آداب زیارت امام حسین: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '* [' به '* [') |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = آداب زیارت معصوم | |||
| عنوان مدخل = [[امام حسین]] | |||
| مداخل مرتبط = [[آداب زیارت امام حسین در قرآن]] - [[آداب زیارت امام حسین در حدیث]] - [[آداب زیارت امام حسین در کلام اسلامی]] - [[آداب زیارت امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[آداب زیارت امام حسین در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام حسین (پرسش) | |||
}} | |||
[[تشرف به دیدار امام]] [[معصوم]] چه در حال [[حیات]] و چه پس از [[شهادت]] و هنگام [[زیارت قبور ائمه]]{{ع}} آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا میکند رعایت [[طهارت]]، [[ادب]]، [[متانت]]، [[توجه]]، [[حضور قلب]] از جمله این [[آداب]] است.<ref>بحار ج۹۷ ص ۱۲۴</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۵.</ref> | [[تشرف به دیدار امام]] [[معصوم]] چه در حال [[حیات]] و چه پس از [[شهادت]] و هنگام [[زیارت قبور ائمه]]{{ع}} آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا میکند رعایت [[طهارت]]، [[ادب]]، [[متانت]]، [[توجه]]، [[حضور قلب]] از جمله این [[آداب]] است.<ref>بحار ج۹۷ ص ۱۲۴</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۵.</ref> |
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۴
تشرف به دیدار امام معصوم چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه(ع) آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا میکند رعایت طهارت، ادب، متانت، توجه، حضور قلب از جمله این آداب است.[۱][۲]
مقدمه
- زیارت قبر سید الشهدا(ع) آداب ویژهتری دارد، از قبیل: نماز خواندن، حاجت خواستن، بی آلایش و غمگین و غبار آلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.[۳]شهید ثانی در کتاب دروس، چهارده آداب برای زیارت میشمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: غسل، پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن. دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورودطلبیدن. سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن. چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارتهای وارده را خواندن و سلام گفتن. ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن. هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن. هشتم: کنار ضریح مقداری قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن. نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه. دهم: به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن. یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعای وداع خواندن. دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزونتر شود، وهنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، بهویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.[۴] رعایت این آداب، قرب روحی و معنوی میآورد و سازندگی زیارت را افزون میسازد و فلسفه تشریع زیارت نیز، همین بهرهوری از معنویات مزارات اولیاء خداست.[۵][۶]
منابع
پانویس
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۲۴
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.
- ↑ بحار ج۹۸ ص ۱۴۰
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۳۴
- ↑ در این زمینه ر.ک. زیارت به قلم مؤلف
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.