خانه فاطمه و علی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۹

خانه فاطمه و علی این خانۀ مقدس در مدینه، متّصل به خانۀ پیامبر و در جوار مسجد النبی بود. حضرت رسول، پیوسته به آنجا می‌رفت و دختر و دامادش را دیدار می‌کرد. وقتی رسول خدا(ص) به فرمان خدا دستور داد همۀ خانه‌هایی که راهی به مسجد داشتند، درها را مسدود کنند، تنها خانۀ علی و فاطمه اجازه داشت که آن در را گشوده دارد^[۱] و این فضیلت آن خانه و ساکنانش را می‌رساند.

مقدمه

به فرمودۀ امام باقر(ع): «بیت علیّ و فاطمة حجرة رسول اللّه(ص) و سقف بیتهم عرش ربّ العالمین...»^[۲]. به تعبیر امام خمینی: صلوات و سلام خداوند تعالی بر این حجرۀ محقّری که جلوه‌گاه نور عظمت الهی و پرورشگاه زبدگان اولاد آدم است^[۳]، این خانۀ کوچک فاطمه(ع)و این افرادی که در آن خانه تربیت شدند که به حسب عدد، چهار پنج نفر بودند و به حسب واقع، تمام قدرت حق تعالی را تجلّی دادند، خدمت‌هایی کردند که ما را و شما را و همۀ بشر را به اعجاب درآورده است^[۴] این خانۀ باعظمت، پس از وفات پیامبر خدا(ص)، مورد هجوم قدرت‌طلبان قرار گرفت و به آنجا ریختند و آتش افروختند، فاطمه زهرا(ع) را آزردند و علی(ع) را کشان‌کشان به مسجد بردند تا به زور، از او بیعت بگیرند. خانۀ فاطمه و علی(ع) محل تجمّع کسانی شده بود که نسبت به حکومت غصب ناراضی و معترض بودند. مخالفان با ابوبکر و حکومتش در خانۀ فاطمه متحصّن شدند. ولی ابوبکر، عمر و عدّه‌ای را فرستاد تا افراد را از خانۀ فاطمه بیرون آورند و اگر امتناع ورزیدند، آنان را بکشند. آتش آوردند و آن جنایت‌ها را عملی ساختند. کسانی که در این هجوم گستاخانه شرکت داشتند، عبارت بودند از: عمر، خالد بن ولید، عبد الرحمن بن عوف، ثابت بن قیس، زیاد بن لبید، زید بن ثابت و تنی چند که وارد خانه شدند و علی(ع) را به زور بیرون بردند و حریم خانه و حرمت آن پایگاه فرشتگان را شکستند^[۵](...) عمر، از این تنها نقطۀ مقاومت در برابر حکومت جدید، سخت خشمگین است... نمی‌تواند تحمّل کند در این خانه گروهی به عنوان سرپیچی از بیعت گرد هم آیند و چنین کانون مقاومی را تشکیل دهند^[۶]. آن خانه، اینک کنار قبر حضرت رسول(ص) و داخل در محوطه‌ای است که دور آن را ضریح بزرگ و مشبّک در مسجد النبی فراگرفته و در آن بسته است، دری که نقطۀ ورود به داخل ضریح نبوی است (...)^[۷].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ غدیر

پانویس

↑ الغدیر ج ۳ص۲۰۲.
↑ «خانۀ علی و فاطمه حجرۀ پیامبر بود و سقف خانۀ آنان عرش پروردگار جهانیان». آداب الصلاة امام خمینی ص۳۳۰.
↑ صحیفه نور ج ۱۶ ص۱۲۵.
↑ صحیفه نور ج ۱۶ ص۶۷.
↑ ر.ک: الغدیر ج۷ص۱۷۷؛ معالم المدرستین، علامه عسکری ج۱ ص۱۲۴.
↑ فاطمه فاطمه است ص۱۶۴.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۴۰.

[1] الغدیر ج ۳ص۲۰۲.

[2] «خانۀ علی و فاطمه حجرۀ پیامبر بود و سقف خانۀ آنان عرش پروردگار جهانیان». آداب الصلاة امام خمینی ص۳۳۰.

[3] صحیفه نور ج ۱۶ ص۱۲۵.

[4] صحیفه نور ج ۱۶ ص۶۷.

[5] ر.ک: الغدیر ج۷ص۱۷۷؛ معالم المدرستین، علامه عسکری ج۱ ص۱۲۴.

[6] فاطمه فاطمه است ص۱۶۴.

[7] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۴۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-'''[[خانه فاطمه و علی]]''' این خانۀ [[مقدس]] در [[مدینه]]، متّصل به خانۀ [[پیامبر]] و در جوار [[مسجد النبی]] بود. [[حضرت رسول]]، پیوسته به آنجا می‌رفت و دختر و دامادش را دیدار می‌کرد. وقتی [[رسول خدا]]{{صل}} به [[فرمان خدا]] دستور داد همۀ خانه‌هایی که راهی به [[مسجد]] داشتند، درها را مسدود کنند، تنها خانۀ علی و [[فاطمه]] [[اجازه]] داشت که آن در را گشوده دارد<ref>الغدیر ج ۳ص۲۰۲</ref> و این [[فضیلت]] آن [[خانه]] و ساکنانش را می‌رساند.
+'''خانه فاطمه و علی''' این خانۀ [[مقدس]] در [[مدینه]]، متّصل به خانۀ [[پیامبر]] و در جوار [[مسجد النبی]] بود. [[حضرت رسول]]، پیوسته به آنجا می‌رفت و دختر و دامادش را دیدار می‌کرد. وقتی [[رسول خدا]]{{صل}} به [[فرمان خدا]] دستور داد همۀ خانه‌هایی که راهی به [[مسجد]] داشتند، درها را مسدود کنند، تنها خانۀ علی و [[فاطمه]] [[اجازه]] داشت که آن در را گشوده دارد<ref>الغدیر ج ۳ص۲۰۲.</ref> و این [[فضیلت]] آن [[خانه]] و ساکنانش را می‌رساند.
 == مقدمه ==
-* به فرمودۀ [[امام باقر]]{{ع}}: {{عربی|بیت علیّ و فاطمة حجرة رسول اللّه{{صل}} و سقف بیتهم [[عرش]] [[ربّ العالمین]]...}}<ref>«خانۀ علی و فاطمه حجرۀ پیامبر بود و سقف خانۀ آنان عرش پروردگار جهانیان». آداب الصلاة امام خمینی ص۳۳۰</ref> به تعبیر [[امام خمینی]]: [[صلوات]] و [[سلام]] [[خداوند تعالی]] بر این حجرۀ محقّری که جلوه‌گاه [[نور]] [[عظمت الهی]] و پرورشگاه زبدگان [[اولاد آدم]] است<ref>صحیفه نور ج ۱۶ ص۱۲۵</ref>، این خانۀ کوچک فاطمه{{عم}}و این افرادی که در آن خانه [[تربیت]] شدند که به حسب عدد، چهار پنج نفر بودند و به حسب واقع، تمام [[قدرت]] [[حق تعالی]] را تجلّی دادند، خدمت‌هایی کردند که ما را و شما را و همۀ [[بشر]] را به اعجاب درآورده است.<ref>صحیفه نور ج ۱۶ ص۶۷</ref> این خانۀ با [[عظمت]]، پس از [[وفات پیامبر]] [[خدا]]{{صل}}، مورد [[هجوم]] قدرت‌طلبان قرار گرفت و به آنجا ریختند و [[آتش]] افروختند، [[فاطمه زهرا]]{{عم}} را آزردند و علی{{ع}} را کشان‌کشان به مسجد بردند تا به [[زور]]، از او [[بیعت]] بگیرند. خانۀ فاطمه و علی{{ع}} محل تجمّع کسانی شده بود که نسبت به [[حکومت]] [[غصب]] ناراضی و معترض بودند. مخالفان با [[ابوبکر]] و حکومتش در خانۀ فاطمه متحصّن شدند. ولی ابوبکر، [[عمر]] و عدّه‌ای را فرستاد تا افراد را از خانۀ فاطمه بیرون آورند و اگر [[امتناع]] ورزیدند، آنان را بکشند. آتش آوردند و آن جنایت‌ها را عملی ساختند. کسانی که در این هجوم گستاخانه شرکت داشتند، عبارت بودند از: عمر، [[خالد بن ولید]]، [[عبد الرحمن بن عوف]]، [[ثابت بن قیس]]، [[زیاد بن لبید]]، [[زید بن ثابت]] و تنی چند که وارد [[خانه]] شدند و علی{{ع}} را به [[زور]] بیرون بردند و [[حریم]] خانه و [[حرمت]] آن پایگاه [[فرشتگان]] را شکستند.<ref>ر. ک. الغدیر ج۷ص۱۷۷؛ معالم المدرستین، علامه عسکری ج۱ ص۱۲۴</ref>(...) [[عمر]]، از این تنها نقطۀ [[مقاومت]] در برابر [[حکومت]] جدید، سخت [[خشمگین]] است... نمی‌تواند [[تحمّل]] کند در این خانه گروهی به عنوان [[سرپیچی]] از [[بیعت]] گرد هم آیند و چنین کانون مقاومی را تشکیل دهند.<ref>فاطمه فاطمه است ص۱۶۴</ref> آن خانه، اینک کنار [[قبر]] [[حضرت رسول]]{{صل}} و داخل در محوطه‌ای است که دور آن را [[ضریح]] بزرگ و مشبّک در [[مسجد النبی]] فراگرفته و در آن بسته است، دری که نقطۀ ورود به داخل ضریح [[نبوی]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴۰.</ref>.
+به فرمودۀ [[امام باقر]]{{ع}}: {{متن حدیث|بیت علیّ و فاطمة حجرة رسول اللّه{{صل}} و سقف بیتهم عرش ربّ العالمین...}}<ref>«خانۀ علی و فاطمه حجرۀ پیامبر بود و سقف خانۀ آنان عرش پروردگار جهانیان». آداب الصلاة امام خمینی ص۳۳۰.</ref>. به تعبیر [[امام خمینی]]: [[صلوات]] و [[سلام]] [[خداوند تعالی]] بر این حجرۀ محقّری که جلوه‌گاه [[نور]] عظمت الهی و پرورشگاه زبدگان [[اولاد آدم]] است<ref>صحیفه نور ج ۱۶ ص۱۲۵.</ref>، این خانۀ کوچک فاطمه{{عم}}و این افرادی که در آن خانه [[تربیت]] شدند که به حسب عدد، چهار پنج نفر بودند و به حسب واقع، تمام [[قدرت]] [[حق تعالی]] را تجلّی دادند، خدمت‌هایی کردند که ما را و شما را و همۀ [[بشر]] را به اعجاب درآورده است<ref>صحیفه نور ج ۱۶ ص۶۷.</ref> این خانۀ باعظمت، پس از [[وفات پیامبر]] [[خدا]]{{صل}}، مورد هجوم قدرت‌طلبان قرار گرفت و به آنجا ریختند و [[آتش]] افروختند، [[فاطمه زهرا]]{{عم}} را آزردند و علی{{ع}} را کشان‌کشان به مسجد بردند تا به [[زور]]، از او [[بیعت]] بگیرند. خانۀ فاطمه و علی{{ع}} محل تجمّع کسانی شده بود که نسبت به [[حکومت]] [[غصب]] ناراضی و معترض بودند. مخالفان با [[ابوبکر]] و حکومتش در خانۀ فاطمه متحصّن شدند. ولی ابوبکر، [[عمر]] و عدّه‌ای را فرستاد تا افراد را از خانۀ فاطمه بیرون آورند و اگر [[امتناع]] ورزیدند، آنان را بکشند. آتش آوردند و آن جنایت‌ها را عملی ساختند. کسانی که در این هجوم گستاخانه شرکت داشتند، عبارت بودند از: عمر، [[خالد بن ولید]]، [[عبد الرحمن بن عوف]]، [[ثابت بن قیس]]، [[زیاد بن لبید]]، [[زید بن ثابت]] و تنی چند که وارد [[خانه]] شدند و علی{{ع}} را به [[زور]] بیرون بردند و حریم خانه و [[حرمت]] آن پایگاه [[فرشتگان]] را شکستند<ref>ر.ک: الغدیر ج۷ص۱۷۷؛ معالم المدرستین، علامه عسکری ج۱ ص۱۲۴.</ref>(...) [[عمر]]، از این تنها نقطۀ [[مقاومت]] در برابر [[حکومت]] جدید، سخت [[خشمگین]] است... نمی‌تواند تحمّل کند در این خانه گروهی به عنوان [[سرپیچی]] از [[بیعت]] گرد هم آیند و چنین کانون مقاومی را تشکیل دهند<ref>فاطمه فاطمه است ص۱۶۴.</ref>. آن خانه، اینک کنار [[قبر]] [[حضرت رسول]]{{صل}} و داخل در محوطه‌ای است که دور آن را [[ضریح]] بزرگ و مشبّک در [[مسجد النبی]] فراگرفته و در آن بسته است، دری که نقطۀ ورود به داخل ضریح [[نبوی]] است (...)<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴۰.</ref>.
 == منابع ==