علم الیقین معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==چیستی علم الیقین و برخورداری امام از آن== | ==چیستی علم الیقین و برخورداری امام از آن== | ||
*یقین عبارت است از علم صد در صدی که به هیچ وجه شک و تردیدی در آن رخنه نداشته باشد.<ref>ر.ک. شاکر، | *یقین عبارت است از علم صد در صدی که به هیچ وجه شک و تردیدی در آن رخنه نداشته باشد.<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن و روایات (پایان‌نامه)|منابع علم امامان در قرآن و روایات]]، ص ۳۰</ref> علم الیقین عبارت است از علم به چیزی غایب از چشم و دل بر اساس دلایل عقلی و نظری، مانند علم به وجود آتش به واسطه دیدن دود.<ref>ر.ک. [[سید مرتضی حسینی شاهرودی|حسینی شاهرودی، سید مرتضی]]، آشنایی با عرفان اسلامی، ص ۴۶</ref> و عین الیقین عبارت است از دیدن آتش بدون واسطه و حق الیقین عبارت است از افتادن در آتش و سوختن در آن؛ یا مانند علم به مرگ که علم الیقین است، مشاهده مرگ و ملایکه آن، که عین الیقین و چشیدن مرگ که حق الیقین است.<ref>ر.ک. [[سید مرتضی حسینی شاهرودی|حسینی شاهرودی، سید مرتضی]]، آشنایی با عرفان اسلامی، ص ۴۶</ref> یکی از اوصافی که در قرآن کریم برای [[امامان]] {{عم}} شده است یقین است: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}﴾}}<ref>سورۀ سجده، آیۀ ۲۴</ref> و برخی از موضوعات مانند رؤیت ملکوت آسمانها و زمین مقدمۀ حصول مقام یقین قرار گرفته است.<ref>ر.ک. [[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی، سید محمد حسین]]، [[امام‌شناسی ۳ (کتاب)|امام شناسی]]، ص ۲</ref> به تعبیری دیگر مقصود از رؤیت، مشاهدهٔ عاملان و کارگزان الهی در آسمانها و زمین و دیدن حقیقت زمین و آسمان و ساکنان پیدا و پنهان آن می‌باشد و ثمرهٔ رؤیت ملکوت در آیهٔ قرآن یقین تعریف شده است.<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن و روایات (پایان‌نامه)|منابع علم امامان در قرآن و روایات]]، ص ۳۰</ref> باید دانست [[علم لدنی]] که [[امامان]] {{عم}} از آن برخوردار هستند، یقین تام می‌آورد که انسان نمی‌تواند چیز دیگری اراده کند و یکی از استلزاماتش عصمت است.<ref>ر.ک. [[مهدی رستم‌نژاد|رستم‌نژاد، مهدی]]، سخنرانی با موضوع: یکی از استلزامات علم لدنی عصمت است، خبرگزاری ابنا</ref> بنابراین امام به آن معنایی که قرآن آنرا استعمال میکند، کسی است که حجاب از پیش رویش برداشته شده و با مشاهده ملکوت آسمانها و زمین به باطن امور آگاه است، یعنی به اذن خداوند از علم غیب آگاه می‌شود.<ref>ر.ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی انوار طاها</ref> | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[ | * [[پرونده:899550304.jpg|22px]] [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، '''[[منابع علم امام در قرآن و روایات (پایان‌نامه)|منابع علم امامان در قرآن و روایات]]'''؛ | ||
* [[پرونده:000070.jpg|22px]] [[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی، سید محمد حسین]]، [[امام‌شناسی ۳ (کتاب)|امام شناسی]]؛ | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۳
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث علم معصوم است. "علم الیقین معصوم" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
چیستی علم الیقین و برخورداری امام از آن
- یقین عبارت است از علم صد در صدی که به هیچ وجه شک و تردیدی در آن رخنه نداشته باشد.[۱] علم الیقین عبارت است از علم به چیزی غایب از چشم و دل بر اساس دلایل عقلی و نظری، مانند علم به وجود آتش به واسطه دیدن دود.[۲] و عین الیقین عبارت است از دیدن آتش بدون واسطه و حق الیقین عبارت است از افتادن در آتش و سوختن در آن؛ یا مانند علم به مرگ که علم الیقین است، مشاهده مرگ و ملایکه آن، که عین الیقین و چشیدن مرگ که حق الیقین است.[۳] یکی از اوصافی که در قرآن کریم برای امامان (ع) شده است یقین است: ﴿﴿وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ﴾﴾[۴] و برخی از موضوعات مانند رؤیت ملکوت آسمانها و زمین مقدمۀ حصول مقام یقین قرار گرفته است.[۵] به تعبیری دیگر مقصود از رؤیت، مشاهدهٔ عاملان و کارگزان الهی در آسمانها و زمین و دیدن حقیقت زمین و آسمان و ساکنان پیدا و پنهان آن می‌باشد و ثمرهٔ رؤیت ملکوت در آیهٔ قرآن یقین تعریف شده است.[۶] باید دانست علم لدنی که امامان (ع) از آن برخوردار هستند، یقین تام می‌آورد که انسان نمی‌تواند چیز دیگری اراده کند و یکی از استلزاماتش عصمت است.[۷] بنابراین امام به آن معنایی که قرآن آنرا استعمال میکند، کسی است که حجاب از پیش رویش برداشته شده و با مشاهده ملکوت آسمانها و زمین به باطن امور آگاه است، یعنی به اذن خداوند از علم غیب آگاه می‌شود.[۸]
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منبع‌شناسی جامع علم معصوم
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امامان در قرآن و روایات، ص ۳۰
- ↑ ر.ک. حسینی شاهرودی، سید مرتضی، آشنایی با عرفان اسلامی، ص ۴۶
- ↑ ر.ک. حسینی شاهرودی، سید مرتضی، آشنایی با عرفان اسلامی، ص ۴۶
- ↑ سورۀ سجده، آیۀ ۲۴
- ↑ ر.ک. حسینی طهرانی، سید محمد حسین، امام شناسی، ص ۲
- ↑ ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امامان در قرآن و روایات، ص ۳۰
- ↑ ر.ک. رستم‌نژاد، مهدی، سخنرانی با موضوع: یکی از استلزامات علم لدنی عصمت است، خبرگزاری ابنا
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی انوار طاها