سلفی‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
'''سلفیت''' و | '''سلفیت''' و سلفی‌گری به معنای بازگشت به [[افکار]] و [[رفتار]] و روش پیشینیان است. گروه‌هایی از [[وهابیّون]] خود را [[سلفی]] می‌دانند و معتقدند که بهترین دوره و بهترین [[شیوه]]، [[عصر پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[دوران نزول وحی]] و عمل به [[سنّت پیامبر]] خداست. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به | [[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به [[زمان نزول وحی]] و [[عصر پیامبر]] نزدیک‌تر است [[انتخاب]] کرده‌اند و در [[فهم دین]] و [[شریعت]]، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ [[اسلام]] می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از [[سلفیه]] بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، [[تاریخی]]، [[اعتقادی]] مورد بحث قرار داده‌اند.<ref>دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»</ref> این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن [[باطن]] آن نوعی [[تعطیل‌کردن عقل]] و [[جمود بر بعضی ظواهر]] و [[مخالفت]] با [[اجتهاد]] و پذیرش هرچیزی است که در [[احادیث]] آمده است. [[ابن تیمیّه]] از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به [[افکار عمومی]] [[مسلمانان]] و بخصوص [[شیعه]] [[حمله]] می‌کنند و بنیانگذار [[وهابیت]] جدید ([[محمّد بن عبد الوهّاب]]) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در [[تفکرات]] [[دینی]] و پیراستن [[باورها]] از [[خرافات]] و بازگشت به [[اسلام راستین]] و [[اصول‌گرایی]] مطرح می‌شود. این نگرش در [[جوامع]] [[شیعی]] و [[اهل سنت]] پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از [[جوانان]] با انگیزه‌های دینی بر محور چنین اندیشه‌های [[اجتماعی]] [[سیاسی]] از رهاوردهای [[سلفی‌گری]] نوین است. (...) هرچند [[افکار]] و اندیشه‌های برخی از اینان جای [[نقد]] فراوان دارد، لکن [[تفکّر]] نوین اینان موجی از [[اسلام‌گرایی]] در [[نسل]] معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع [[شیعی]]، [[نهضت]] بازگشت به خویشتن و [[اسلام ناب]] و تکیه بر اصول و [[آرمان‌های دین]]، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با [[تفکر]] سلفی‌گری که در حال حاضر در [[جهان اسلام]] مطرح است، تفاوت دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۵
سلفی‌گری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سلفی‌گری در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردسلفیت و سلفی‌گری به معنای بازگشت به افکار و رفتار و روش پیشینیان است. گروه‌هایی از وهابیّون خود را سلفی می‌دانند و معتقدند که بهترین دوره و بهترین شیوه، عصر پیامبر اکرم(ص) و دوران نزول وحی و عمل به سنّت پیامبر خداست.
مقدمه
وهابیان مدّعی‌اند که روش گذشتۀ امت اسلامی را که به زمان نزول وحی و عصر پیامبر نزدیک‌تر است انتخاب کرده‌اند و در فهم دین و شریعت، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ اسلام می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از سلفیه بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، تاریخی، اعتقادی مورد بحث قرار داده‌اند.[۱] این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن باطن آن نوعی تعطیل‌کردن عقل و جمود بر بعضی ظواهر و مخالفت با اجتهاد و پذیرش هرچیزی است که در احادیث آمده است. ابن تیمیّه از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به افکار عمومی مسلمانان و بخصوص شیعه حمله می‌کنند و بنیانگذار وهابیت جدید (محمّد بن عبد الوهّاب) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در تفکرات دینی و پیراستن باورها از خرافات و بازگشت به اسلام راستین و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در جوامع شیعی و اهل سنت پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از جوانان با انگیزه‌های دینی بر محور چنین اندیشه‌های اجتماعی سیاسی از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند افکار و اندیشه‌های برخی از اینان جای نقد فراوان دارد، لکن تفکّر نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در نسل معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع شیعی، نهضت بازگشت به خویشتن و اسلام ناب و تکیه بر اصول و آرمان‌های دین، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با تفکر سلفی‌گری که در حال حاضر در جهان اسلام مطرح است، تفاوت دارد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۱۴.