اسماعیلیه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}' به '')
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
آنان در [[اسلام]]، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} را [[ناطق]]، [[حضرت على]] {{ع}} را اساس، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} و پس از ایشان، [[اسماعیل]] را [[ائمه]] هفتگانه دانسته‌اند. [[محمد بن اسماعیل]] را [[قائم]] و خلفاى فاطمى را جزو [[امامان]] دور [[قائم]] مى‌دانند و مى‌گویند هر [[امام]] را دوازده [[حجت]] باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى [[زمین]]، [[مأموریت]] [[دعوت]] و سرپرستى [[شیعه]] را به عهده دارند. اسماعیلیه [[علم]] و [[اعتقاد]] را غایت وجود [[بشر]] مى‌دانند و به [[بهشت]] و [[دوزخ]] جسمانى قائل نیستند و [[بهشت]] را، [[نفس]] [[انسان کامل]] و [[دوزخ]] را [[نفس]] [[انسان]] [[جاهل]] و دور از [[خدا]] [[تأویل]] مى‌کنند <ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۳.</ref>
آنان در [[اسلام]]، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} را [[ناطق]]، [[حضرت على]] {{ع}} را اساس، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} و پس از ایشان، [[اسماعیل]] را [[ائمه]] هفتگانه دانسته‌اند. [[محمد بن اسماعیل]] را [[قائم]] و خلفاى فاطمى را جزو [[امامان]] دور [[قائم]] مى‌دانند و مى‌گویند هر [[امام]] را دوازده [[حجت]] باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى [[زمین]]، [[مأموریت]] [[دعوت]] و سرپرستى [[شیعه]] را به عهده دارند. اسماعیلیه [[علم]] و [[اعتقاد]] را غایت وجود [[بشر]] مى‌دانند و به [[بهشت]] و [[دوزخ]] جسمانى قائل نیستند و [[بهشت]] را، [[نفس]] [[انسان کامل]] و [[دوزخ]] را [[نفس]] [[انسان]] [[جاهل]] و دور از [[خدا]] [[تأویل]] مى‌کنند <ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۳.</ref>


== جستارهای وابسته ==
 
{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}


== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۴

مقدمه

همان اسماعیلیان، سبعیه، هفت‌امامى‌ها، باطنیان و فدائیان هستند. فرقه‌اى از شیعه هستند که سلسله ائمه را به اسماعیل -فرزند بزرگ‌تر امام جعفر صادق (ع)- ختم مى‌کنند و اسماعیل را امام هفتم مى‌دانند. اسماعیل، پنج سال پیش از وفات پدر، در مدینه درگذشت و در بقیع دفن شد. با این‌که گروهى شاهد مرگ او بودند، طرفداران او ادعا کردند که وى تا پنج سال پس از فوت پدر زندگى کرد و او را در بازار بصره مشاهده کردند و آن‌جا، مردى مفلوج را با مسّ‌ دست، شفا داد.

آنان در اسلام، حضرت رسول (ص) را ناطق، حضرت على (ع) را اساس، امام حسن و امام حسین و امام سجاد و امام باقر و امام صادق (ع) و پس از ایشان، اسماعیل را ائمه هفتگانه دانسته‌اند. محمد بن اسماعیل را قائم و خلفاى فاطمى را جزو امامان دور قائم مى‌دانند و مى‌گویند هر امام را دوازده حجت باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى زمین، مأموریت دعوت و سرپرستى شیعه را به عهده دارند. اسماعیلیه علم و اعتقاد را غایت وجود بشر مى‌دانند و به بهشت و دوزخ جسمانى قائل نیستند و بهشت را، نفس انسان کامل و دوزخ را نفس انسان جاهل و دور از خدا تأویل مى‌کنند [۱].[۲]


پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۳.