مردان آخر الزمان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۳۸
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در روایات برای مردانی که در آخر الزمان دچار آسیب شده‌اند، نشانه‌هایی ذکر شده است. معمولا اسلام توقعش از مرد این است که حس غیرت دینی و مهابت الهی داشته باشد. روایات حاکی است که در سیمای مبارک خود امام زمان (ع) هم مهابت الهی وجود دارد. یعنی در چهره مبارک امام زمان (ع) در عین ملاحت و شیرینی، نوعی مهابت و ترس الهی هم وجود دارد. و ترکیبی از ملاحت و مهابت در آن دیده می‌شود. اما در آخر الزمان بنابر آن‌چه از روایات به دست می‌آید، اگر شما در بین بیست مرد کمتر یا بیشتر، چهره‌هایی را مورد ارزیابی و شناسایی قرار دهید، نمی‌توانید کسی را پیدا کنید که در چهره‌اش هیبت و مهابت الهی و آثار ترس از خداوند وجود داشته باشد. اهل معصیت خیلی راحت در برابرشان مرتکب معصیت می‌شوند و آن‌ها هم هیچ عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهند.
- روایت دوم درباره نشانه‌ها و خصلت‌های منفی مردان آخر الزمان می‌فرماید " يُطِيعُ الرَّجُلِ زَوْجَتَهُ وَ يَعْصِي وَالِدَيْهِ " مردان دوره آخر الزمان از اطاعت و احترام والدین دوری می‌کنند، در عین حال یک گرایش و اطاعت و پیروی صددرصد از همسران خود در رفتارشان دیده می‌شود.
- باز روایت دیگر می‌فرماید: "یكون الرجل همّه بطنه و قبلته زوجته و دینه دراهمه" مردانی وجود دارند که تمام همت و عزم‌شان برای پر کردن شکم‌های‌شان است و اصلا به فکر معیشت دیگران نیستند. همسران‌شان قبله آن‌ها می‌باشند "قبلته زوجته" گویا این زن‌ها خدای مردان خود شده‌اند و برای آن‌ها اطاعت از همسر، اطاعت از خدا به حساب می‌آید؛ و دین آن‌ها هم پولشان می‌گردد. یعنی برای آن‌ها مقدس‌ترین و مهم‌ترین مسئله پول و ثروت است.
- روایت دیگری از این حکایت می‌کند که مردان از مرد بودن خودشان خسته می‌شوند: "لعن اللَّه المخنّثين من الرّجال". تعبیر روایت این است که این‌ها از صفات مردانه خود خسته شده و سعی می‌کنند که گرایش‌ها، تمایلات و حالت‌های زنانه را در خودشان نمایان کنند. این گرایش‌ها ممکن است در حرف زدن، آرایش و آراستگی، طرز پوشش و یا تفکر باشد. در نقطه مقابل هم حتی روایتی داریم که "و المترجّلات من النّساء" زنانی هم پیدا می‌شوند که این‌ها می‌خواهند خصوصیات مردان را در خودشان ایجاد کنند و مثل مردان شوند.
- روایت دیگری می‌فرماید: "یتسمن الرجال للرجال و النساء للنساء" و یا "یتمشط الرجل کما یتمشط المرأة لزوجها". اما یکی از آفت‌هایی که در دوره آخر الزمان برای مردان به وجود می‌آید این است که به جای آراستگی دست به آرایش می‌زنند. آراستگی با آرایش امر بسیار متفاوتی است. یا در روایت دیگر می‌فرماید که: بعضی از مردها در دوره آخر الزمان خود را برای دیگران آرایش می‌کنند، همانند نوعروسی که برای داماد آرایش می‌کند.
- آفت خطرناک‌تر، این‌که در آخر الزمان "يتنافس فی الرجل يغار عليه من الرجال" یعنی در آخر الزمان باندهایی به وجود می‌آیند که طرفدار همجنس‌بازی هستند و در این راستا مردان، هوسرانی‌های خودشان را به یکدیگر اختصاص می‌دهند. روایت می‌فرماید که "يتنافس فی الرجل"؛ یعنی ممکن است باهم رقابت داشته باشند و بعد می‌فرماید "يغار عليه من الرجال"؛ یعنی ممکن است دو مرد بر سر مرد دیگری یا فرد دیگری، باهم غیرت و حسادت داشته باشند و هر یک رقیب دیگری برای رسیدن آن فرد باشد[۱][۲].
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۱۳.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۳۴.