آداب زیارت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
(←مقدمه) |
||
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = آداب زیارت امام حسین | |||
| مداخل مرتبط = [[آداب زیارت امام حسین در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
تشرف به دیدار امام [[معصوم]] چه در حال [[حیات]] و چه پس از [[شهادت]] و هنگام زیارت قبور ائمه {{ع}} آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا می‌کند رعایت [[طهارت]]، [[ادب]]، متانت، توجه، [[حضور قلب]] از جمله این [[آداب]] است. | |||
{{ | == مقدمه == | ||
< | زیارت قبر [[سید الشهدا]] {{ع}} [[آداب]] ویژه‌ای دارد، از قبیل: [[نماز خواندن]]، [[حاجت]] خواستن، بی آلایش و [[غمگین]] و غبار آلود، راه [[زیارت]] را پیمودن، پیاده رفتن، [[غسل زیارت]] کردن، [[تکبیر]] گفتن، وداع کردن<ref>بحار ج۹۸ ص ۱۴۰.</ref>. [[شهید ثانی]] در کتاب دروس، چهارده [[آداب]] برای زیارت می‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: [[غسل]]، پیش از ورود به [[حرم]]، با [[طهارت]] بودن و با لباس تمیز و [[خشوع]] وارد شدن. دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و [[اذن]] ورود‌طلبیدن. سوم: کنار [[ضریح]] [[مطهر]] ایستادن و خود را به [[قبر]] نزدیک ساختن. چهارم: رو به حرم و پشت به [[قبله]] ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر [[قبر]] نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارت‌های وارده را خواندن و [[سلام]] گفتن. ششم: پس از زیارت، دو رکعت [[نماز خواندن]]. هفتم: پس از [[نماز]]، [[دعا کردن]] و [[حاجت]] خواستن. هشتم: کنار [[ضریح]] مقداری [[قرآن]] خواندن و [[ثواب]] آن را هدیه به [[امام]] کردن. نهم: در همه حال، [[حضور قلب]] داشتن و [[استغفار]] کردن از [[گناه]]. دهم: به نگهبانان و خادمان حرم [[احسان]] و [[احترام]] کردن. یازدهم: پس از بازگشت به [[خانه]]، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعای وداع خواندن. دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا [[شوق]]، افزون‌تر شود، وهنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. چهاردهم: [[صدقه دادن]] به نیازمندان آن [[شهر]] و آستانه، به‌ویژه به تنگدستان از دودمان [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] [[احسان]] کردن.<ref>بحار ج۹۷ ص ۱۳۴</ref> رعایت این [[آداب]]، قرب روحی و [[معنوی]] می‌آورد و سازندگی زیارت را افزون می‌سازد و [[فلسفه]] [[تشریع]] زیارت نیز، همین بهره‌وری از معنویات مزارات [[اولیاء]] خداست<ref>در این زمینه ر.ک: زیارت به قلم مؤلف.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۵.</ref> | ||
: | |||
: | |||
: | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{زیارت امام حسین}} | |||
{{ | |||
[[رده:آداب زیارت]] | [[رده:آداب زیارت]] | ||
[[رده:زیارت امام حسین]] | [[رده:زیارت امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام حسین است. آداب زیارت امام حسین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آداب زیارت امام حسین در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردتشرف به دیدار امام معصوم چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه (ع) آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا می‌کند رعایت طهارت، ادب، متانت، توجه، حضور قلب از جمله این آداب است.
مقدمه
زیارت قبر سید الشهدا (ع) آداب ویژه‌ای دارد، از قبیل: نماز خواندن، حاجت خواستن، بی آلایش و غمگین و غبار آلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن[۱]. شهید ثانی در کتاب دروس، چهارده آداب برای زیارت می‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: غسل، پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن. دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود‌طلبیدن. سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن. چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارت‌های وارده را خواندن و سلام گفتن. ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن. هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن. هشتم: کنار ضریح مقداری قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن. نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه. دهم: به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن. یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعای وداع خواندن. دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، وهنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، به‌ویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.[۲] رعایت این آداب، قرب روحی و معنوی می‌آورد و سازندگی زیارت را افزون می‌سازد و فلسفه تشریع زیارت نیز، همین بهره‌وری از معنویات مزارات اولیاء خداست[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ بحار ج۹۸ ص ۱۴۰.
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۳۴
- ↑ در این زمینه ر.ک: زیارت به قلم مؤلف.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.
| زیارات خاص |  | |
|---|---|---|
| زیارات جامعه | ||
| مرتبط | ||