آزادی مسکن در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (جایگزینی متن - '<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">' به '<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[آزادی مسکن در قرآن]] - [[آزادی مسکن در حدیث]] - [[آزادی مسکن در فقه اسلامی]] - [[آزادی مسکن در فقه سیاسی]]</div> | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[آزادی مسکن در قرآن]] - [[آزادی مسکن در حدیث]] - [[آزادی مسکن در فقه اسلامی]] - [[آزادی مسکن در فقه سیاسی]]</div> | ||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[آزادی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۱
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث آزادی مسکن است. "آزادی مسکن" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
آزادی مسکن یکی از آزادی‌های فردی است. به موجب آن، آدمی حق دارد که از و رود هرکس حتی مأموران دولتی، به مسکن خود جلوگیری کند، جز در موارد محدود و مصرح در قانون[۱]. مسکن، محل سکونت و آرامش روزمره افراد و خانواده آنهاست که باید بتوانند درآن با امنیّت خاطر و با فراغت زندگی و استراحت کنند. این مکان علی‌الاصول باید از هرگونه تعرض مصون باشد. به ویژه آنکه دیگر اشخاص، بدون اجازه بدان وارد نشوند[۲]. بر اهمیت حریم مسکن، در قرآن مجید به این ترتیب تأکید شده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ * فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ وَإِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكَى لَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ﴾[۳]. اصل بیست و دوم قانون اساسی، مسکن افراد را «مگر در مواردی‌که قانون تجویز کند» از تعرض مصون اعلام می‌دارد[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مبسوط در ترمینولوژی، ج۱، ص۳۱.
- ↑ حقوق بشر و آزادی‌های اساسی، ص۲۸۵.
- ↑ «ای مؤمنان! به خانه‌هایی جز خانه خودتان درنیایید تا آنکه آشنایی دهید و بر اهل آن (خانه)ها سلام کنید؛ این برای شما بهتر است، باشد که پند گیرید * پس اگر در آن (خانه)ها کسی را نیابید درون آنها در نیایید تا به شما اجازه داده شود و اگر به شما گویند: باز گردید! باز گردید، این برایتان پاکیزه‌تر است و خداوند به آنچه انجام می‌دهید داناست» سوره نور، آیه ۲۷-۲۸.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۲۷۱.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۳۴.