ربیع بن زیاد حارثی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[ربیع]] با وجود [[تواضع]] و [[فروتنی]]، مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود لذا [[ابوموسی اشعری]] در سال ۱۷ [[هجری]] در زمان [[حکومت]] [[عمر بن خطاب]] او را به [[سرپرستی]] لشکری به مناذر<ref>مناذر، از بلاد عربی و پایتخت آن شهر «حیره» محل سکونت قبیله «بنو لحم» بوده است</ref> فرستاد و او آنجا را [[فتح]] کرد و برادرش [[مهاجر بن زیاد]] در آن [[جنگ]] کشته شد. بعد از استقرار [[حکومت معاویه]]، وی به استانداری سیستان [[منصوب]] شد در آنجا هم بر مغول‌ها و افغانستان غالب شد و آنجا را فتح نمود. وقتی [[مغیره]] از [[دنیا]] رفت و [[زیاد]] [[حاکم کوفه]] و بصره گردید، [[ربیع]] از سیستان معزول و به استانداری [[خراسان]] [[منصوب]] گردید<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.</ref>. | [[ربیع]] با وجود [[تواضع]] و [[فروتنی]]، مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود لذا [[ابوموسی اشعری]] در سال ۱۷ [[هجری]] در زمان [[حکومت]] [[عمر بن خطاب]] او را به [[سرپرستی]] لشکری به مناذر<ref>مناذر، از بلاد عربی و پایتخت آن شهر «حیره» محل سکونت قبیله «بنو لحم» بوده است</ref> فرستاد و او آنجا را [[فتح]] کرد و برادرش [[مهاجر بن زیاد]] در آن [[جنگ]] کشته شد. بعد از استقرار [[حکومت معاویه]]، وی به استانداری سیستان [[منصوب]] شد در آنجا هم بر مغول‌ها و افغانستان غالب شد و آنجا را فتح نمود. وقتی [[مغیره]] از [[دنیا]] رفت و [[زیاد]] [[حاکم کوفه]] و بصره گردید، [[ربیع]] از سیستان معزول و به استانداری [[خراسان]] [[منصوب]] گردید<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.</ref>. | ||
او نزد [[عمر]] [[نفوذ]] کلمه داشت و توجه او را به سوی خود جلب کرد. [[ربیع]] با اینکه دارای [[قدرت]] و [[شوکت]] بود، اما مردی با گذشت بود. روزی شخصی نزد او آمد و گفت: ای [[ابو عبدالرحمان]]، فلانی [[غیبت]] تو را می‌کرد و در آرزوی نابودی تو بود! [[ربیع]] در پاسخ گفت: | او نزد [[عمر]] [[نفوذ]] کلمه داشت و توجه او را به سوی خود جلب کرد. [[ربیع]] با اینکه دارای [[قدرت]] و [[شوکت]] بود، اما مردی با گذشت بود. روزی شخصی نزد او آمد و گفت: ای [[ابو عبدالرحمان]]، فلانی [[غیبت]] تو را می‌کرد و در آرزوی نابودی تو بود! [[ربیع]] در پاسخ گفت: «به [[خدا]] [[سوگند]]، [[کینه]] و [[دشمنی]] کسی را دارم که به او [[دستور]] داده [[غیبت]] مرا بکند». مرد گفت: چه کسی به او گفته است؟ [[ربیع]] گفت: [[شیطان]] که [[دشمن]] خداست او را فریفته تا [[گناه]] و [[نافرمانی خدا]] کند و خواسته من هم همین است که بر [[شیطان]] [[خشم]] گیرم و او را مکافات نمایم. | ||
[[ربیع]] در پایان گفت: | [[ربیع]] در پایان گفت: «به [[خدا]] قسم چیزی که او ([[شیطان]]) [[دوست]] دارد به او نمی‌دهم، [[خداوند]] ما و او را بیامرزد»<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۱۰، ص۱۵۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۱۷-۵۱۸.</ref> | ||
== [[ربیع]] و [[نفوذ]] در [[مدیریت]] [[خلیفه دوم]] == | == [[ربیع]] و [[نفوذ]] در [[مدیریت]] [[خلیفه دوم]] == | ||
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. ربیع بن زیاد حارثی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ربیع بن زیاد حارثی در تاریخ اسلامی - ربیع بن زیاد حارثی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| ربیع بن زیاد حارثی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از بصره | |
| نام کامل | ربیع بن زیاد حارثی |
| جنسیت | مرد |
| کنیه | ابو عبدالرحمان |
| از قبیله | مذحج |
| برادر | |
| محل زندگی | بصره |
| درگذشت | ۵۱ هجری، خراسان |
| از اصحاب | |
| فعالیت‌های او | |
مقدمه
ربیع فرزند زیاد[۱] از طایفه بنی حارث بن عب و کنیه‌اش ابو عبدالرحمان برادر عاصم بن زیاد است. او بصری و از جمله کسانی است که پیامبر خدا (ع) درک نمود[۲] و در زمره یاران صدیق و ارادتمندان مخلص امیرالمؤمنین (ع) گردید. ربیع با وجود تواضع و فروتنی، مردی شجاع و دلاور بود لذا ابوموسی اشعری در سال ۱۷ هجری در زمان حکومت عمر بن خطاب او را به سرپرستی لشکری به مناذر[۳] فرستاد و او آنجا را فتح کرد و برادرش مهاجر بن زیاد در آن جنگ کشته شد. بعد از استقرار حکومت معاویه، وی به استانداری سیستان منصوب شد در آنجا هم بر مغول‌ها و افغانستان غالب شد و آنجا را فتح نمود. وقتی مغیره از دنیا رفت و زیاد حاکم کوفه و بصره گردید، ربیع از سیستان معزول و به استانداری خراسان منصوب گردید[۴].
او نزد عمر نفوذ کلمه داشت و توجه او را به سوی خود جلب کرد. ربیع با اینکه دارای قدرت و شوکت بود، اما مردی با گذشت بود. روزی شخصی نزد او آمد و گفت: ای ابو عبدالرحمان، فلانی غیبت تو را می‌کرد و در آرزوی نابودی تو بود! ربیع در پاسخ گفت: «به خدا سوگند، کینه و دشمنی کسی را دارم که به او دستور داده غیبت مرا بکند». مرد گفت: چه کسی به او گفته است؟ ربیع گفت: شیطان که دشمن خداست او را فریفته تا گناه و نافرمانی خدا کند و خواسته من هم همین است که بر شیطان خشم گیرم و او را مکافات نمایم. ربیع در پایان گفت: «به خدا قسم چیزی که او (شیطان) دوست دارد به او نمی‌دهم، خداوند ما و او را بیامرزد»[۵].[۶]
ربیع و نفوذ در مدیریت خلیفه دوم
آوردن خراج نزد خلیفه و مشورت با امام علی (ع)
عیادت امیرمؤمنان (ع) از ربیع
ربیع و تقاضای مرگ
جستارهای وابسته
- عاصم بن زیاد حارثی (برادر)
- مهاجر بن زیاد حارثی (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ ربیع بن زیاد غیر از خواجه ربیع است که شرح آن در صفحات قبل گذشت.
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.
- ↑ مناذر، از بلاد عربی و پایتخت آن شهر «حیره» محل سکونت قبیله «بنو لحم» بوده است
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۰، ص۱۵۸.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۱۷-۵۱۸.