آمادگی برای غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

هرچه دوران غیبت صغری نزدیک‌تر می‌شد، استتار [[امامان]] بیشتر می‌گردید و لذا می‌بینیم در زمان [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{ع}} این مسأله محسوس‌تر و ملموس‌تر است. [[مسعودی]] می‌نویسد: "روایت شده که [[امام هادی]] {{ع}} غیر از عدّه کمی از یاران خود، از نظر اغلب [[شیعیان]] غایب بود. موقعی که امر امامت به [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} واگذار شد، ان حضرت با خواص [[شیعیان]] خود و غیر آنان از پشت پرده صحبت می‌کرد. علّت این‌که آن حضرت و پدر بزرگوارش این عمل را انجام می‌دادند، این بود که مقدمه غایب شدن [[امام زمان]] {{ع}} را فراهم کرده باشند تا [[شیعیان]] با این موضوع مأنوس شوند و منکر غایب شدن امام نشوند و مردم به پنهان بودن امام عادت کنند"<ref>اثبات الوصیه، ص ۲۳۱. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶.</ref>.

== جستارهای وابسته ==