جنگ در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = جنگ
| موضوع مرتبط = جنگ
| عنوان مدخل  = جنگ
| عنوان مدخل  = جنگ
| مداخل مرتبط = [[جنگ در قرآن]] - [[جنگ در فقه سیاسی]] - [[جنگ در معارف و سیره علوی]] - [[جنگ در معارف مهدویت]]
| مداخل مرتبط = [[جنگ در قرآن]] - [[جنگ در فقه سیاسی]] - [[جنگ در معارف و سیره نبوی]] - [[جنگ در معارف و سیره علوی]] - [[جنگ در معارف مهدویت]] - [[تأخیر انداختن جنگ]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
'''[[جنگ]]''' به معنای [[پیکار]]، [[کارزار]]، [[ستیزه]]<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج ۵، ص ۶۹۱۸ «جنگ».</ref> و در اصطلاح به معنای تبدیل شدن [[کشمکش]] دایمی بین کشورها به ستیزه‌ای [[خشونت]] بار و خونین<ref>فرهنگ علوم سیاسی، مرکز اطّلاعات و مدارک علمی ایران، ص ۴۵۵.</ref> است. مقصود ما از [[جنگ]]، مطلق [[پیکار]] و درگیری خشونت‌بار بین دو گروه است و چنانچه یکی از این دو گروه، [[خداپرست]] و هدفش [[مقدّس]] باشد، پیکارش [[جهاد]] است که در [[جایگاه]] خود بحث می‌شود. در این مدخل از واژه «[[حرب]]»، «[[قتال]]» و مشتقّات آنها استفاده شده است<ref>[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، واژه «جنگ».</ref>.


==مقدمه==
در [[آخرالزمان]] '''جنگ‌های''' فراوانی میان دو دسته [[باطل]] و یا [[حق و باطل]] روی خواهد داد و هنگام [[ظهور]] اوج این درگیری‌ها خواهد بود.
[[آخرالزمان]] معرکه درگیری‌های فراوان است. در پیش‌بینی‌های [[اسلامی]] و غیر آن، وقوع جنگ‌های مختلف در [[آخرالزمان]] وجود دارد. در [[منابع روایی شیعه]] به جنگ‌هایی [[قبل از ظهور]] و جنگ‌هایی پس از آن اشاره شده است. جنگ‌هایی که گاه میان دو دسته [[باطل]] و گاه میان [[حق]] و [[باطل]] است. [[در آستانه ظهور]] اوج درگیری این جنگ‌هاست و در [[احادیث]] خبر از کشتاری آمده است که دو سوم [[مردم]] در آن یا کشته می‌‌شوند یا به علتی خواهند مرد.  


[[رسول خدا]]{{صل}} در [[حدیثی]] فرمود: در کنار [[رود]] دجله و کنار نخل‌های فراوانی که در حاشیه آن است... [[جنگی]] سخت میان [[مردم بصره]] و گروه بنی‌قنطورا در خواهد گرفت که کشته‌شدگان در این جنگ [[شهید]] محسوب خواهند شد. در [[حدیث]] دیگری می‌‌فرماید جنگ [[سختی]] میان بنی‌قنطورا و مردمانی از نژاد غیرعرب واقع می‌‌شود که احدی از بنی‌قنطورا باقی نخواهد ماند<ref>ملاحم: ص ۹۱ و ۱۷۰، ر.ک: بنی‌قنطورا.</ref>. [[محمد بن حنفیه]] می‌‌فرماید:.. گروهی با [[پرچم‌های سیاه]] و کلاه سیاه و پیراهن‌های سفید علیه بنی‌العباس [[قیام]] می‌‌کنند و پیشاپیش آن [[شعیب بن صالح]] است که به سوی [[سفیانی]] حرکت می‌‌کند و با او جنگ خواهد نمود...<ref>ملاحم: ۵۲.</ref>.
== معناشناسی ==
[[جنگ]] به معنای [[پیکار]]، [[کارزار]] و [[ستیزه]]<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج ۵، ص ۶۹۱۸ «جنگ».</ref>، در اصطلاح به معنای تبدیل شدن کشمکش دایمی بین کشورها به ستیزه‌ای [[خشونت]] بار و خونین<ref>فرهنگ علوم سیاسی، مرکز اطّلاعات و مدارک علمی ایران، ص ۴۵۵.</ref> است. مقصود از [[جنگ]]، مطلق [[پیکار]] و درگیری خشونت‌بار بین دو گروه است و چنانچه یکی از این دو گروه، [[خداپرست]] و هدفش [[مقدّس]] باشد، پیکارش [[جهاد]] است<ref>[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، واژه «جنگ».</ref>.


[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: در [[شام]] (سه گروه با) سه [[پرچم قیام]] نموده، پرچم‌های [[حسینی]]، [[اموی]] و [[قیس]]. در آن زمان [[سفیانی]] نیز به پا می‌‌خیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعه‌ای آنان را درو می‌‌کند و آنان را به گونه‌ای بی‌نظیر [[شکست]] می‌‌دهد<ref> نوائب الدهور: ج ۳، ص ۳۲.</ref>. ارطاة [[روایت]] می‌‌کند که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[اولین پرچم]] جنگ را به گروهی می‌‌دهد و آنان را به جنگ ترک می‌‌فرستد و آن [[لشکر]]، [[ترک‌ها]] را [[شکست]] می‌‌دهند و [[غنیمت]] و اسرای زیادی از آنان می‌‌گیرد و سپس به سوی [[شام]] می‌‌روند و آنجا را نیز [[فتح]] می‌‌کنند...<ref>ملاحم: ص ۷۲.</ref>. در برخی [[روایات]] از جنگ میان [[ترک‌ها]] و [[مسلمانان]] حکایت می‌‌کند که [[مسلمانان]] را یارای مقابله با آنان نیست. سپس [[لشکر]] [[ترک‌ها]] بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد.  
== جنگ در آخرالزمان ==
[[آخرالزمان]] معرکه درگیری‌های فراوان است. در پیش‌بینی‌های [[اسلامی]] و غیر آن، وقوع جنگ‌های مختلف در [[آخرالزمان]] وجود دارد. در منابع روایی شیعه به جنگ‌هایی قبل از ظهور و جنگ‌هایی پس از آن اشاره شده است. جنگ‌هایی که گاه میان دو دسته [[باطل]] و گاه میان [[حق]] و [[باطل]] است. در آستانه ظهور اوج درگیری این جنگ‌هاست و در [[احادیث]] خبر از کشتاری آمده است که دو سوم [[مردم]] در آن یا کشته می‌‌شوند یا به علتی خواهند مرد.  


[[امام رضا]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمود:... زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و [[نبرد]] با [[دشمنان]]) فقط [[خون]] و عرق است (که از پیشانی خود [[پاک]] خواهند کرد)<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۸۵.</ref>.  
[[رسول خدا]] {{صل}} در [[حدیثی]] فرمود: "در کنار [[رود]] دجله و کنار نخل‌های فراوانی که در حاشیه آن است... [[جنگی]] سخت میان مردم بصره و گروه بنی‌قنطورا در خواهد گرفت که کشته‌شدگان در این جنگ [[شهید]] محسوب خواهند شد. در [[حدیث]] دیگری می‌‌فرماید جنگ [[سختی]] میان بنی‌قنطورا و مردمانی از نژاد غیرعرب واقع می‌‌شود که احدی از بنی‌قنطورا باقی نخواهد ماند"<ref>ملاحم، ص۹۱ و ۱۷۰.</ref>. [[محمد بن حنفیه]] می‌‌فرماید: "... گروهی با [[پرچم‌های سیاه]] و کلاه سیاه و پیراهن‌های سفید علیه بنی‌العباس [[قیام]] می‌‌کنند و پیشاپیش آن [[شعیب بن صالح]] است که به سوی [[سفیانی]] حرکت می‌‌کند و با او جنگ خواهد نمود..."<ref>ملاحم، ص۵۲.</ref>.


[[امام صادق]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، [[عمامه]] و [[زره]] [[رسول خدا]] را بر تن می‌‌نماید و [[شمشیر]] [[ذوالفقار]] را به کمر بسته و از نیام می‌‌کشد و بر دوش می‌‌نهد و تا هشت ماه پیاپی [[جنگ و کشتار]] خواهد نمود...<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۳۶.</ref>. در روایتی [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از [[جنگی]] تمام عیار میان [[اعراب]] و [[یهود]] در [[فلسطین]] خبر می‌‌دهد. [[جنگی]] که در دریا گسترش می‌‌یابد و [[یهود]] نابود می‌‌شوند و مانند گوسفند سرشان بریده خواهد شد<ref>ر.ک: فلسطین.</ref>. در [[حدیثی]] چنین می‌‌فرماید: در [[مکه]] میان حج‌گذاران در [[منی]] [[جنگی]] رخ خواهد داد و کشتاری میان آنان صورت می‌‌گیرد که آن گردنه پر از [[خون]] خواهد شد و در آن لحظه [[حضرت مهدی]]{{ع}} صورت بر [[دیوار کعبه]] نهاده و [[اشک]] می‌‌ریزد، [[مردم]] نهایتاً به سوی او می‌‌روند و از او خواهش می‌‌کنند که با ایشان [[بیعت]] کنند...<ref>البرهان: ص ۱۴۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۰۸.</ref>
[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "در [[شام]] (سه گروه با) سه [[پرچم قیام]] نموده، پرچم‌های [[حسینی]]، [[اموی]] و [[قیس]]. در آن زمان [[سفیانی]] نیز به پا می‌‌خیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعه‌ای آنان را درو می‌‌کند و آنان را به گونه‌ای بی‌نظیر [[شکست]] می‌‌دهد"<ref> نوائب الدهور، ج۳، ص۳۲.</ref>. ارطاة [[روایت]] می‌‌کند که [[حضرت مهدی]] {{ع}} اولین پرچم جنگ را به گروهی می‌‌دهد و آنان را به جنگ ترک می‌‌فرستد و آن [[لشکر]]، [[ترک‌ها]] را [[شکست]] می‌‌دهند و [[غنیمت]] و اسرای زیادی از آنان می‌‌گیرد و سپس به سوی [[شام]] می‌‌روند و آنجا را نیز [[فتح]] می‌‌کنند...<ref>ملاحم، ص۷۲.</ref>. در برخی [[روایات]] از جنگ میان [[ترک‌ها]] و [[مسلمانان]] حکایت می‌‌کند که [[مسلمانان]] را یارای مقابله با آنان نیست. سپس [[لشکر]] [[ترک‌ها]] بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد.


==پرسش مستقیم==
[[امام رضا]] {{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: "... زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و [[نبرد]] با [[دشمنان]]) فقط [[خون]] و عرق است (که از پیشانی خود [[پاک]] خواهند کرد)"<ref>غیبت نعمانی، ص۲۸۵.</ref>.
 
[[امام صادق]] {{ع}} در ضمن [[حدیثی]] فرمود: "زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] نماید، [[عمامه]] و زره [[رسول خدا]] را بر تن می‌‌نماید و [[شمشیر]] [[ذوالفقار]] را به کمر بسته و از نیام می‌‌کشد و بر دوش می‌‌نهد و تا هشت ماه پیاپی [[جنگ و کشتار]] خواهد نمود..."<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۳۶.</ref>.
 
در روایتی [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از [[جنگی]] تمام عیار میان [[اعراب]] و [[یهود]] در [[فلسطین]] خبر می‌‌دهد. [[جنگی]] که در دریا گسترش می‌‌یابد و [[یهود]] نابود می‌‌شوند و مانند گوسفند سرشان بریده خواهد شد. در [[حدیثی]] چنین می‌‌فرماید: "در [[مکه]] میان حج‌گذاران در [[منی]] [[جنگی]] رخ خواهد داد و کشتاری میان آنان صورت می‌‌گیرد که آن گردنه پر از [[خون]] خواهد شد و در آن لحظه [[حضرت مهدی]] {{ع}} صورت بر دیوار کعبه نهاده و [[اشک]] می‌‌ریزد، [[مردم]] نهایتاً به سوی او می‌‌روند و از او خواهش می‌‌کنند که با ایشان [[بیعت]] کنند..."<ref>البرهان، ص۱۴۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۰۸.</ref>
 
== پرسش مستقیم ==
{{پرسش وابسته}}
{{پرسش وابسته}}
* [[آیا پیش از ظهور امام مهدی در جهان جنگی رخ می‌دهد؟ (پرسش)]]
* [[آیا پیش از ظهور امام مهدی در جهان جنگی رخ می‌دهد؟ (پرسش)]]
خط ۵۱: خط ۵۶:
{{قدرت}}
{{قدرت}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:جهاد]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۳

این مدخل زیرشاخهٔ بحث جنگ است. جنگ از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جنگ در قرآن - جنگ در فقه سیاسی - جنگ در معارف و سیره نبوی - جنگ در معارف و سیره علوی - جنگ در معارف مهدویت - تأخیر انداختن جنگ - پرسش مرتبط ندارد

در آخرالزمان جنگ‌های فراوانی میان دو دسته باطل و یا حق و باطل روی خواهد داد و هنگام ظهور اوج این درگیری‌ها خواهد بود.

معناشناسی

جنگ به معنای پیکار، کارزار و ستیزه[۱]، در اصطلاح به معنای تبدیل شدن کشمکش دایمی بین کشورها به ستیزه‌ای خشونت بار و خونین[۲] است. مقصود از جنگ، مطلق پیکار و درگیری خشونت‌بار بین دو گروه است و چنانچه یکی از این دو گروه، خداپرست و هدفش مقدّس باشد، پیکارش جهاد است[۳].

جنگ در آخرالزمان

آخرالزمان معرکه درگیری‌های فراوان است. در پیش‌بینی‌های اسلامی و غیر آن، وقوع جنگ‌های مختلف در آخرالزمان وجود دارد. در منابع روایی شیعه به جنگ‌هایی قبل از ظهور و جنگ‌هایی پس از آن اشاره شده است. جنگ‌هایی که گاه میان دو دسته باطل و گاه میان حق و باطل است. در آستانه ظهور اوج درگیری این جنگ‌هاست و در احادیث خبر از کشتاری آمده است که دو سوم مردم در آن یا کشته می‌‌شوند یا به علتی خواهند مرد.

رسول خدا (ص) در حدیثی فرمود: "در کنار رود دجله و کنار نخل‌های فراوانی که در حاشیه آن است... جنگی سخت میان مردم بصره و گروه بنی‌قنطورا در خواهد گرفت که کشته‌شدگان در این جنگ شهید محسوب خواهند شد. در حدیث دیگری می‌‌فرماید جنگ سختی میان بنی‌قنطورا و مردمانی از نژاد غیرعرب واقع می‌‌شود که احدی از بنی‌قنطورا باقی نخواهد ماند"[۴]. محمد بن حنفیه می‌‌فرماید: "... گروهی با پرچم‌های سیاه و کلاه سیاه و پیراهن‌های سفید علیه بنی‌العباس قیام می‌‌کنند و پیشاپیش آن شعیب بن صالح است که به سوی سفیانی حرکت می‌‌کند و با او جنگ خواهد نمود..."[۵].

امام صادق (ع) فرمود: "در شام (سه گروه با) سه پرچم قیام نموده، پرچم‌های حسینی، اموی و قیس. در آن زمان سفیانی نیز به پا می‌‌خیزد و با آنان جنگ نموده و مانند مزرعه‌ای آنان را درو می‌‌کند و آنان را به گونه‌ای بی‌نظیر شکست می‌‌دهد"[۶]. ارطاة روایت می‌‌کند که حضرت مهدی (ع) اولین پرچم جنگ را به گروهی می‌‌دهد و آنان را به جنگ ترک می‌‌فرستد و آن لشکر، ترک‌ها را شکست می‌‌دهند و غنیمت و اسرای زیادی از آنان می‌‌گیرد و سپس به سوی شام می‌‌روند و آنجا را نیز فتح می‌‌کنند...[۷]. در برخی روایات از جنگ میان ترک‌ها و مسلمانان حکایت می‌‌کند که مسلمانان را یارای مقابله با آنان نیست. سپس لشکر ترک‌ها بر اثر وبا یا تگرگ خواهند مرد.

امام رضا (ع) در حدیثی فرمود: "... زمانی که حضرت قائم (ع) قیام نماید، (در ابتدا از شدت جنگ و نبرد با دشمنان) فقط خون و عرق است (که از پیشانی خود پاک خواهند کرد)"[۸].

امام صادق (ع) در ضمن حدیثی فرمود: "زمانی که حضرت قائم (ع) قیام نماید، عمامه و زره رسول خدا را بر تن می‌‌نماید و شمشیر ذوالفقار را به کمر بسته و از نیام می‌‌کشد و بر دوش می‌‌نهد و تا هشت ماه پیاپی جنگ و کشتار خواهد نمود..."[۹].

در روایتی امیرالمؤمنین (ع) از جنگی تمام عیار میان اعراب و یهود در فلسطین خبر می‌‌دهد. جنگی که در دریا گسترش می‌‌یابد و یهود نابود می‌‌شوند و مانند گوسفند سرشان بریده خواهد شد. در حدیثی چنین می‌‌فرماید: "در مکه میان حج‌گذاران در منی جنگی رخ خواهد داد و کشتاری میان آنان صورت می‌‌گیرد که آن گردنه پر از خون خواهد شد و در آن لحظه حضرت مهدی (ع) صورت بر دیوار کعبه نهاده و اشک می‌‌ریزد، مردم نهایتاً به سوی او می‌‌روند و از او خواهش می‌‌کنند که با ایشان بیعت کنند..."[۱۰].[۱۱]

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

  1. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان

پانویس

  1. ↑ لغت‌نامه دهخدا، ج ۵، ص ۶۹۱۸ «جنگ».
  2. ↑ فرهنگ علوم سیاسی، مرکز اطّلاعات و مدارک علمی ایران، ص ۴۵۵.
  3. ↑ فرهنگ قرآن، واژه «جنگ».
  4. ↑ ملاحم، ص۹۱ و ۱۷۰.
  5. ↑ ملاحم، ص۵۲.
  6. ↑ نوائب الدهور، ج۳، ص۳۲.
  7. ↑ ملاحم، ص۷۲.
  8. ↑ غیبت نعمانی، ص۲۸۵.
  9. ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۳۶.
  10. ↑ البرهان، ص۱۴۳.
  11. ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۰۸.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=جنگ_در_معارف_مهدویت&oldid=1321749»