الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[امام علی|امام علی]]{{ع}} سیزدهم [[ماه رجب]]، سی سال پس از [[عام الفیل]] در [[مکه]] و درون [[کعبه]] معظمه به [[دنیا]] آمد. پدر ایشان [[ابوطالب]] و مادرش [[فاطمه بنت اسد]] بود. نام ایشان [[علی]] است و کنیه‌های متعددی داشته است مانند: ابوالحسن، ابوالحسنین، ابوالسبطین و ابوتراب. [[القاب]] فراوان [[امام علی]]{{ع}} همگی بر [[مدح]] و [[شخصیت]] والای ایشان دلالت دارد مانند: [[امیرالمؤمنین]]، المرتضی، [[یعسوب الدین]]، [[قسیم الجنة و النار]]، الفاروق و ... . | |||
[[ | فضائل فراوانی برای امیرالمؤمنین {{ع}} بیان شده است، برخی از این [[فضائل]] که از [[پیامبر]]{{صل}} [[نقل]] شده عبارت‌اند از: [[علی]]{{ع}} [[بهترین]] [[بشر]]؛ تقسیم‌کننده [[بهشت]] و [[دوزخ]]؛ اولین حامی [[پیامبر]] در [[یوم الانذار]]؛ فدایی [[رسول خدا]]{{صل}} در [[لیلة المبیت]]؛ [[برادری]] [[پیامبر]]؛ [[شجاعت]] بی نظیر؛ [[سخاوت]] و [[ایثار]] و ... . | ||
[[ | دوران کودکی امام با قطحی در [[مکه]] هم‌زمان شد، به‌گونه‌ای که [[زندگی]] بر [[ابوطالب]] سخت می‌گذشت، به همین [[دلیل]] [[سرپرستی]] [[علی]]{{ع}} را [[پیامبر]]{{صل}} بر عهده گرفت و بدین ترتیب [[تربیت]] او از کودکی برعهده [[پیامبر]]{{صل}} نهاده شد. [[امام علی]] {{ع}} در [[غار حرا]] و هنگام [[بعثت پیامبر خاتم|بعثت پیامبر]]{{صل}} در کنار آن حضرت حضور داشت و صدای ناله [[شیطان]] را هنگام نزول وحی شنید. به اتفاق نظر تمام [[مسلمین]] او نخستین کسی بود که به [[پیامبر]] [[ایمان]] آورد و در روزی که [[پیامبر]]{{صل}} [[مأمور]] شد [[دعوت]] خود را نسبت به [[خویشاوندان]] علنی کند، [[ایمان]] خود را به [[پیامبر]] اظهار کرد و به صراحت برای یاری پیامبر اعلام آمادگی کرد و [[پیامبر]] هم او را [[وصیّ]] و [[جانشین]] خود خواند. | ||
بعد از [[بعثت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[امیرالمؤمنین]] لحظه‌ای [[همراهی]] و [[تبعیت]] محض از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را رها نکرد. در "[[لیلة المبیت]]" یعنی شب توطئۀ [[قریش]] برای کشتن پیامبر، در بستر آن حضرت خوابید و زمینۀ [[هجرت پیامبر]]{{صل}} به [[مدینه]] را فراهم ساخت. | |||
در سال دوم [[هجرت]]، با دختر پیامبر، [[فاطمه]]{{ع}} [[ازدواج]] کرد. در کنار [[پیامبر]] به [[دفاع]] از [[اسلام]] و [[مبارزه]] با [[مشرکان]] و [[منافقان]] پرداخت و در همۀ [[غزوات]] صدر اسلام مانند [[جنگ بدر]]، [[جنگ احد]] و ... ـ جز [[تبوک]] ـ شرکت جست و بارها زخم برداشت و تا مرز [[شهادت]] پیش رفت. | |||
<div class="mainpage_box_more">[[امام | [[رسول خدا]]{{صل}} در مسیر بازگشت از آخرین [[حج]] [[عمر]] خویش در [[غدیر خم]]، [[علی]]{{ع}} را به [[جانشینی]] خود تعیین فرمود و همه با آن حضرت [[بیعت]] کردند. | ||
مهمترین رویداد پس از [[رحلت پیامبر اسلام]]{{صل}} تشکیل [[شورای سقیفه]] و کنار گذاشتن [[امام علی]]{{ع}} از [[خلافت]] بود که [[پیامبر]] بارها در یوم الانذار، [[منزلت]] و [[غدیر]] از آن یاد کرده بود. هر چند در عصر خلفا، [[علی]]{{ع}} [[قدرت]] و [[حکومت]] نداشت، اما خدمات بسیار ارزنده‌ای را به [[امت اسلامی]] ارائه کرد و دست از [[یاری]] [[اسلام]] و [[مسلمانان]] برنداشت. | |||
پس از کشته شدن [[خلیفۀ سوم]]، [[مردم]] به سوی [[امام علی]]{{ع}} هجوم آوردند، [[امام]] با اصرار [[مردم]] و تمام شدن حجت، [[خلافت]] را قبول کردند. ایشان در دوران کوتاه [[حکومت]] با سه گروه روبرو بود: [[ناکثین]] که [[جنگ جمل]] را علیه [[امام]] به راه انداختند؛ [[معاویه]] و لشکریان او که [[قاسطین]] بودند و [[جنگ صفین]] را به راه انداختند و گروه سوم [[خوارج]] بودند که به [[دلیل]] کوته‌بینی در مقابل [[امام]] قرار گرفتند و [[جنگ نهروان]] را به [[امام]] [[تحمیل]] کردند. | |||
[[امام علی]]{{ع}} در سحرگاه نوزدهم [[ماه مبارک رمضان]] [[سال]] چهل هجری در [[محراب]] [[مسجد کوفه]] با ضربت [[شمشیر]] [[ابن ملجم مرادی]] مجروح شد و دو روز بعد در شب بیست و یکم [[ماه رمضان]] در حالی که شصت و سه سال از [[عمر]] ایشان می‌گذشت به [[شهادت]] رسید. | |||
<div class="mainpage_box_more">[[امام علی علیه‌السلام|ادامه]]</div> | |||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۱
امام علی(ع) سیزدهم ماه رجب، سی سال پس از عام الفیل در مکه و درون کعبه معظمه به دنیا آمد. پدر ایشان ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد بود. نام ایشان علی است و کنیه‌های متعددی داشته است مانند: ابوالحسن، ابوالحسنین، ابوالسبطین و ابوتراب. القاب فراوان امام علی(ع) همگی بر مدح و شخصیت والای ایشان دلالت دارد مانند: امیرالمؤمنین، المرتضی، یعسوب الدین، قسیم الجنة و النار، الفاروق و ... .
فضائل فراوانی برای امیرالمؤمنین (ع) بیان شده است، برخی از این فضائل که از پیامبر(ص) نقل شده عبارت‌اند از: علی(ع) بهترین بشر؛ تقسیم‌کننده بهشت و دوزخ؛ اولین حامی پیامبر در یوم الانذار؛ فدایی رسول خدا(ص) در لیلة المبیت؛ برادری پیامبر؛ شجاعت بی نظیر؛ سخاوت و ایثار و ... .
دوران کودکی امام با قطحی در مکه هم‌زمان شد، به‌گونه‌ای که زندگی بر ابوطالب سخت می‌گذشت، به همین دلیل سرپرستی علی(ع) را پیامبر(ص) بر عهده گرفت و بدین ترتیب تربیت او از کودکی برعهده پیامبر(ص) نهاده شد. امام علی (ع) در غار حرا و هنگام بعثت پیامبر(ص) در کنار آن حضرت حضور داشت و صدای ناله شیطان را هنگام نزول وحی شنید. به اتفاق نظر تمام مسلمین او نخستین کسی بود که به پیامبر ایمان آورد و در روزی که پیامبر(ص) مأمور شد دعوت خود را نسبت به خویشاوندان علنی کند، ایمان خود را به پیامبر اظهار کرد و به صراحت برای یاری پیامبر اعلام آمادگی کرد و پیامبر هم او را وصیّ و جانشین خود خواند.
بعد از بعثت پیامبر اکرم (ص) امیرالمؤمنین لحظه‌ای همراهی و تبعیت محض از پیامبر اکرم(ص) را رها نکرد. در "لیلة المبیت" یعنی شب توطئۀ قریش برای کشتن پیامبر، در بستر آن حضرت خوابید و زمینۀ هجرت پیامبر(ص) به مدینه را فراهم ساخت.
در سال دوم هجرت، با دختر پیامبر، فاطمه(ع) ازدواج کرد. در کنار پیامبر به دفاع از اسلام و مبارزه با مشرکان و منافقان پرداخت و در همۀ غزوات صدر اسلام مانند جنگ بدر، جنگ احد و ... ـ جز تبوک ـ شرکت جست و بارها زخم برداشت و تا مرز شهادت پیش رفت.
رسول خدا(ص) در مسیر بازگشت از آخرین حج عمر خویش در غدیر خم، علی(ع) را به جانشینی خود تعیین فرمود و همه با آن حضرت بیعت کردند.
مهمترین رویداد پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) تشکیل شورای سقیفه و کنار گذاشتن امام علی(ع) از خلافت بود که پیامبر بارها در یوم الانذار، منزلت و غدیر از آن یاد کرده بود. هر چند در عصر خلفا، علی(ع) قدرت و حکومت نداشت، اما خدمات بسیار ارزنده‌ای را به امت اسلامی ارائه کرد و دست از یاری اسلام و مسلمانان برنداشت.
پس از کشته شدن خلیفۀ سوم، مردم به سوی امام علی(ع) هجوم آوردند، امام با اصرار مردم و تمام شدن حجت، خلافت را قبول کردند. ایشان در دوران کوتاه حکومت با سه گروه روبرو بود: ناکثین که جنگ جمل را علیه امام به راه انداختند؛ معاویه و لشکریان او که قاسطین بودند و جنگ صفین را به راه انداختند و گروه سوم خوارج بودند که به دلیل کوته‌بینی در مقابل امام قرار گرفتند و جنگ نهروان را به امام تحمیل کردند.
امام علی(ع) در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهل هجری در محراب مسجد کوفه با ضربت شمشیر ابن ملجم مرادی مجروح شد و دو روز بعد در شب بیست و یکم ماه رمضان در حالی که شصت و سه سال از عمر ایشان می‌گذشت به شهادت رسید.