علم معصوم به همه حقایق قرآن: تفاوت میان نسخهها
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==نتیجهگیری== | ==نتیجهگیری== | ||
*از مطالب بیان شده | *از مطالب بیان شده می توان استنباط کرد که: | ||
#علم امامان معصوم(علیهم السلام) عین علم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است؛<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها</ref> | #علم امامان معصوم(علیهم السلام) عین علم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است؛<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها</ref> | ||
#پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مفسر و مبین واقعی قرآن کریم بوده و بعد از ایشان، امامان معصوم(علیهم السلام) تفسیر، تأویل و بیان حقایق قرآن کریم را بر عهده دارند؛ | #پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مفسر و مبین واقعی قرآن کریم بوده و بعد از ایشان، امامان معصوم(علیهم السلام) تفسیر، تأویل و بیان حقایق قرآن کریم را بر عهده دارند؛ | ||
#این علم از سنخ علوم موهوبی بوده و از تعلیمات غیبی و الهامات باطنی سرچشمه گرفته و با هدایتهای پیامبر و تأییدات ویژه خدای متعال از حقایق قرآنی آگاه میشوند نه | #این علم از سنخ علوم موهوبی بوده و از تعلیمات غیبی و الهامات باطنی سرچشمه گرفته و با هدایتهای پیامبر و تأییدات ویژه خدای متعال از حقایق قرآنی آگاه میشوند نه اینکه، خود علم غیب باشد. درضمن، علم به همه حقایق قرآن کریم از قبیل علوم اکتسابی نیست که در معرض فراموشی یا خطا باشد.<ref>ر.ک. نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ عظیمی، محمدصادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۷۱</ref> | ||
==پرسشهای وابسته== | ==پرسشهای وابسته== |
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۳۱
- اين مدخل از زیرشاخههای بحث علم معصوم است. "علم معصوم به همه حقایق قرآن" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
باطن قرآن و عالمان به بطن قرآن
- یکی از معتبرترین خاستگاه علوم اهل بیت(علیهم السلام)، قرآن کریم است. این کتاب آسمانی، سرچشمۀ تمامی احکام شریعت و مهمترین منبع علوم و معارف اسلامی است،[۱] لیکن همه کس نمیتواند به عمق و باطن آن دست یابد و حقایق علمی آن را کشف کند. براساس برخی آیات مانند «وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ[۲]»[۳] و نیز، برخی روایات از قبیل «مَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدَّعِيَ أَنَّ عِنْدَهُ جَمِيعَ الْقُرْآنِ كُلِّهِ ظَاهِرِهِ وَ بَاطِنِهِ غَيْرُ الْأَوْصِيَاء[۴]»[۵]، روشن میشود پس از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مفسران آگاه به همه معانی و معارف قرآن، منحصر به امیرمؤمنان(علیه السلام) و یازده امام پس از ایشان است[۶] و به اجماع شیعه این علم از علومی است که لازم است امام از آن برخوردار باشد.[۷] البته، بارها خود امامان معصوم(علیهم السلام) نیز، تصریح کرده اند که علم خود را نسل به نسل از نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) گرفتهاند و علم نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) هم چیزی جز، علم قرآن کریم نیست.[۸] از طرفی هم، یکی از معتبرترین خاستگاه علوم اهل بیت(علیهم السلام)، قرآن کریم است که هر کسی نمیتواند به عمق و باطن آن برسد و حقایق علمی آن را کشف کند؛ چون بعد از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، تنها اهل بیت(علیهم السلام) به همه قرآن از جمله ظاهر و باطن آن آشنا هستند.[۹]
دلیل قرآنی
- دو دلیل بر ادعای علم امام(علیه السلام) به همه حقایق قرآن اقامه شده است: دلیل قرآنی و دلیل روایی. اما، دلیل قرآنی از قبیل «وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ[۱۰]»[۱۱] و «قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيني وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب[۱۲]»[۱۳] که در آنها مراد از «الراسخون» و «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب» اهل بیت(علیهم السلام) معرفی شده اند.[۱۴]
دلیل روایی
- روایات دربارۀ علم امامان(علیهم السلام) به حقایق قرآن فراوان است؛[۱۵] مانند:
- امام رضا(علیه السلام) می فرمایند: «هیچ اختلاف و نزاعی وجود ندارد که حلال و حرام قرآن و به طور کلی قرآن تمام و کمال نزد ائمه است»[۱۶]
- امیرالمؤمنین(علیه السلام) می فرمایند:[۱۷] «هیچ آیه از قرآن بر پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) نیامد مگر آنکه آن را بر من خوانده و املا نمود و من آن را با خط خود نوشتم؛ پیامبر(صلی الله علیه و آله) تأویل، تفسیر، ناسخ، منسوخ، محکم، متشابه و عام و خاص آن را به من آموخت.»[۱۸]
- و امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «هیچ کس نمیتواند ادعا کند از ظاهر و باطن قرآن به طور کامل آگاه است، مگر اوصیا و جانشینان پیامبر.»[۱۹]
نتیجهگیری
- از مطالب بیان شده می توان استنباط کرد که:
- علم امامان معصوم(علیهم السلام) عین علم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است؛[۲۰]
- پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مفسر و مبین واقعی قرآن کریم بوده و بعد از ایشان، امامان معصوم(علیهم السلام) تفسیر، تأویل و بیان حقایق قرآن کریم را بر عهده دارند؛
- این علم از سنخ علوم موهوبی بوده و از تعلیمات غیبی و الهامات باطنی سرچشمه گرفته و با هدایتهای پیامبر و تأییدات ویژه خدای متعال از حقایق قرآنی آگاه میشوند نه اینکه، خود علم غیب باشد. درضمن، علم به همه حقایق قرآن کریم از قبیل علوم اکتسابی نیست که در معرض فراموشی یا خطا باشد.[۲۱]
پرسشهای وابسته
منبعشناسی جامع علم غیب معصوم
منبعشناسی جامع علم معصوم به همه حقایق قرآن
- کتابشناسی علم معصوم به همه حقایق قرآن؛
- مقالهشناسی علم معصوم به همه حقایق قرآن؛
- پایاننامهشناسی علم معصوم به همه حقایق قرآن.
پانویس
- ↑ ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص 171؛ اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص 75 و 76
- ↑ سورۀ آل عمران، آیۀ 7
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶
- ↑ ر.ک. کلینی، محمد بن یعقوب, الکافی، ج ۱، ص ۲۸۶، ح ۲
- ↑ ر.ک. بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷
- ↑ ر.ک. بابایی، اهل¬بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴
- ↑ ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶
- ↑ ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها
- ↑ ر.ک. عظیمی، محمدصادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۷۱
- ↑ سورۀ آل عمران، آیۀ 7
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷
- ↑ سورۀ رعد، آیۀ 43
- ↑ ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴
- ↑ ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها؛ بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۲، ذیل آخرین آیه سوره رعد، حدیث ۱۶؛ تفتازانی، مسعود بن عمر، مختصرالمعانی، ص ۷۷؛ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۴، باب ۱۰، ح ۵؛ ص ١٢٨، ح ٣؛ ص ۱۹۳، ح ١؛ ص ۱۹4، ح ١؛ ص ۲۱۲، ح ۲؛ ج ۱، ص ۴۸؛ ج ۱، ص ۲۰۴؛ ج ۱، ص 37؛ ج ۱، ص 301؛ عظیمی، محمدصادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۷۱
- ↑ ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج 1، ص ۱۹۸
- ↑ ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص 171
- ↑ ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص 171
- ↑ ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها
- ↑ ر.ک. نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ عظیمی، محمدصادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۷۱