیشتر باشد؛ نتیجه آنکه [[نصرت خداوند]] در [[حق]] او بیشتر خواهد بود؛ همچنین هر [[قدر]] [[مقام]] [[تعظیم]] [[اهل بیت]] و [[حقوق]] ایشان و ادای آنها بیشتر باشد، اثر [[نور هدایت]] بیشتر و آشکارتر خواهد بود<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref>.


==[[نصرت اهل بیت]]{{عم}} در [[روایات]]==
کمک و [[یاری]] به [[بندگان]] خود را به کمک و [[یاری]] آنها نسبت به خودش قرار داده است و اما [[خداوند]] که [[واجب]] الوجود و [[غنی]] بالذات است و نیازی به غیر ندارد چرا این‌گونه گفته است، شاید به دو [[دلیل]] باشد:
*"[[خداوند]] فرمود محبوبترین [[خلق]] نزد من کسانی هستند که [[حق]] مرا برپا داشته‌اند، و [[افضل]] و اکرم آنان نزد من [[محمد]] است که [[سید]] و آقای خلائق است، و بعد از او [[افضل]] و اکرم آنها نزد من [[برادر]] مصطفی؛ [[علی]] [[مرتضی]] است، سپس بعد از او کسانی که [[امام]] بر [[حق]] هستند، آنهائی که برپا دارنده [[قسط]] هستند و [[افضل]] آنها بعد از ایشان کسانی هستند که آنها را برای حقشان [[یاری]] میکنند و محبوبترین [[خلق]] نزد من بعد از این [[یاری]] کنندگان کسانی هستند که آنها را [[دوست]] دارند و [[دشمنان]] آنها را [[دشمن]] میدارند و هر چند امکان [[یاری]] آنها را ندارند (به [[دلایل]] مثلاً بعد مکانی یا زمانی یا نداشتن امکانات نمی‌توانند آنها را [[یاری]] کنند"<ref>{{متن حدیث|قَالَ النَّبِيُّ{{صل}} عَنْ جَبْرَئِيلَ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ... أَحَبُّ الْخَلْقِ إِلَيَّ الْقَوَّامُونَ بِحَقِّي وَ أَفْضَلُهُمْ لَدَيَّ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَيَّ مُحَمَّدٌ سَيِّدُ الْوَرَى وَ أَكْرَمُهُمْ وَ أَفْضَلُهُمْ بَعْدَهُ عَلِيٌّ أَخُو الْمُصْطَفَى الْمُرْتَضَى ثُمَّ مَنْ بَعْدَهُ مِنَ الْقَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ مِنْ أَئِمَّةِ الْحَقِّ وَ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدَهُمْ مَنْ أَعَانَهُمْ عَلَى حَقِّهِمْ وَ أَحَبُّ الْخَلْقِ إِلَيَّ بَعْدَهُمْ مَنْ أَحَبَّهُمْ وَ أَبْغَضَ أَعْدَاءَهُمْ وَ إِنْ لَمْ يُمْكِنْهُ مَعُونَتُهُمْ}}؛ تفسیرالإمام العسکری، ص۴۳؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة، ص۳۰.</ref>.
# [[امتحان]] و ابتلای [[بندگان]] در [[اوامر]] و نواهیش که در [[قرآن]] توسط [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] ایشان مطرح کرده است؛
*در این باره [[روایات]] متعددی وجود دارد ما از باب نمونه به چند [[روایت]] اکتفا می‌کنیم:
# به سبب همین [[امتحان]]، قابلیت و [[استحقاق]] [[عنایات]] و [[الطاف]] او را پیدا کنند<ref>ر. ک: میرزا محمد باقر فقیه ایمانی، لواء الانتصار (شیوه‌های یاری رساندن به مهدی قائم آل محمد {{صل}})، ص۳.</ref>.
#[[حضرت امام حسن]]{{ع}} فرمود: "هر کس ما را با قلبش [[دوست]] داشته و با دست و زبانش [[یاری]] کند، او در غرفه‌های بهشتی که ما در آن ساکنیم با ما خواهد بود و هرکس ما را با قلبش [[دوست]] داشته و با زبانش [[یاری]] کند، پس او در [[بهشت]] یک [[درجه]] پائین‌تر از [[مقام]] ما جای دارد و هرکس ما را با قلبش [[دوست]] داشته و دست و زبانش را از [[ظلم]] بر ما باز دارد، پس او در [[بهشت]] خواهد بود"<ref>شیخ مفید، الامالی، ص۳۳.</ref>.
#[[امام سجاد]]{{ع}} از [[حضرت رسول]]{{صل}} [[روایت]] نموده که فرمودند: "در [[بهشت]] سه [[درجه]] و در [[جهنم]] سه درکه است، پس اعلی [[درجات بهشت]] مخصوص کسانی است که ما را با [[قلب]] خود [[دوست]] داشته و با زبان و دست خود [[یاری]] کنند و در [[درجه]] دوم کسانی‌اند که ما را با [[قلب]] خود [[دوست]] داشته و با زبانشان [[یاری]] کنند و در [[درجه]] سوم کسانی‌اند که ما را فقط با [[قلب]] خود [[دوست]] داشته باشد و در [[اسفل]] [[درک]] [[آتش]] کسانی هستند که ما را با [[قلب]] [[دشمن]] داشته و در [[ظلم]] بر ما با زبان و دست خود [[یاری]] کنند و در [[درک]] دوم از [[آتش]] کسانی‌اند که در [[قلب]] خود با ما [[دشمنی]] دارند و در [[ظلم]] بر ما با زبان خود [[یاری]] کنند، و در [[درک]] سوم کسانی‌اند که ما را با [[قلب]] خود [[دشمن]] بدارند"<ref>{{متن حدیث|عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ{{ع}} قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} فِي الْجَنَّةِ ثَلَاثُ دَرَجَاتٍ وَ فِي النَّارِ ثَلَاثُ دَرَكَاتٍ فَأَعْلَى دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ لِمَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ فِي الدَّرَجَةِ الثَّانِيَةِ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسَانِهِ وَ فِي الدَّرَجَةِ الثَّالِثَةِ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ فِي أَسْفَلِ الدَّرْكِ مِنَ النَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ فِي الدَّرْكِ الثَّانِيَةِ مِنَ النَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ فِي الدَّرْكِ الثَّالِثَةِ مِنَ النَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ}}. المحاسن، ج۱، ص۱۵۳.</ref>.
*[[حضرت امیر]]{{ع}} فرمودند: "یاری‌ کننده ما و [[دوستدار]] ما همیشه در معرض [[رحمت الهی]] است و [[دشمن]] ما و کسی که [[بغض]] ما را دارد همیشه در معرض [[عذاب]] شدید [[الهی]] است<ref>{{متن حدیث|...نَاصِرُنَا وَ مُحِبُّنَا يَنْتَظِرُ الرَّحْمَةَ وَ عَدُوُّنَا وَ مُبْغِضُنَا يَنْتَظِرُ السَّطْوَةَ}}؛ غرر الحکم، ص۷۲۴؛ نهج البلاغه (للصبحی صالح)، خطبه ۱۰۹.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۶- ۱۹۸.</ref>.


==مصادیق نصرت==
از جمله مصادیق [[نصرت خداوند]]، نصرت [[پیامبر]] و اوصیای ایشان در امر [[تبلیغ دین]] است و با توجه به [[براهین]] قطعی [[عقلی]] و [[اخبار متواتره]] [[نقلی]]؛ [[ولایت الهی]] از وجود [[پیامبر]] {{صل}} به [[اهل بیت]] اختصاص دارد، بنابراین؛ اگر کسی بخواهد مورد نصرت و [[یاری]] [[خداوند]] قرار گیرد باید [[سعی]] در [[یاری]] و کمک به وجود [[مقدس]] آن حضرات نماید تا به این وسیله برای کمک و [[یاری]] از جانب [[خداوند]] قابل و لایق شود.
*مصادیق [[نصرت اهل بیت]] آنچنان که [[گذشت]] به سه شکل کلی است:
#نصرت [[قلبی]]: یعنی همراه، همفکر و همدل بودن با آنان است.
#نصرت زبانی: با [[احیاء]] [[علوم]] و [[معارف]] آنها و ذکر [[فضائل]] و [[مناقب]] و [[دعا برای فرج]] حاصل می‌شود؛ همان‌طور که شاعرانی چون [[حسان بن ثابت]]، [[دعبل خزاعی]] و [[سید حمیری]] با [[شعر]] خود به [[یاری]] [[اهل بیت]] شتافتند و اشخاصی مانند [[میثم تمار]] در بالای چوبه [[دار]] از [[فضائل علی]]{{ع}} گفتند.
#نصرت عملی ایشان، [[اجابت]] [[دعوت]] آنان برای [[دفاع]] و [[جهاد]] از [[کیان اسلام]]، حضور در مجالس آنان و تلاش برای عملی شدن آرمان‌های [[اهل بیت]] در [[جامعه]] مثل تحقق [[عدالت اجتماعی]] و [[اقتصادی]] و [[انتظار]] فرجشان است. اسباب و ابزار نصرت و [[یاری]] [[اهل بیت]] به عناوین دیگری مانند [[دعا]]، [[تقوا]] و [[ارشاد]] جاهلین یا با [[بخشش مال]] به [[مستمندان]] [[مسلمان]] و یا با تحصیل [[علوم]] و [[معارف دینی]] یا [[امر به معروف و نهی از منکر]] یا با [[مرابطه]]... در [[روایات]] آمده است که ما برای جلوگیری از اطاله [[کلام]] [[احادیث]] را ذکر نمی‌کنیم<ref>برای اطلاع بیشتر ر.ک: الکافی، ج۲، ص۸۱.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۸.</ref>.


هر قدر نصرت و یاری [[انسان]] نسبت به [[اهل بیت]] بیشتر باشد؛ نتیجه آنکه [[نصرت خداوند]] در [[حق]] او بیشتر خواهد بود؛ همچنین هر قدر [[مقام]] [[تعظیم]] اهل بیت و [[حقوق]] ایشان و ادای آنها بیشتر باشد، اثر [[نور هدایت]] بیشتر و آشکارتر خواهد بود<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref>.


==منابع==
== نصرت اهل بیت ==
* [[پرونده:1379781.jpg|22px]] [[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|'''حقوق اهل بیت''']]
{{اصلی|نصرت اهل بیت}}
یاری و نصرت [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] {{عم}} در همه حالات؛ چه در هنگام یارخواهی آنان<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا حَقِّي عَلَيْكُمْ... وَ الْإِجَابَةُ حِينَ أَدْعُوكُمْ}}؛ بحارالأنوار، ج۳۴، ص۴۸.</ref> و چه در سکوتشان بر همه مسلمین واجب است. در [[زیارت جامعه کبیره]] [[اقرار]] می‌کنیم که خواست شما را بر مطالبات، نیازها و [[اراده]] خودم، در هر حالی که باشم، مقدم می‌کنم <ref>{{متن حدیث|وَ مُقَدِّمُكُمْ أَمَامَ طَلِبَتِي وَ حَوَائِجِي وَ إِرَادَتِي فِي كُلِّ أَحْوَالِي وَ أُمُورِي}}؛ مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.</ref>.
 
همه [[مؤمنان]] باید آماده نصرت [[اهل بیت]] {{عم}} باشند. این آمادگی را هم در [[قلب]]، هم در [[اراده]] و هم در میدان عمل پدید آورند و ابراز کنند<ref>{{متن حدیث|وَ قَلْبِي لَكُمْ سِلْمٌ وَ رَأْيِي لَكُمْ تَبَعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ}}؛ مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.</ref>.
 
در [[دعای عهد]] از [[خدا]] می‌خواهیم که ما را از [[انصار]] و اعوان [[امام زمان]] قرار دهد<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِهِ}}؛ مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص۱۰۲.</ref>
 
== مراتب نصرت ==
یاری کردن دارای مراتبی است که از مرتبه [[یاری قلبی]] یعنی همفکر بودن و [[همراهی]] [[قلبی]] تا مرتبه [[یاری زبانی]] و در نهایت [[یاری عملی]] در عرصه‌های مختلف [[فرهنگی]]، [[اجتماعی]]، [[اقتصادی]]، [[سیاسی]]؛ به صورت فردی و [[اجتماعی]] را شامل می‌گردد<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۴.</ref>.
 
=== نخست: نصرت قلبی ===
یعنی همراه، همفکر و همدل بودن با آنان است.
=== دوم: نصرت زبانی ===
با [[احیاء]] [[علوم]] و [[معارف]] آنها و ذکر [[فضائل]] و [[مناقب]] و [[دعا برای فرج]] حاصل می‌شود؛ همان‌طور که شاعرانی چون [[حسان بن ثابت]]، [[دعبل خزاعی]] و [[سید حمیری]] با [[شعر]] خود به [[یاری]] [[اهل بیت]] شتافتند و اشخاصی مانند [[میثم تمار]] در بالای چوبه [[دار]] از [[فضائل علی]] {{ع}} گفتند.
=== سوم: نصرت عملی ===
ایشان، [[اجابت]] [[دعوت]] آنان برای [[دفاع]] و [[جهاد]] از کیان اسلام، حضور در مجالس آنان و تلاش برای عملی شدن آرمان‌های [[اهل بیت]] در [[جامعه]] مثل تحقق [[عدالت اجتماعی]] و [[اقتصادی]] و [[انتظار]] فرجشان است. اسباب و ابزار نصرت و [[یاری]] [[اهل بیت]] به عناوین دیگری مانند [[دعا]]، [[تقوا]] و [[ارشاد]] جاهلین یا با [[بخشش مال]] به [[مستمندان]] [[مسلمان]] و یا با تحصیل [[علوم]] و [[معارف دینی]] یا [[امر به معروف و نهی از منکر]] یا با [[مرابطه]]... در [[روایات]] آمده است که ما برای جلوگیری از اطاله [[کلام]] [[احادیث]] را ذکر نمی‌کنیم<ref>برای اطلاع بیشتر ر.ک: الکافی، ج۲، ص۸۱.</ref>.<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۸.</ref>
 
==[[یاران صالح]]==
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[نصرت دین خدا]]
* [[جنود]]
* [[جنود]]
* [[نصرت الهی]]
* [[نصرت الهی]]
* [[امداد غیبی]]
* [[امداد غیبی]]
* [[یاران صالح]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


==پانویس==
== منابع ==
{{یادآوری پانویس}}
{{منابع}}
{{پانویس2}}
# [[پرونده:1379781.jpg|22px]] [[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|'''حقوق اهل بیت''']]
# [[پرونده:IM010259.jpg|22px]] [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|'''وظایف امت نسبت به قرآن و عترت''']]
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
{{پانویس}}


{{امامت شناسی}}
[[رده:فضایل اخلاقی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:حقوق امام]]
[[رده:نصرت]]
[[رده:امامت]]
[[رده:مقاله‌های اولویت یک]]
[[رده:مقاله‌های اولویت یک]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۶

مقدمه

«نصرت» به معنای یاری دادن، پیروز کردن[۱]، استیلا و غلبه دادن هنگام متعدی شدن به کلمه «علی»[۲] است. اصل آن به معنای یاری در مقابل مخالف[۳] و خیر دادن[۴].[۵]

نصرت در آیات قرآنی

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ[۶].

کمک و یاری به بندگان خود را به کمک و یاری آنها نسبت به خودش قرار داده است و اما خداوند که واجب الوجود و غنی بالذات است و نیازی به غیر ندارد چرا این‌گونه گفته است، شاید به دو دلیل باشد:

  1. امتحان و ابتلای بندگان در اوامر و نواهیش که در قرآن توسط پیامبر و اهل بیت ایشان مطرح کرده است؛
  2. به سبب همین امتحان، قابلیت و استحقاق عنایات و الطاف او را پیدا کنند[۷].

از جمله مصادیق نصرت خداوند، نصرت پیامبر و اوصیای ایشان در امر تبلیغ دین است و با توجه به براهین قطعی عقلی و اخبار متواتره نقلی؛ ولایت الهی از وجود پیامبر (ص) به اهل بیت اختصاص دارد، بنابراین؛ اگر کسی بخواهد مورد نصرت و یاری خداوند قرار گیرد باید سعی در یاری و کمک به وجود مقدس آن حضرات نماید تا به این وسیله برای کمک و یاری از جانب خداوند قابل و لایق شود.

هر قدر نصرت و یاری انسان نسبت به اهل بیت بیشتر باشد؛ نتیجه آنکه نصرت خداوند در حق او بیشتر خواهد بود؛ همچنین هر قدر مقام تعظیم اهل بیت و حقوق ایشان و ادای آنها بیشتر باشد، اثر نور هدایت بیشتر و آشکارتر خواهد بود[۸].

نصرت اهل بیت

یاری و نصرت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در همه حالات؛ چه در هنگام یارخواهی آنان[۹] و چه در سکوتشان بر همه مسلمین واجب است. در زیارت جامعه کبیره اقرار می‌کنیم که خواست شما را بر مطالبات، نیازها و اراده خودم، در هر حالی که باشم، مقدم می‌کنم [۱۰].

همه مؤمنان باید آماده نصرت اهل بیت (ع) باشند. این آمادگی را هم در قلب، هم در اراده و هم در میدان عمل پدید آورند و ابراز کنند[۱۱].

در دعای عهد از خدا می‌خواهیم که ما را از انصار و اعوان امام زمان قرار دهد[۱۲].[۱۳]

مراتب نصرت

یاری کردن دارای مراتبی است که از مرتبه یاری قلبی یعنی همفکر بودن و همراهی قلبی تا مرتبه یاری زبانی و در نهایت یاری عملی در عرصه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی؛ به صورت فردی و اجتماعی را شامل می‌گردد[۱۴].

نخست: نصرت قلبی

یعنی همراه، همفکر و همدل بودن با آنان است.

دوم: نصرت زبانی

با احیاء علوم و معارف آنها و ذکر فضائل و مناقب و دعا برای فرج حاصل می‌شود؛ همان‌طور که شاعرانی چون حسان بن ثابت، دعبل خزاعی و سید حمیری با شعر خود به یاری اهل بیت شتافتند و اشخاصی مانند میثم تمار در بالای چوبه دار از فضائل علی (ع) گفتند.

سوم: نصرت عملی

ایشان، اجابت دعوت آنان برای دفاع و جهاد از کیان اسلام، حضور در مجالس آنان و تلاش برای عملی شدن آرمان‌های اهل بیت در جامعه مثل تحقق عدالت اجتماعی و اقتصادی و انتظار فرجشان است. اسباب و ابزار نصرت و یاری اهل بیت به عناوین دیگری مانند دعا، تقوا و ارشاد جاهلین یا با بخشش مال به مستمندان مسلمان و یا با تحصیل علوم و معارف دینی یا امر به معروف و نهی از منکر یا با مرابطه... در روایات آمده است که ما برای جلوگیری از اطاله کلام احادیث را ذکر نمی‌کنیم[۱۵].[۱۶]

یاران صالح

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۲۳.
  2. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۴۰.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۴۰.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳۵.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۹۹-۵۰۰.
  6. «ای مؤمنان! اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌دارد» سوره محمد، آیه ۷.
  7. ر. ک: میرزا محمد باقر فقیه ایمانی، لواء الانتصار (شیوه‌های یاری رساندن به مهدی قائم آل محمد (ص))، ص۳.
  8. شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۹۵-۱۹۶.
  9. «وَ أَمَّا حَقِّي عَلَيْكُمْ... وَ الْإِجَابَةُ حِينَ أَدْعُوكُمْ»؛ بحارالأنوار، ج۳۴، ص۴۸.
  10. «وَ مُقَدِّمُكُمْ أَمَامَ طَلِبَتِي وَ حَوَائِجِي وَ إِرَادَتِي فِي كُلِّ أَحْوَالِي وَ أُمُورِي»؛ مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.
  11. «وَ قَلْبِي لَكُمْ سِلْمٌ وَ رَأْيِي لَكُمْ تَبَعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ»؛ مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.
  12. «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِهِ»؛ مفاتیح الجنان، دعای عهد.
  13. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص۱۰۲.
  14. شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۹۴.
  15. برای اطلاع بیشتر ر.ک: الکافی، ج۲، ص۸۱.
  16. شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۹۸.