آیه خیر البریة: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{آیات امامت}}' به '')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = آیات امامت امام علی
| موضوع مرتبط = آیات امامت امام علی
| عنوان مدخل  = آیه خیر البریة
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[آیه خیر البریة در قرآن]] - [[آیه خیر البریة در حدیث]] - [[آیه خیر البریة در کلام اسلامی]] - [[آیه خیر البریة در گفتگوهای بین‌المذاهب]]
| مداخل مرتبط = [[آیه خیر البریة در تفسیر و علوم قرآنی]] - [[آیه خیر البریة در کلام اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = آیه خیر البریة (پرسش)
| پرسش مرتبط  =
}}
{{جعبه اطلاعات آیات نامدار
| نام آیه = آیه خیر البریة
| نام تصویر = آیه ۷ سوره بینه.jpg
| توضیح تصویر =
| متن آیه = 
| معنی آیه = بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند
| شماره آیه = ۷
| نام سوره = بینه
| شماره جزء = ۳۰
| نام‌های دیگر =
| شأن نزول = نزول آیه در شأن علی بن ابی‌طالب{{ع}}
| مصداق آیه = امیرالمؤمنین{{ع}}
| دلالت آیه = {{فهرست جعبه|بیان مقام والای حضرت علی{{ع}}}}
| نتایج آیه =
}}
}}


متن آیه: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ }}<ref> بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند؛ سوره بینه، آیه: ۷.</ref>.'''
متن آیه: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}}<ref>بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند؛ سوره بینه، آیه ۷.</ref>.


==مقدمه==
== مقدمه ==
*این [[آیه]] در [[شأن]] [[حضرت علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} نازل شده است. از [[جابر بن عبدالله انصاری]] [[نقل]] کرده‌اند که گفته است: روزی با [[پیامبر]]{{صل}} کنار [[کعبه]] نشسته بودیم که [[علی]]{{ع}} پیش ما آمد. چون چشم [[پیامبر]]{{صل}} به وی افتاد، فرمود: "برادرم آمد!" آن گاه رو به سوی [[کعبه]] کرد و فرمود: "به خدای این خانه [[سوگند]] که این مرد پیش از همه شما به [[خدا]] [[ایمان]] آورده و بیش از همه شما [[خدا]] را [[فرمان]] بُرده است و از همه شما به [[پیمان الهی]] وفادارتر است و بیش از شما به [[حکم خدا]] [[داوری]] کرده است و در تقسیم [[بیت المال]] دادگرتر است و در [[رفتار]] با رعیت بهتر است و مقامش والاتر است". در این هنگام بود که آیه‌ {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ...}} نازل شد و از آن پس هر گاه [[علی]] می‌آمد، [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} می‌گفتند: "[[بهترین آفریده خدا]] پس از [[پیامبر]] آمد!"<ref>شواهد التنزیل‌، ۲/ ۴۶۷؛ نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه‌، ۲۷/ ۲۱۰.</ref>. روایاتی فراوان از [[شیعه]] و [[سنی]] [[نقل]] است که بنابر آنها مراد از "هُم خیر البریه" [[علی]]{{ع}} و [[پیروان]] او است<ref>تفسیر نمونه‌، ۲۷/ ۲۱۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 48.</ref>.
این [[آیه]] در [[شأن]] [[حضرت علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} نازل شده است. از [[جابر بن عبدالله انصاری]] [[نقل]] کرده‌اند که گفته است: روزی با [[پیامبر]] {{صل}} کنار [[کعبه]] نشسته بودیم که [[علی]] {{ع}} پیش ما آمد. چون چشم [[پیامبر]] {{صل}} به وی افتاد، فرمود: "برادرم آمد!" آن گاه رو به سوی [[کعبه]] کرد و فرمود: "به خدای این خانه [[سوگند]] که این مرد پیش از همه شما به [[خدا]] [[ایمان]] آورده و بیش از همه شما [[خدا]] را [[فرمان]] بُرده است و از همه شما به [[پیمان الهی]] وفادارتر است و بیش از شما به [[حکم خدا]] [[داوری]] کرده است و در تقسیم [[بیت المال]] دادگرتر است و در [[رفتار]] با رعیت بهتر است و مقامش والاتر است". در این هنگام بود که آیه‌ {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ...}} نازل شد و از آن پس هر گاه [[علی]] می‌آمد، [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} می‌گفتند: "بهترین آفریده خدا پس از [[پیامبر]] آمد!"<ref>شواهد التنزیل‌، ۲/ ۴۶۷؛ نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه‌، ۲۷/ ۲۱۰.</ref>. روایاتی فراوان از [[شیعه]] و [[سنی]] [[نقل]] است که بنابر آنها مراد از "هُم خیر البریه" [[علی]] {{ع}} و [[پیروان]] او است<ref>تفسیر نمونه‌، ۲۷/ ۲۱۰.</ref>.
* [[مقاتل بن سلیمان]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] کرده است که این [[آیه]] در [[شأن امام علی]]{{ع}} و [[اهل بیت]]{{ع}} او نازل شده است<ref>مجمع البیان‌، ۱۰/ ۵۲۴.</ref>. در روایتی از [[ابوبرزه]] [[نقل]] است که چون [[پیامبر اسلام]]{{صل}} این [[آیه]] را قرائت کرد، فرمود: "[[یا علی]]! آنان، تو و شیعیانت هستید و [[وعده]] من و شما، [[حوض کوثر]]!"<ref>شواهد التنزیل‌، ۲/ ۴۶۱.</ref> با بررسی این [[آیه]] و احادیثی که آن را [[تفسیر]] کرده‌اند، بر می‌آید که [[خداوند]] و [[پیامبر]] گرامی‌اش{{صل}}، شایسته‌ترین کس به [[خلافت]] را معرفی کرده‌اند تا [[امامت]] و [[هدایت]] [[امت]] به دست شایستگان افتد و [[مسلمانان]] از [[گمراهی]] و حیرانی در [[امان]] مانند. نیز از این [[روایات]] می‌توان فهمید که اصطلاح "[[شیعه]]" در [[عصر پیامبر]]{{صل}} و به دست ایشان پدید آمده و میان [[مسلمانان]] رواج یافته است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 49.</ref>.
 
[[مقاتل بن سلیمان]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] کرده است که این [[آیه]] در شأن [[امام علی]] {{ع}} و [[اهل بیت]] {{ع}} او نازل شده است<ref>مجمع البیان‌، ۱۰/ ۵۲۴.</ref>. در روایتی از [[ابوبرزه]] [[نقل]] است که چون [[پیامبر اسلام]] {{صل}} این [[آیه]] را قرائت کرد، فرمود: "[[یا علی]]! آنان، تو و شیعیانت هستید و [[وعده]] من و شما، [[حوض کوثر]]!"<ref>شواهد التنزیل‌، ۲/ ۴۶۱.</ref> با بررسی این [[آیه]] و احادیثی که آن را [[تفسیر]] کرده‌اند، بر می‌آید که [[خداوند]] و [[پیامبر]] گرامی‌اش {{صل}}، شایسته‌ترین کس به [[خلافت]] را معرفی کرده‌اند تا [[امامت]] و [[هدایت]] [[امت]] به دست شایستگان افتد و [[مسلمانان]] از [[گمراهی]] و حیرانی در [[امان]] مانند. نیز از این [[روایات]] می‌توان فهمید که اصطلاح "[[شیعه]]" در عصر پیامبر {{صل}} و به دست ایشان پدید آمده و میان [[مسلمانان]] رواج یافته است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۴۸ ـ ۴۹.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']]
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
==شأن نزول==
{{اصلی|شأن نزول آیه خیر البریة}}


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۲۷: خط ۳۷:


{{فضائل امام علی}}
{{فضائل امام علی}}
[[رده:آیات اعتقادی قرآن]]
[[رده:آیات اعتقادی قرآن]]
[[رده:آیات نامدار]]
[[رده:آیات نامدار]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:آیات امامت]]
[[رده:فضائل امام علی]]
[[رده:فضائل امام علی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶

آیه خیر البریة
ترجمه آیه
بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند
مشخصات آیه
بخشی ازآیهٔ ۷ سورهٔ بینه از جزء ۳۰ قرآن کریم
محتوای آیه
شأن نزول آیهنزول آیه در شأن علی بن ابی‌طالب(ع)
مصادیق برای آیهامیرالمؤمنین(ع)
دلالت آیه
  • بیان مقام والای حضرت علی(ع)

متن آیه: ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ[۱].

مقدمه

این آیه در شأن حضرت علی بن ابی‌طالب (ع) نازل شده است. از جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده‌اند که گفته است: روزی با پیامبر (ص) کنار کعبه نشسته بودیم که علی (ع) پیش ما آمد. چون چشم پیامبر (ص) به وی افتاد، فرمود: "برادرم آمد!" آن گاه رو به سوی کعبه کرد و فرمود: "به خدای این خانه سوگند که این مرد پیش از همه شما به خدا ایمان آورده و بیش از همه شما خدا را فرمان بُرده است و از همه شما به پیمان الهی وفادارتر است و بیش از شما به حکم خدا داوری کرده است و در تقسیم بیت المال دادگرتر است و در رفتار با رعیت بهتر است و مقامش والاتر است". در این هنگام بود که آیه‌ ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ... نازل شد و از آن پس هر گاه علی می‌آمد، اصحاب پیامبر (ص) می‌گفتند: "بهترین آفریده خدا پس از پیامبر آمد!"[۲]. روایاتی فراوان از شیعه و سنی نقل است که بنابر آنها مراد از "هُم خیر البریه" علی (ع) و پیروان او است[۳].

مقاتل بن سلیمان از ابن عباس روایت کرده است که این آیه در شأن امام علی (ع) و اهل بیت (ع) او نازل شده است[۴]. در روایتی از ابوبرزه نقل است که چون پیامبر اسلام (ص) این آیه را قرائت کرد، فرمود: "یا علی! آنان، تو و شیعیانت هستید و وعده من و شما، حوض کوثر!"[۵] با بررسی این آیه و احادیثی که آن را تفسیر کرده‌اند، بر می‌آید که خداوند و پیامبر گرامی‌اش (ص)، شایسته‌ترین کس به خلافت را معرفی کرده‌اند تا امامت و هدایت امت به دست شایستگان افتد و مسلمانان از گمراهی و حیرانی در امان مانند. نیز از این روایات می‌توان فهمید که اصطلاح "شیعه" در عصر پیامبر (ص) و به دست ایشان پدید آمده و میان مسلمانان رواج یافته است[۶].

منابع

پانویس

  1. بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند؛ سوره بینه، آیه ۷.
  2. شواهد التنزیل‌، ۲/ ۴۶۷؛ نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه‌، ۲۷/ ۲۱۰.
  3. تفسیر نمونه‌، ۲۷/ ۲۱۰.
  4. مجمع البیان‌، ۱۰/ ۵۲۴.
  5. شواهد التنزیل‌، ۲/ ۴۶۱.
  6. فرهنگ شیعه، ص۴۸ ـ ۴۹.